Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Wojciech Jarzembski (spr) Sędziowie: Sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędzia WSA Jarosław Wichrowski Protokolant Kamila Wesołowska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 lutego 2011r. sprawy ze skargi P. L. M. na bezczynność T. A.R.R. S.A. w [...] w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej 1. zobowiązuje T. A. R. R. S.A. w T[...] do rozpoznania w trybie przewidzianym przepisami ustawy z dnia 6 września 2001r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz.1198 ze zm.) wniosku P. L. M. z dnia 2 grudnia 2010 roku o udzielenie informacji publicznej w terminie 14 dni od dnia doręczenia odpisu prawomocnego wyroku, 2. zasądza od T.A.R.R. S.A. w [...] na rzecz skarżącego kwotę 100 (sto ) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych
II SAB/Bd 9/11
Uzasadnienie
Skarżący P. L. M. pismem z dnia [...] grudnia 2010 r. skierowanym do Toruńskiej Agencji Rozwoju Regionalnego S.A. z siedzibą w T., na podstawie art. 6 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej, wniósł o doręczenie listem poleconym kopii umowy pomiędzy Polską Agencją Rozwoju Przedsiębiorczości i TARR S.A. w przedmiocie pełnienia funkcji Regionalnej Instytucji Finansującej.
W odpowiedzi TARR S.A. w T. pismem z dnia [...] grudnia 2010 r. odpowiedziała, że zgodnie z ww. ustawą celem skutecznego prawnie żądania udzielania informacji publicznej, przedmiotem udostępnia może być wyłącznie informacja publiczna w rozumieniu ustawy, zaś podmiot do którego skierowano żądanie musi być zobowiązany z mocy prawa do jej udzielenia. Obie przesłanki muszą zaistnieć jednocześnie i dlatego wniosek nie może być uznany i rozpatrzony, z powodu braku wskazanych przesłanek; TARR w zakresie żądanych informacji nie podlega obowiązkowi wynikającemu z przedmiotowej ustawy.
P. L. M. złożył skargę na bezczynność ww. Agencji, wnosząc o jej stwierdzenie, nakazania Agencji rozpatrzenia wniosku i zwrot kosztów postępowania. W odpowiedzi TARR S.A. wniosła o jej oddalenie z uwagi na brak bezczynności skoro wysyłając ww. pismo z [...] grudnia 2010 r. wypełniała obowiązek wynikający z ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy zważył, co następuje:
Na wstępie tej części uzasadnienia, należy stwierdzić, że stosownie do przepisów art. 1 § 1 oraz § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 z późn. zm.), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanową inaczej. Po myśli przepisów art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 z późn. zm.) kontrola ta obejmuje również bezczynność organów.
Środek dyscyplinujący organy w zakresie wykonywania przez nie administracji publicznej do terminowego załatwiania spraw w postaci skargi na bezczynność, wiąże się z kompetencjami sądu administracyjnego do rozstrzygania skarg na określone czynności z zakresu administracji publicznej. Jak wynika z przywołanego już przepisu art. 3 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skarga na bezczynność służy w przypadkach określonych w pkt 1 - 4 a więc wówczas, gdy organ nie wydaje decyzji, postanowienia, względnie innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Przez bezczynność organu należy rozumieć sytuację, w której organ - mimo ciążącego na nim obowiązku w terminie ustalonym przez obowiązujące przepisy nie podjął jakichkolwiek czynności w sprawie lub gdy wprawdzie prowadził postępowanie w sprawie, lecz nie zakończył go wydaniem w terminie stosownego aktu lub nie podjął właściwej czynności. Wniesienie skargi na tak rozumianą bezczynność organu jest uzasadnione nie tylko w razie niedotrzymania terminu załatwienia sprawy, ale także i w przypadku odmowy wydania aktu mimo istnienia w tym względzie ustawowego obowiązku, nawet wówczas gdyby organ mylnie ocenił, że załatwienie sprawy nie wymaga wydania aktu prawnego. Dla stwierdzenia, więc czy zachodzi bezczynność organu niezbędne jest uprzednie ustalenie, że organ był zobowiązany na podstawie przepisów obowiązującego prawa do wydania decyzji lub innego aktu albo podjęcia określonej czynności.