Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w S. w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru zlokalizowanego we wsi
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz - Kremis Sędziowie: Sędzia WSA Alicja Palus (spr.) Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 marca 2019r. sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia (...) sierpnia 2018 r. Nr (...) w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru zlokalizowanego we wsi I. oznaczonego symbolem "A" - etap I, gmina S. I. stwierdza nieważność § 3 pkt 8 we fragmencie: " w przypadku ustalenia kilku przeznaczeń mogą one występować samodzielnie lub w dowolnych proporcjach"; § 14 ust. 1 we fragmencie "- każde przeznaczenie może występować samodzielnie lub w dowolnych proporcjach"; § 14 ust. 1 pkt 2 lit. a we fragmencie: "powierzchnia użytkowa usług nie może przekraczać 30% powierzchni użytkowej budynków przeznaczenia podstawowego"; § 15 ust. 1 pkt 1 we fragmencie : "- każde przeznaczenie może występować samodzielnie lub w dowolnych proporcjach" zaskarżonej uchwały; II. oddala skargę w pozostałym zakresie; III. zasądza od Gminy Miejskiej S. na rzecz Wojewody D. kwotę 480 zł (słownie: czterysta osiemdziesiąt zł) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/9

Pismem z dnia 21 grudnia 2018 r. Wojewoda D. wniósł skargę na uchwałę Rady Miejskiej w S. z dnia (...) sierpnia 2018 r. nr (...) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru zlokalizowanego we wsi I. - oznaczonego symbolem 'A' - etap I, gmina S..

Skarżący organ nadzoru na podstawie art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2018 r. poz. 994, z późn. zm.) oraz art. 54 § 1 i art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) wniósł o stwierdzenie nieważności § 14 ust. 1 we fragmencie "każde przeznaczenie może występować samodzielnie lub w dowolnych proporcjach", § 14 ust. 1 pkt 2 lit. a we fragmencie "powierzchnia użytkowa usług nie może przekraczać 30% powierzchni użytkowej budynków przeznaczenia podstawowego" oraz § 15 ust. 2 pkt 1 lit. c we fragmencie "budynków zabudowy mieszkaniowej lub" uchwały Rady Miejskiej w S. z dnia (...) sierpnia 2018 r. nr (...) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru zlokalizowanego we wsi I. - oznaczonego symbolem 'A' - etap I, gmina S. oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Radzie Miejskiej w S. zarzucono podjęcie: - § 14 ust. 1 we fragmencie "każde przeznaczenie może występować samodzielnie lub w dowolnych proporcjach" uchwały z istotnym naruszeniem art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2018 r. poz. 1945), § 4 pkt 1 i § 7 pkt 7 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. nr 164, poz. 1587, z późn. zm.), art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. nr 78, poz. 483, z późn. zm.), polegającym na naruszeniu zasad sporządzenia planu miejscowego w zakresie sposobu określenia przeznaczenia terenów oraz linii rozgraniczających terenów o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania;

- § 14 ust. 1 pkt 2 lit. a we fragmencie "powierzchnia użytkowa usług nie może przekraczać 30 % powierzchni użytkowej budynków przeznaczenia podstawowego" oraz § 15 ust. 1 pkt 1 lit. c we fragmencie "budynków zabudowy mieszkaniowej lub" uchwały z istotnym naruszeniem art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2018 r., poz. 1202, z późn. zm.) w związku z art. 15 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, polegającym na naruszeniu przepisów odrębnych w zakresie definicji budynku mieszkalnego jednorodzinnego.

W uzasadnieniu skargi Wojewoda D. podkreślił, że w przedmiotowej uchwale Rada Miejska uregulowała przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. W § 14 ust. 1 uchwały postanowiono, że : "Ustala się tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, oznaczone na rysunku planu symbolami od 1MN do 2MN, dla których obowiązuje przeznaczenie - każde przeznaczenie może występować samodzielnie lub w dowolnych proporcjach: 1) podstawowe - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna w układzie: wolnostojącym, bliźniaczym; 2) uzupełniające: a) usługi podstawowe, rozumiane jako lokale będące częścią budynku przeznaczenia podstawowego; powierzchnia użytkowa usług nie może przekraczać 30% powierzchni użytkowej budynków przeznaczenia podstawowego, b) zieleń wraz z placami zabaw i małą architekturą, c) urządzenia i obiekty towarzyszące."

Strona 1/9