Tezy

Wsparcie materialne, czy pomoc materialna nie oznacza prowadzenia wspólnie gospodarstwa domowego. Ustalenie czy skarżąca prowadzi wspólnie z rodzicami, czy odrębnie gospodarstwo domowe nie może być oparte na domniemaniach, lecz konkretnych dowodach.

Sentencja

uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego gwarantowanego.

Inne orzeczenia o symbolu:
632 Pomoc społeczna
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu
Uzasadnienie

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Stosownie do art. 31 ust. 4a ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./ w brzmieniu art. 4 pkt 8 ustawy z dnia 6 grudnia 1996 r. o zmianie ustawy o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 147 poz. 687/ osobie, która utraciła prawo do zasiłku dla bezrobotnych z powodu okresu jego pobierania, jeżeli spełnia kryteria dochodowe, ustalone zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej i samotnie wychowuje co najmniej jedno dziecko do dnia ukończenia szkoły podstawowej, nie dłużej jednak niż do 15 roku życia, przysługuje gwarantowany zasiłek okresowy.

Okres pobierania takiego zasiłku trwa 36 miesięcy, przy czym przez pierwsze 12 miesięcy wynosi on kwotę odpowiadającą kryterium dochodowemu osoby samotnie gospodarującej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, a przez dalsze 24 miesiące stanowi równowartość 80 procent tej kwoty /art. 31 ust. 4b i 4c powołanej ustawy/.

Poza sporem między stronami jest, że skarżąca jest osobą rozwiedzioną posiadającą na wychowaniu córkę w wieku przedszkolnym oraz że utraciła z dniem 6 lutego 1997 r. prawo do zasiłku dla bezrobotnych z powodu upływu okresu jego pobierania. {...). Nie budzi również sporu okoliczność, że dochodem pozostającym wyłącznie do dyspozycji skarżącej jest renta alimentacyjna w kwocie 150 zł miesięcznie, którą otrzymuje na dziecko od byłego męża.

Mimo tak poczynionych ustaleń organ I instancji odmówił przyznania skarżącej gwarantowanego zasiłku okresowego stwierdzając, że zamieszkuje z rodzicami i prowadzi z nimi wspólne gospodarstwo domowe, a ponieważ łączny dochód rodziny wynosi 1376,24 zł /w tym 150 zł wynagrodzenie brata/ miesięcznie, nie spełnia kryterium dochodowego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 cytowanej ustawy i zasiłek taki jej nie przysługuje. Powyższe stanowisko podzielił również organ odwoławczy konstatując, że "z analizy akt wynika, iż skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z rodzicami i bratem". Nie wskazał jednak dowodu, na którym oparł tak istotne ustalenie. Natomiast w odpowiedzi na skargę wywodził, że źródłem tych ustaleń jest "oświadczenie skarżącej złożone w dniu 16.04.1997 r., w którym pisze, iż zamieszkuje z rodzicami".

Organ I instancji zaś powołuje się na wywiad środowiskowy "wraz z załączonymi dowodami". Tymczasem z treści wywiadu z dnia 18.04.1997 r. /k.9/ wynika jedynie, że skarżąca mieszka w lokalu mieszkalnym rodziców i "zajmuje pokój wspólnie z córką". Dalej w wywiadzie tym stwierdzono, że "że klientka w dniu 16.04.1997 r. przedłożyła oświadczenie, z którego wynikało, że prowadzi odrębne gospodarstwo domowe".

Wyprowadzenie z tak sformułowanej treści wywiadu, wniosku, że skarżąca prowadzi wspólne gospodarstwo z rodzicami i bratem, musi nasunąć wątpliwości co do prawidłowości ustaleń faktycznych. Do takich wniosków nie upoważnia też fakt zamieszkiwania z rodzicami w jednym mieszkaniu, ani podniesiona w treści wywiadu okoliczność, że wydatki mieszkaniowe, w tym czynsz oraz należności za gaz i energię elektryczną, ponoszą rodzice. Wsparcie materialne, czy pomoc materialna nie oznacza prowadzenia wspólnie gospodarstwa domowego.

Skarżąca po wyjściu za mąż utworzyła własną rodzinę. Po rozwodzie z mężem wychowuje samotnie małe dziecko, tworząc z dzieckiem nadal odrębną rodzinę.

Ustalenie czy skarżąca prowadzi wspólne z rodzicami, czy odrębne gospodarstwo domowe nie może być oparte na domniemaniach, lecz konkretnych dowodach.

Zgodnie z art. 7 Kpa, wyrażającym zasadę prawdy obiektywnej, organ zobowiązany jest do wyczerpującego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych związanych z określoną sprawą. aby stworzyć jej rzeczywisty obraz i uzyskać podstawę de trafnego zastosowania przepisu prawa /por. W.Dawidowicz, Ogólne postępowanie administracyjne, str. 108/.

Przepis art. 77 par. 1 Kpa zaś wymaga, by organ orzekający, w sposób wyczerpujący, zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy niezbędny do rozstrzygnięcia sprawy.

Dokonując ustaleń faktycznych organ obowiązany jest wskazać fakty, które uznał za udowodnione, dowody na których się oparł oraz przyczyny dla których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej /art. 107 par. 3 Kpa/.

Zaskarżona decyzja nie spełnia tych wymogów. Organ wydając tą decyzję dopuścił się naruszenia powołanych wyżej przepisów, w stopniu mającym istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia.

Wobec zasadności skargi, na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ należało orzec jak w sentencji.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
632 Pomoc społeczna
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Administracyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu