Sprawa ze skargi na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie przeniesienia na inne stanowisko służbowe
Tezy

Skierowanie pracownika mianowanego, z powołaniem się na przepisy art. 52 ust. 2 i art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872 ze zm./ do innego urzędu niż wymieniony w art. 52 ust. 2 tej ustawy jest w istocie decyzją administracyjną o przeniesieniu urzędnika państwowego mianowanego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Mariana Z. na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji w przedmiocie przeniesienia na inne stanowisko służbowe - zobowiązuje Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji do wydania, w terminie 30 dni od dnia doręczenia wyroku w sprawie, decyzji administracyjnej w sprawie z odwołania skarżącego od decyzji Dyrektora Generalnego Urzędu Wojewódzkiego w K. z dnia 13 listopada 1998 r. (...).

Uzasadnienie strona 1/3

Marian Z., jako pracownik mianowany, pełnił funkcję Dyrektora Wydziału Ochrony Środowiska, a także funkcję Wojewódzkiego Konserwatora Przyrody w Urzędzie Wojewódzkim w K.

W związku z reformą administracji publicznej państwa Dyrektor Generalny Urzędu Wojewódzkiego w K., pismem z dnia 13 listopada 1998 r. (...), poinformował Mariana Z., że z dniem 1 stycznia 1999 r. staje się pracownikiem Starostwa Powiatu B. z siedzibą w U.-D. Jako podstawę prawną w tym zakresie Dyrektor Generalny Urzędu Wojewódzkiego w K. powołał art. 57 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872/. Pismo to zostało doręczone zainteresowanemu w dniu 17 listopada 1998 r. /data na zwrotnym potwierdzeniu odbioru/.

Omawiane pismo Marian Z. potraktował, jako decyzję administracyjną i w dniu 23 listopada 1998 r. złożył od niej odwołanie do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, powołując się na art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./. W odwołaniu Marian Z. zawarł wniosek o uchylenie kwestionowanej decyzji Dyrektora Generalnego Urzędu Wojewódzkiego w K. i o przydzielenie z dniem 1 stycznia 1999 r. do pracy w Urzędzie Wojewódzkim w Rz. W odwołaniu podniósł ponadto, że stosownie do art. 52 powołanej ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, powinien zostać pracownikiem Urzędu Wojewódzkiego w Rz. Przydzielenie go zaś do pracy w Starostwie Powiatu B., a więc do miejsca pracy oddalonego o około 80 km, podczas gdy mieszka on wraz z 5 - osobową rodziną w Krośnie, jest nie tylko naruszeniem wspomnianego przepisu, ale także sytuacji rodzinnej zainteresowanego.

W związku z powyższym odwołaniem Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wystąpił pismem z dnia 21 stycznia 1999 r. (...) do Dyrektora Generalnego Urzędu Wojewódzkiego w Rz., przedstawiając prośbę o rozważenie możliwości zatrudnienia Mariana Z. w tym Urzędzie oraz wskazując, iż skierowanie zainteresowanego do pracy w Starostwie Powiatu B. naruszało powołany art. 52 ust. 1 Przepisów wprowadzających ustawy reformujące administrację publiczną.

W tej sytuacji, skoro sprawa Mariana Z. nie została rozstrzygnięta w sposób władczy w formie aktu administracyjnego, zainteresowany wystąpił do Naczelnego Sądu Administracyjnego ze skargą na bezczynność Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji.

W odpowiedzi na skargę Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji wniósł o oddalenie skargi podkreślając, iż w ocenie tego organu pismo Dyrektora Generalnego Urzędu Wojewódzkiego w K. z dnia 13 listopada 1998 r. nie jest decyzją administracyjną w rozumieniu przepisów kodeksu postępowania administracyjnego, a zatem od pisma tego nie przysługuje odwołanie.

Strona 1/3