Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska, Sędziowie Sędzia WSA Anna Siedlecka, Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.), Protokolant Iwona Borecka, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 7 lutego 2008r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego we W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia[...] nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana
Decyzją z dnia [...] Burmistrz Miasta i Gminy W. na podstawie art. 36 ust. 4 i art. 37 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 marca 2007r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) w związku z uchwałą Rady Miejskiej w W. nr [...]z dnia 25 marca 2004r. (Dz. Urz. Doln. Nr 88, poz. 1627 z dnia 17 maja 2004r.) ustalił wobec M. P. jednorazową opłatę w kwocie 2.341,80 zł z tytułu wzrostu wartości określonej nieruchomości w związku z uchwaleniem planu miejscowego oraz jej zbyciem. Według uzasadnienia, w powołanym planie miejscowym ustalono w wysokości 30 % stawkę procentową opłaty, o której mowa w art. 36 ust.4 ustawy.
M. P. w dniu 8.02.2006r. zbyła umową darowizny określoną działkę położoną na terenie objętym planem miejscowym. Rzeczoznawca majątkowy w operacie szacunkowym z dnia 21.07.2006r. ustalił wartość nieruchomości przed uchwaleniem planu na 1.750 zł i po uchwaleniu na 9.556 zł. Skoro wartość nieruchomości wzrosła po uchwaleniu planu o 7.806 zł, to uchwalona 30 % opłata stanowi 2.341,80 zł.
W odwołaniu od tej decyzji M. P. zarzuciła, że pojęcie zbycia nie obejmuje darowizny, a jedynie odpłatne przeniesienie własności działki, które zwiększa majątek zbywcy. Pogląd prawny tej treści wyrażono w orzecznictwie (uchwała NSA z 30.10.2000r. OPK 16/2000 ONSA 2001/2/64) i nauce prawa (E. Janeczko "Renta planistyczna na tle art. 36 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym" Rejent nr 1 (117)/2001).
Zaskarżoną decyzją Kolegium uchyliło powyższą decyzję w całości i umorzyło postępowanie pierwszej instancji. Według przytoczonych ustaleń M. P. darowała określoną działkę w dniu 8 lutego 2006r. W wyniku uchwalenia planu miejscowego w 2004r. przeznaczenie tej nieruchomości, dotąd rolnej, zostało zmienione w części pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną oraz zabudowę zagrodową (symbol MRN), grunty rolne (symbol RP 3) oraz tereny lasów i gruntów leśnych (symbol RL), co wywołało ustalony przez organ I instancji wzrost wartości tej nieruchomości. Kolejno organ omówił stan prawny, a szczególnie przesłanki pobierania opłaty jednorazowej określone w art. 36 ust. 4 ustawy, w tym szerzej przesłankę zbycia nieruchomości, powołując pogląd prawny wyrażony w uchwale NSA z 30.10.2001r. OPK 16/01 (ONSA 2001/2/64). W ocenie Kolegium pogląd ten nie utracił aktualności pomimo zmiany stanu prawnego. Nowelizacja nowej ustawy, polegająca na wprowadzeniu pojęcia zbycia nieruchomości w miejsce sprzedaży, nie miała na celu ustanowienia możności pobierania renty planistycznej w przypadku zbycia niedpłatnego, lecz poszerzenie katalogu czynności zbycia odpłatnego.
W skardze na powyższą decyzję Prokurator Okręgowy we W. zarzucił naruszenie art. 36 ust. 3 i 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Według skarżącego, zbycie, które uzasadnia pobranie opłaty jednorazowej, może być zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne. Pojęcie to zostało zdefiniowane w ustawie z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami jako obejmujące również darowiznę, co uzasadnia wykładnię systemową stosowanego w nin. sprawie przepisu. O trafności takiej wykładni przekonuje treść nowelizacji ustawy, polegającej na zastapieniu pojęcia sprzedaży, pojęciem zbycia. Obecnie przyjmuje się, że nawet darowizna nieruchomości na rzecz gminy, po spełnieniu pozostałych przesłanek, uzasadnia pobranie renty planistycznej (A. Miler " Niektóre problemy wpływu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na wartość nieruchomości" PUG 2005/7/18). Powołana uchwała NSA ma znaczenie historyczne, a podjęta została w sytuacji niespójności terminologicznych w poprzednio obowiązującej ustawie, która wymiennie posługiwała się pojęciem zbycie oraz sprzedaż, na określenie tego samego skutku prawnego. Obecnie podstawą dla pobierania renty planistycznej jest każde zbycie własności nieruchomości.