Postępowanie sądowoadministracyjne, zgodnie z art. 33 ust. 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./, może służyć tylko temu, kto wykaże w sprawie swój interes prawny wynikający z konkretnego przepisu prawa materialnego.
Taki interes prawny nie wynika z art. 10 ust. 3, ani z art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /Dz.U. 1993 nr 7 poz. 34 ze zm./. Wskazane przepisy nie stanowią, że każdy kto ma koncesję radiowo-telewizyjną może żądać /na prawach strony/ podjęcia przez przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji określonych działań prawnych.
Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpoznaniu sprawy ze skargi Spółki z o.o. "P.K.T." na bezczynność przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji w sprawie wydania decyzji o zaniechaniu tworzenia i rozpowszechniania programu pod nazwą "HBO" oraz zakazania rozprowadzania tego programu przez operatorów telewizji kablowej - skargę oddala.
Sp. z o.o. "P.K.T." z siedzibą w W. złożyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na bezczynność przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji i wniosła o zobowiązanie przewodniczącego KRRiT do wydania w terminie 30 dni od daty wyroku NSA decyzji:
- w stosunku do HBO P. Sp. z o.o. w W. o zaniechanie tworzenia i rozpowszechniania programu telewizyjnego pod nazwą "HBO" na podstawie art. 10 ust. 4 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji;
- w stosunku do K.T.K. "T.-C." Sp. z o.o. z siedzibą w K. oraz w stosunku do M.W., właściciela przedsiębiorstwa prywatnego pod nazwą D. z siedzibą w R. - decyzji w przedmiocie zakazania rozprowadzania programu "HBO" w sieci kablowej, na podstawie art. 45 ust. 2 pkt 1, w związku z art. 10 ust. 4 i 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji.
Strona skarżąca stanęła na stanowisku, że wymienione wyżej podmioty naruszyły art. 33 w związku z art. 4 pkt 1 i pkt 2 lit. "b" oraz art. 15 ustawy z 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji na skutek między innymi:
- nadawania programu telewizyjnego "HBO" bez wymaganej koncesji;
- oraz w stosunku do operatorów sieci kablowych,
- rozprowadzania programu nadawcy, który nie posiada prawem wymaganej koncesji.
Sp. z o.o."P.K.T." z siedzibą w W. złożyła wniosek z 17 grudnia 1996 r. u przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji o wydanie decyzji nakazującej zaniechanie dalszego tworzenia i rozprowadzania programu telewizyjnego "HBO". Spółka uznała, że jest stroną w postępowaniu z art. 10 ust. 3-5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /art. 28 Kpa i art. 61 Kpa/. Niestosowanie do HBO P. i współpracujących z nią operatorów sieci kablowych postępowania z art. 10 ustawy o radiofonii i telewizji wprowadza niepewność w sferze praw i obowiązków nadawców. HBO powinna być traktowana tak samo, jak pozostali polscy nadawcy. Zdaniem strony skarżącej HBO P. Sp. z o.o. jest nadawcą polskim, to znaczy podlegającym przepisom ustawy o radiofonii i telewizji, który dokonał jedynie delokalizacji nadawania programu oraz rozproszenia swej działalności, aby uchylić się od przestrzegania prawnych wymogów obowiązujących nadawców w Polsce.
"HBO" dokonał delokalizacji poprzez przeniesienie emisji swego programu poza granice Polski. P.K.T. wskazała, że program HBO P. Sp. z o.o. jest dostępny wyłącznie w języku polskim. Kierowany jest faktycznie wyłącznie do Polski, a umowy o jego rozpowszechnianie są zawierane wyłącznie z operatorami sieci kablowych, którzy działają na terenie strony odbierającej, czyli w Polsce.
Zdaniem strony skarżącej nie można uznać HBO P. Sp. z o.o. za "nadawcę ponadgranicznego" w rozumieniu Europejskiej Konwencji o Telewizji Ponadgranicznej z dnia 5 maja 1989 r., a więc nadawcę, do którego nie ma zastosowania prawo polskie - ustawa z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji Spółka HBO P. podlega polskiej jurysdykcji i nie ma do niej zastosowania wskazana wyżej Europejska Konwencja o Telewizji Ponadgranicznej /weszła w życie w stosunku do Rzeczypospolite Polskiej 1 maja 1993 r. - Dz.U. 1995 nr 32 poz. 160/.