Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska, Sędziowie: NSA Tadeusz Kuczyński /sprawozdawca/, WSA Lidia Serwiniowska, Protokolant apl.prok. Dariusz Brodzisz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 marca 2005r. sprawy ze skargi J. M. P. na decyzję Dowódcy Ś. Okręgu Wojskowego we W. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji RKU w G. J. z dnia [...]r. o powołaniu M. P. do służby wojskowej I. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej przez nią w mocy decyzji organu I instancji; II. zasądza od Dowódcy Ś. Okręgu Wojskowego we W. na rzecz skarżącego kwotę 10 /dziesięć/ zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; III. nie orzeka w przedmiocie wykonania zaskarżonej decyzji.
Decyzją Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w K. z dnia [...]r., nr [...], działając na podstawie art. 157 § 1 w zw. z art. 21 § 1 pkt 3 kodeksu postępowania administracyjnego, po rozpatrzeniu wniosku M. P. o stwierdzenie nieważności decyzji Rejonowego Komendanta Uzupełnień w G. J. z dnia [...]r. w sprawie powołania do zasadniczej służby wojskowej, odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji.
W motywach uzasadnienia stwierdzono, że M. P. ur. [...]r. został powołany do czynnej służby wojskowej przez Rejonowego Komendanta Uzupełnień w G. J. z dniem [...]r. i wcielony do [...] Brygady Artylerii Ciężkiej. W okresie od [...] do [...]r. brał udział w wałkach na froncie. W dniu [...]r. zachorował i został skierowany do szpitala wojskowego w P.
W dniu [...]r. M. P. wystąpił do Ministra Obrony Narodowej o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia [...]r. i wypłatę odszkodowania w trybie art. 160 kpa.
Dyrektor Departamentu Prawnego MON przesłał sprawę do rozpatrzenia Szefowi Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w K. jako właściwemu ze względu na miejsce zamieszkania strony.
Po wydaniu decyzji przez organ I instancji i wyczerpaniu toku instancji sprawa została rozpoznana przez Naczelny Sąd Administracyjny Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu, który uchylił wydane w przedmiotowej sprawie decyzje.
Żądając stwierdzenia nieważności decyzji strona podnosi, iż decyzja Rejonowego Komendanta Uzupełnień w G. J. z dnia [...]r. została wydana bez podstawy prawnej , gdyż osoby urodzone w [...] r. nie powinny być w 1944 r. powoływane do czynnej służby wojskowej , a zatem wystąpiła przesłanka nieważności określona w przepisie art. 156 § 1 pkt 2 kpa.
Zasadność żądania M. P. należy rozstrzygnąć w oparciu o przepisy obowiązujące w dniu powołania strony do służby wojskowej tj. ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 r. o powszechnym obowiązku wojskowym (Dz.U. nr 25 , poz.220 ).
Zgodnie z przepisem art.61 ust. 2 ustawy konstytucyjnej z dnia 23 kwietnia 1935 r. (Dz.U. nr 30, poz.227) do służby wojskowej obowiązani byli wszyscy obywatele. Obowiązki te zostały uszczegółowione w przepisach powołanej powyżej ustawy, która przepisem art. 8 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 pkt b nakładała obowiązek służby wojskowej na wszystkich obywateli płci męskiej . Katalog wyłączeń od tego obowiązku zawierały przepisy art. 10 do 14 tejże ustawy. Strona nie wskazała, że spełniała w dniu powołania warunki określone w którymkolwiek z tych przepisów.
Wiek poborowych podlegających obowiązkowi wojskowemu został określony w przepisach art.40 ustawy . Przepisy te wprowadziły jako zasadę, że obowiązkowi wojskowemu podlegali poborowi od dnia 1 stycznia roku, w którym kończą 21 rok życia do końca roku kalendarzowego, w którym kończą 23 rok życia. Jednak w przepisie ust. 3 art. 40 ustawodawca wprowadził wyjątek od powyższej zasady, stwierdzając, że "wiek poborowy w razie mobilizacji i w czasie wojny rozpoczyna się z dniem 1 stycznia tego roku kalendarzowego, w którym podlegający powszechnemu obowiązkowi wojskowemu kończą 18 lat życia." Zgodnie z przepisem ust.4 powołanego artykułu poborowi urodzeni w tym samym roku kalendarzowym stanowią jeden rocznik, oznaczony według roku ich urodzenia.