Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis (spr.) Sędzia WSA Anna Siedlecka po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 19 grudnia 2018 r. sprawy ze skargi L. S. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] nr w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę w całości.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L., w wyniku rozpoznania wniosku L. S., postanowieniem z dnia [...] nr [...], odmówiło wszczęcia postępowania w przedmiocie wznowienia postępowania w sprawie zakończonej ostateczną decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] nr [...], uzupełnioną postanowieniem tutejszego organu z dnia [...] nr [...].
Na wstępie kolegium omówiło instytucję wznowienia postępowania wskazując, iż stwarza ona prawną możliwość ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy zakończonej decyzją ostateczną, jeżeli postępowanie, w którym została ona wydana, dotknięte było przynajmniej jedną z wad wymienionych w art. 145 § 1 pkt 1 - 8, art. 145a lub art. 145b ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r., poz. 1257 z późn. zm.). Według art. 145 § 1 pkt 4 K.p.a. - w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli strona bez własnej winy nie brała udziału w postępowaniu. Dalej, powołując się na orzecznictwo sądów administracyjnych wyjaśniło, że przed ewentualnym wydaniem postanowienia o wznowieniu postępowania administracyjnego (art. 149 § 1 K.p.a.), organ zobowiązany jest do podjęcia określonych czynności proceduralnych, mających na celu rozpoznanie złożonego wniosku. Odnosząc się do charakteru prawnego tychże czynności proceduralnych, kolegium podniosło, iż orzecznictwo sądowe stanęło na stanowisku, że nie są to czynności podejmowane w ramach postępowania administracyjnego Nadto zwróciło także uwagę, że analogicznie przyjmuje to też doktryna, uznając, iż czynności, podjęte przez organ przed wydaniem postanowienia o wznowieniu postępowania, nie są czynnościami procesowymi, lecz mają charakter wewnętrzny. Następnie kolegium wskazało, iż w postępowaniu wznowieniowym występują dwie fazy postępowania. Pierwsza faza polega na zbadaniu, czy wniosek o wznowienie postępowania opiera się na podstawach wymienionych w art. 145 § 1, art. 145a lub art. 145b K.p.a. i czy został zachowany termin do złożenia wniosku, przewidziany w art. 148 K.p.a. Na tym etapie organ również bada, czy nie występują negatywne przesłanki przedmiotowe lub podmiotowe wznowienia postępowania w tym, czy wniosek pochodzi od strony postępowania. Powołując się zaś na przepis art. 149 § 3 K.p.a., kolegium wskazało, iż odmowa wznowienia postępowania następuje w drodze postanowienia. Wydanie postanowienia odmawiającego wznowienie postępowania jest możliwe tylko w razie, gdy wznowienie postępowania z przyczyn przedmiotowych lub podmiotowych jest niedopuszczalne oraz gdy strona złożyła żądanie wznowienia postępowania z uchybieniem ustawowego terminu określonego w art. 148 § 1 i § 2 K.p.a., a nie ma podstaw do jego przywrócenia. Przechodząc dalej kolegium stwierdziło, iż z akt sprawy wynikają następujące okoliczności: Pismem z dnia 20 czerwca 2016 r. A Sp. z o.o. z siedzibą w P. wystąpiło do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z wnioskiem w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Zarządu Gminy P. z dnia [...] nr [...], zezwalającej temu przedsiębiorstwu na prowadzenie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków w Gminie P. na czas nieokreślony - w części objętej zapisem pkt 3 decyzji, odnoszącym się do dostarczania wody dla miejscowości S. Jak podniesiono w tym piśmie, mocą decyzji z dnia [...] nr [...], wydanej przez Zarząd Gminy P., A Sp. z o.o. z siedzibą w P., otrzymało zezwolenie na prowadzenie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków w Gminie P., które zostało wydane na czas nieokreślony. W treści pkt 3 decyzji znalazł się jednak zapis, że (...) "dla miejscowości S. dostarczanie wody następuje w ramach tzw. szkód górniczych". W ocenie wnioskodawcy, zapis ten wprowadzono tylko informacyjnie, aby nie było wątpliwości, na jakich zasadach odbywa się dostawa wody dla wsi S.. Mając na uwadze powyższe A Sp. z o.o. z siedzibą w P. wniosło o częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Zarządu Gminy P. z dnia [...] nr [...], w zakresie obejmującym zapis pkt 3, o treści: (...) "dla miejscowości S. dostarczanie wody następuje w ramach tzw. szkód górniczych". Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L., decyzją z dnia [...] nr [...], odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Zarządu Gminy P. z dnia [...] nr [...], zezwalającej przedsiębiorstwu na prowadzenie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków w Gminie P. na czas nieokreślony - w części objętej zapisem pkt 3 decyzji, odnoszącym się do dostarczania wody dla miejscowości S. W związku z wnioskiem A Sp. z o.o. w P. o ponowne rozpatrzenie sprawy, tutejszy organ decyzją z dnia [...] nr [...], utrzymał w mocy orzeczenie Kolegium z dnia [...] nr [...]. W wyniku rozpatrzenia skargi A Sp. z o.o. w P. na powyższą decyzję kolegium Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 20 czerwca 2017 r., sygn. akt II SA/Wr 222/17 uchylił zaskarżoną decyzję kolegium oraz poprzedzającą ją decyzję z dnia [...] nr [...]. Sąd nie podzielił oceny przyjętej przez kolegium przy orzekaniu w sprawie. Zdaniem sądu, nie jest prawidłowe stanowisko kolegium uznające, że kwestionowany wnioskiem zapis: "...dla miejscowości S. dostarczanie wody następuje w ramach tzw. szkód górniczych" mógł być w sposób legalny wprowadzony do treści decyzji - zezwolenia, przy zastosowaniu art. 18 pkt 3 powoływanej ustawy, nakazującego określenie w zezwoleniu przedmiotu i obszaru działalności. Uwzględniając powyższe, kolegium zobowiązane było ponownie rozpatrzyć wniosek z dnia 20 czerwca 2016 r. A Sp. z o.o. z siedzibą w P. Decyzją z dnia [...] nr [...], uzupełnioną postanowieniem z dnia [...] nr [...] - tutejszy organ stwierdził nieważność decyzji Zarządu Gminy P. z dnia [...] nr [...] w części objętej zapisem pkt 3, odnoszącym się do dostarczania wody dla miejscowości S. w ramach tzw. szkód górniczych. Następnie poddając analizie opisany na wstępie wniosek L. S. w świetle całości materiałów sprawy, kolegium odniosło się do przepisów prawa materialnego, które stanowiły podstawę wydania przez Zarząd Gminy P. ww. decyzji z dnia [...] nr [...], tj. ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. Nr 72, poz. 747). Zgodnie z art. 16 ust. 1 tej ustawy, na prowadzenie zbiorowego zaopatrzenia w wodę lub zbiorowego odprowadzania ścieków jest wymagane uzyskanie zezwolenia wydawanego przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) w drodze decyzji. Zezwolenie takie może być wydane na wniosek przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjnego, spełniającego warunki określone wart. 16 ust. 2 ustawy. Kolegium podniosło, iż według utrwalonego już orzecznictwa sądowo-administracyjnego, z treści art. 16 ust. 2 o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę (...) wywieść należy wniosek, że stroną postępowania w sprawie udzielenia zezwolenia na dostarczenie zbiorowego zaopatrzenia w wodę jest tylko wnioskujące o zezwolenie przedsiębiorstwo (wyrok WS A w Gliwicach z 27 października 2014 r., sygn. akt II SA Gl 700/14 - Lex nr 1647404). Następnie kolegium podkreśliło, iż w doktrynie i orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że mieć interes prawny w postępowań administracyjnym oznacza to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na podstawie którego można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danego podmiotu. Od interesu prawnego odróżnić należy interes faktyczny, tj. stan, w którym podmiot wprawdzie jest zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy administracyjnej, ale zainteresowania tego nie może poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego, mającymi stanowić podstawę skutecznego żądania stosownych czynności organu administracyjnego.