Sprawa ze skargi na decyzję SKO w J. w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wskutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Kremis Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek Sędzia WSA Anna Siedlecka (spr.) Protokolant Ewa Trojan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 sierpnia 2016r. sprawy ze skargi J. O. i M. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia 1 października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości wskutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę w całości.

Uzasadnienie strona 1/12

Wójt Gminy P. decyzją z dnia 19 grudnia 2011 r., nr [...]ustalił w stosunku do J. O. i M. O. jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem planu zagospodarowania przestrzennego Gminy P.. Decyzja dotyczyła zbytych działek oznaczonych w ewidencji gruntów i budynków numerami: [...][...][...][...][...][...][...][...][...][...][...][...][...][...][...][...][...][...][...] o łącznej powierzchni 4,0733 ha, położonych w S..

Samorządowe Kolegium Odwoławczego w J. (dalej "Kolegium") decyzją z dnia 15 marca 2012 r., nr [...], utrzymano w mocy decyzję Wójta Gminy P. z dnia 19 grudnia 2011 r., nr [...].

Na powyższą decyzję Kolegium J. O. i M. O. wnieśli skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu.

Postanowieniem z dnia 30 lipca 2012 r., sygn. akt II SA/Wr 338/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu odrzucił skargę z powodu braku uiszczenia wpisu od skargi.

Pismem z dnia 2 marca 2015 r. J. O. i M. O. wystąpili o stwierdzenie nieważności między innymi decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia 15 marca 2012 r., nr [ oraz poprzedzającej ją decyzji Wójta Gminy P. z dnia 19 grudnia 2011 r., nr [...]. Formułując takie żądanie, zarzucili rażące naruszenie prawa materialnego: art. 37 ust. 3 w związku z art. 37 ust. 4 w związku z art. 36 ust. 4 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) - dalej: u.p.z.p., polegające na przekroczeniu przez organ I instancji pięcioletniego terminu do zgłoszenia wobec stron postępowania roszczenia o uiszczenie jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego; art. 369 i art. 366 Kc oraz art. 36 ust. 4 u.p.z.p. poprzez obciążenie opłatą planistyczną wszystkich współwłaścicieli zbytej nieruchomości bez określenia, w jakiej wysokości każdy z nich zobligowany jest do jej poniesienia; art. 87 ust. 3a u.p.z.p. poprzez nie ustalenie wartości nieruchomości w sposób wskazany w dyspozycji tego przepisu.

W argumentacji przedstawionej na poparcie tych zarzutów, skarżący analizując ustalony w sprawie stan faktyczny, zauważyli, że w dniu 25 października 2006 r. Rada Gminy P. podjęła uchwałę w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów przy zachodniej granicy tej gminy - obręb Staniszów, gdzie znajdowała się należąca do nich nieruchomość. Zgodnie z treścią § 48 tej uchwały, weszła ona w życie po upływie 30 dni od dnia jej ogłoszenia w Dzienniku Urzędowym Województwa Dolnośląskiego, co nastąpiło w dniu 4 grudnia 2006r. pod nr [...], poz. [...] i tym samym uchwałą ta weszła w życie z dniem 4 stycznia 2007 r. Wnioskodawcy wskazali, w takim stanie prawnym jest poza sporem, że pięcioletni termin do zgłoszenia wobec stron postępowania roszczenia o uiszczenie jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem mpzp (art. 37 ust. 3 w związku z art. 37 ust. 4 w związku z art. 36 ust. 4 u.p.z.p.), upłynął z dniem 4 stycznia 2012 r. Przez fakt zgłoszenia tego roszczenia należy rozumieć datę wszczęcia postępowania z urzędu przez uprawniony do tego podmiot - Wójta Gminy P.. Wskazali, że w ich przypadku, podjętą czynnością tego organu, było sporządzenie zawiadomienia z dnia 20 marca 2011 r. o wszczęciu postępowania, adresowanego do M. i J. O.. W związku z powyższym podnieśli brak w aktach sprawy zwrotnych poświadczeń odbioru takiego pisma przez dwie strony postępowania, tj. J. O. i M. O.. Według żądających stwierdzenia nieważności, uznanie za doręczone pism adresowanych i wysyłanych przez organ I instancji w sposób powyżej przedstawiony jest wadliwe, albowiem zostało dokonane wbrew przepisom procedury administracyjnej. Powołując się na regulację wynikającą z art. 40 § 1 k.p.a. zdaniem skarżących, bezspornym jest, że pisma kierowane do strony powinny być imienne, tzn. wymieniające stronę jako indywidulanego adresata. Skoro więc pisma sporządzone przez organ I instancji, wysyłane były jedną przesyłką (niezależnie od faktu, iż w aktach sprawy brak jest zwrotnych poświadczeń ich odbioru), na jeden adres i wskazywały jako adresata łącznie obydwie strony postępowania, to należy uznać, że żadna ze stron nie miała obowiązku ich podejmowania. Na potwierdzenie przedstawionego stanowiska skarżący powołali się na wyrok WSA z dnia 30 września 2010 r., sygn. akt VII SA/Wa 1136/10, NSA z dnia 2 lutego 2000 r., sygn. akt II SA/Kr 298/00. Również fakt ewentualnego potwierdzenia odbioru pism w sprawie przez współmałżonka - nie przesądza o tym, że odbierający pisma współmałżonek staje się strona postępowania, co innego jest bowiem wiedzieć o postępowaniu a co innego brać w nim udział w charakterze strony. W świetle powyższych rozważań, J. O. i M. O. uznali, że w stosunku do nich organ I instancji nie powiadomił o skutecznym wszczęciu postępowania przed upływem pięciu lat od dnia wejścia w życie uchwały Rady Gminy P. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części tej Gminy - obręb Staniszów.

Strona 1/12