Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Olga Białek, Sędziowie Sędzia WSA - Anna Siedlecka (spr.), Sędzia NSA - Zygmunt Wiśniewski, , Protokolant asystent sędziego - Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 lutego 2012 r. sprawy ze skargi K. W. na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia 07 lipca 2005 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części Z. we W. oddala skargę.
Rada Miejska W. na podstawie art. 26 w związku z treścią art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (j.t. Dz. U. z 1999r. Nr 15, poz. 139 ze zm.), podjęła w dniu 7 lipca 2005 r. uchwałę Nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla zespołu urbanistycznego Z..
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu na powyższą uchwałę w części dotyczącej sposobu zagospodarowania działki nr [...] obręb [...], położonej przy ul. M. [...] we W. wniosła w dniu 28 listopada 2011 r. (data przekazania skargi przez tut. Sąd do Rady Miejskiej W.) K. W..
Skarżąca zarzuciła w skardze, że uchwała pozostaje w sprzeczności z rozwiązaniami przyjętymi w Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego W. uchwalonego uchwałą Nr [...] Rady Miejskiej W. z dnia 5 lipca 2001 r. oraz z decyzją Nr [...] Prezydenta W. z dnia 23 listopada 2004 r. o warunkach zabudowy przy ul. M. [...] we W.. Podniosła, że zgodnie z aktualnie obowiązującym planem miejscowym teren położony przy ul. M. [...] jest przeznaczony wyłącznie na usługi z zakresu opieki zdrowotnej. Skarżąca nie może wykorzystać działki zgodnie ze swoimi potrzebami, to jest dobudować części mieszkalną w celu polepszenia warunków mieszkaniowych rodziny, a także bardziej efektywnie wykonywać usługi medyczne w zakresie swojej działalności.
Skarga została poprzedzona bezskutecznym wezwaniem Rady Miejskiej do usunięcia naruszenia prawa.
Rada Miejska W., w odpowiedzi na skargę wniosła o jej oddalenie. Stwierdziła, że zaskarżony plan opracowany został na podstawie przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994r. o zagospodarowaniu przestrzennym. Rada za całkowicie chybiony uznała zarzut o sprzeczności planu miejscowego z ustaleniami ówcześnie obowiązującego Studium. Podniesiono, że w czasie kiedy był opracowywany zaskarżony plan, przepisy ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym przewidywały badanie spójności ustaleń planu ze Studium. Skarżony organ przyjął, że uchwała nr [...] Rady Miejskiej W. z dnia 7 lipca 2005 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części Z. we W. jest spójna ze Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy W., przyjętym uchwałą nr [...] Rady Miejskiej W. z dnia 30 stycznia 1998 r. ze zmianą przyjętą uchwałą nr [...] Rady Miejskiej W. z dnia 5 lipca 2001 r. Wyjaśniono, że działka nr [...], [...], obręb Z. przy ul. S. M. [...] we W. jest położona zgodnie z ustaleniami ww. Studium w zespole urbanistycznym mieszkaniowo- krajobrazowym [...]. Studium ze względu na swój ogólny charakter i skalę obejmującą obszar całego miasta posługuje się pojęciem zespołu urbanistycznego, który jako wydzielona całość funkcjonalno-przestrzenna może składać się z różnych elementów. W zespole mieszkaniowym mają prawo zostać usytuowane także tereny wyłącznie usługowe, stanowiące zaplecze dla mieszkańców, czy też tereny rekreacji, zieleni i wód powierzchniowych. W każdym zespole urbanistycznym określono zasady zabudowy i zagospodarowania terenów dla całego obszaru zespołu urbanistycznego. Autor odpowiedzi na skargę zaznaczył, że biorąc pod uwagę ogólny charakter ustaleń studium dopiero na etapie sporządzania planu miejscowego, między innymi mając na względzie istniejące uwarunkowania, wprowadzone są szczegółowe ustalenia dotyczące przeznaczenia terenu. W związku z powyższym na etapie sporządzania projektu planu zgodnie z przeprowadzoną inwentaryzacją w terenie, zlokalizowany na działce nr [...], [...], obręb Z. budynek funkcjonował jako przychodnia rejonowa, która dla mieszkańców osiedla Z. i Z. zapewniała dostęp do podstawowych usług zdrowia. W związku z tym, taka funkcja została utrzymana w planie miejscowym, natomiast plan miejscowy w żaden sposób nie zakładał możliwości lokalizacji w tym miejscu funkcji mieszkaniowej. Autor odpowiedzi na skargę zaznaczył, że w dniu 29 grudnia 2003r. skarżąca nabyła lokal stanowiący udział w nieruchomości przy ul. M. [...] z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne, a następnie w dniu 30 września 2005 r. pozostałą część również z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne. Podkreślono, że na etapie wyłożenia do wglądu publicznego, które odbyło się w dniach od 1 września do 29 września 2003 roku skarżąca nie wniosła protestu do projektu planu miejscowego. Decyzja w sprawie warunków zabudowy została wydana 23 listopada 2004 roku czyli po ww. etapie. Od chwili wydania decyzji o warunkach zabudowy do uchwalenia planu miejscowego, czyli 7 miesięcy właściciel nie uzyskał pozwolenia na budowę. Nadmieniono także, że decyzja o warunkach zabudowy nie rodzi praw do terenu oraz nie narusza prawa własności i uprawnień osób trzecich, poza tym nie jest ona wiążąca na etapie sporządzania projektu planu i w chwili uchwalenia planu, jeśli jego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy, stwierdza jej wygaśnięcie. W końcowej części odpowiedzi na skargę jej autor podkreślił, że zaskarżony plan miejscowy sporządzono zgodnie z wymaganą procedurą formalno-prawną, określoną w art. 18 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym.