Sprawa ze skargi na postanowienie D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. w przedmiocie odmowy wydania informacji z operatu ewidencji gruntów i budynków, dotyczącej wskazania nieruchomości należących do osób wymienionych w załączniku wniosku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski Sędziowie: Sędzia WSA Alicja Palus Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (spr.) Protokolant: Starszy asystent sędziego Katarzyna Grott po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 6 grudnia 2012 r. sprawy ze skargi Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w L. na postanowienie D. Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego we W. z dnia 13 września 2012 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania informacji z operatu ewidencji gruntów i budynków, dotyczącej wskazania nieruchomości należących do osób wymienionych w załączniku wniosku I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie I instancji; II. określa, że uchylone postanowienia nie podlegają wykonaniu.

Inne orzeczenia o symbolu:
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Inne orzeczenia z hasłem:
Egzekucyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego
Uzasadnienie strona 1/7

Dyrektor Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w L., dalej jako skarżący lub w skrócie DOZUS, pismem z dnia 8 sierpnia 2012 r., powołując się na podstawę prawną z art. 36 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1996 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm. - powoływanej dalej jako: "u.p.e.a.") w zw. z art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. jedn. Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 ze zm., dalej jako u.s.u.s.), zwrócił się do Starosty L., dalej jako Starosta lub w skrócie SL, o udostępnienie danych ze zbioru danych osobowych, poprzez udzielenie informacji z ewidencji gruntów i budynków, czy osoby wymienione w załączonym do wniosku wykazie są właścicielami nieruchomości położonych na terenie powiatu l. (wraz z podaniem numeru księgi wieczystej). Poza wskazaniem miejsca zamieszkania zobowiązanych, wnioskujący organ podał również numery: NIP, PESEL, REGON. Jako przeznaczenie dla udostępnienia danych wskazano dochodzenie należności z tytułu nieopłaconych składek.

Starosta L. postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2012 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 219 k.p.a. w związku z art. 22 ust. 1 i art. 7d ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287, dalej w skrócie u.p.g.k.), odmówił DOZUS wydania informacji z operatu ewidencji gruntów i budynków dotyczącej wykazania nieruchomości należących do osób wymienionych w załączniku do wniosku z dnia 8 sierpnia 2012 r. W uzasadnieniu organ I instancji stwierdził, że DOZUS nie wykazał interesu prawnego, który uprawniałby go do uzyskania tych informacji. Starosta przyjął, że wnioskodawca nie żądał informacji co do konkretnej nieruchomości, lecz poszukiwał majątku wskazanych we wniosku osób w celu przeprowadzenia postępowania egzekucyjnego.

W zażaleniu na to postanowienie DOZUS zarzucił nieprawidłowe rozpoznanie wniosku, poprzez uznanie, że podmiot wnioskujący nie posiada interesu prawnego w sprawie. Zdaniem DOZUS - występującego w sprawie jednocześnie jako wierzycieli organ egzekucyjny - zgodnie z art. 36 § 1 u.p.e.a., w zakresie niezbędnym do prowadzenia egzekucji może żądać od uczestników postępowania informacji i wyjaśnień, jak również zwracać się o udzielenie informacji do organów administracji publicznej oraz jednostek organizacyjnych im podległych lub podporządkowanych, a także innych podmiotów. Wyżej cytowany przepis stanowił podstawę skierowanego wniosku o udostępnienie danych z ewidencji gruntów i budynków, a u.p.e.a. i k.p.a. nie wymuszają na organie egzekucyjnym formy pozyskiwania informacji.

D. Wojewódzki Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego, dalej w skrócie DWINGiK, zażalenia tego nie uwzględnił i zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 września 2012 r., nr [...], wydanym z powołaniem się na treść art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., orzekł o utrzymaniu w mocy postanowienia organu I instancji. Organ odwoławczy odnosząc się do argumentacji przedstawionej w zażaleniu wyjaśnił, że nadrzędną ustawą co do prowadzenia ewidencji gruntów i budynków a w tym i udostępniania z tego rejestru informacji jest u.p.g.k. Zgodnie z art. 24 ust. 5 pkt 3 u.p.g.k., uzyskanie wypisu z operatu ewidencyjnego przez wnioskodawcę, zawierającego dane osobowe, jest możliwe, o ile wykaże interes prawny związany z gruntami, budynkami lub lokalami będącymi przedmiotem wypisu. Kategoria interesu prawnego jest kategorią materialnoprawną i dlatego dla wskazania takiego interesu należy wskazać przepis prawa materialnego zobowiązujący organ do wydania dokumentu lub uprawniający wnioskującego do jego otrzymania (wyrok NSA z 22 lutego 2007 r., sygn. akt I OSK 560/06). Do zadań starosty, związanych z prowadzeniem ewidencji należy w szczególności udostępnianie danych ewidencyjnych w formie przewidzianej w art. 24 ust. 3 u.p.g.k.: 1) wypisów z rejestrów, kartotek i wykazów tego operatu; 2) wyrysów z mapy ewidencyjnej; 3) kopii dokumentów uzasadniających wpisy do bazy danych operatu ewidencyjnego; 4) plików komputerowych sformatowanych zgodnie z obowiązującym standardem wymiany danych ewidencyjnych; 5) usług, o których mowa w art. 9 ustawy z dnia 4 marca 2010r. o infrastrukturze informacji przestrzennej. Ponieważ wypis z operatu ewidencyjnego jest zaświadczeniem w rozumieniu przepisów k.p.a., stąd zasady dotyczące wydawania zaświadczeń mają tutaj zastosowanie. Zgodnie z przepisami art. 217 § 2 k.p.a., zaświadczenie wydaje się, jeśli urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego, wymaga przepis prawa oraz gdy osoba ubiega się nie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów lub stanu prawnego. Zatem przepisy k.p.a. przewidują istnienie interesu prawnego po stronie wnioskodawcy. W dalszej części przedstawionego stanowiska DWINGiK wyjaśnił, że informacje zawarte w operacie ewidencji gruntów i budynków dzielą się na dane przedmiotowe oraz dane podmiotowe. Podział ten został zdefiniowany w art. 20 u.p.g.k.. Zasada jawności dotyczy jedynie danych wymienionych w ust. 1 powyższego artykułu. Skarżący natomiast nie wnioskuje o wyżej zdefiniowane informacje o konkretnej nieruchomości, ale podaje dane właściciela bliżej nieokreślonej nieruchomości - zatem wniosek dotyczy wskazania przedmiotu własności konkretnego dłużnika. W takim przypadku, w ocenie DWINGiK, jest to wnioskowanie o udzielenie informacji na temat danych podmiotowych i zgodnie z treścią art. 24 ust. 5 u.p.g.k. istnieje katalog osób, którym mogą być udostępnione takie informacje. Informacje o charakterze podmiotowym lub podmiotowo - przedmiotowym mogą być udzielane wyłącznie na zasadach określonych w art. 24 ust. 5 u.p.g.k., a więc z uwzględnieniem wszystkich zawartych w tym przepisie ograniczeń. Strona skarżąca w uzasadnieniu zażalenia powołuje się na wyrok NSA z dnia 1 września 2011 r., sygn. akt I OSK 1444/10, w myśl którego wnioski o udostępnienie danych z ewidencji gruntów powinny być rozpatrywane według zasad określonych w przepisach udostępnienie informacji publicznej. Zdaniem DWINGiK, pogląd ten należy uznać za odosobniony w orzecznictwie sądowoadministracyjnym. DWINGiK stwierdził, że w tym wyroku stwierdzono brak podstaw do odmowy udzielenia żądanej informacji, ale nie jest to wyrok wiążący organy administracji publicznej. Jest to orzeczenie precedensowe bez ugruntowania interpretacji, w którym dodatkowo jeden z sędziów zgłosił odrębne zdanie. Wiążące dla organów udzielających informację publiczną są bowiem przepisy prawa materialnego oraz przepisy kodeksu postępowania administracyjnego. Natomiast przywołany w uzasadnieniu zażalenia wyrok NSA z dnia 20 listopada 2009r. sygn. akt I OSK 189/09 nie zawiera tez, które wedle twierdzeń strony skarżącej rzekomo zostały w nim sformułowane. Wyrok ów nie odnosił się bowiem w żadnej mierze do problematyki pojęcia informacji publicznej. Dalej DWINGiK argumentował, że przywołany przez skarżącego w uzasadnieniu zażalenia art. 36 § 1 u.p.e.a. stanowiący, że w zakresie niezbędnym do prowadzenia egzekucji organ egzekucyjny może żądać od uczestników postępowania informacji i wyjaśnień, jak również zwracać się o udzielnie informacji do organów administracji publicznej oraz jednostek organizacyjnych im podległych lub podporządkowanych, a także innych podmiotów, nie stanowi wystarczającej podstawy do uznania legalności zgłoszonego przez ZUS żądania. DOZUS, stosownie do treści art. 19 § 4 wyżej cytowanej ustawy nie jest bowiem organem egzekucyjnym uprawnionym do prowadzenia egzekucji z nieruchomości. Wniosek zaś w istocie dotyczył poszukiwania majątku nieruchomego dłużników, a do tego typu czynności nie są powołane organy administracji publicznej, gdyż w tych sprawach właściwymi organami są sądy powszechne i komornicy jako organy egzekucyjne (wyrok NSA z dnia 30 lipca 2009 r., sygn. akt I OSK 1089/08). Ponadto w ocenie DWINGiK, w analizowanej sprawie nie znajdują zastosowania przywołane przez stronę przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 ze zm., dalej w skrócie u.d.i.p.). Zgodnie z art. 1 u.d.i.p. każda informacja o sprawach publicznych stanowi informację w rozumieniu ustawy i podlega udostępnieniu na zasadach i w trybie określonym w tej ustawie, przy czym przepisy tejże ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw, określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi. Natomiast odnośnie kwestii dotyczącej naruszenia przepisów art. 16 ust. 1 u.d.i.p. organ odwoławczy uznał, że zawarty w niej zarzut nie znajduje uzasadnienia, bowiem na podstawie wskazanych przepisów, uwzględniając konstytucyjną konstrukcję prawa do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej oraz osób pełniących funkcje publiczne zawartą w art. 61 ust. 1 i ust. 2 Konstytucji RP, w orzecznictwie sądowym przyjmuje się, że informacją publiczną jest każda informacja wytworzona przez władze publiczne oraz osoby pełniące funkcje publiczne oraz inne podmioty, które wykonują funkcje publiczne lub gospodarują mieniem publicznym, jak również informacje odnoszące się do wspomnianych władz, osób i innych podmiotów, niezależnie od tego, przez kogo zostały wytworzone. DWINGiK podkreślił, że informacja publiczna dotyczy sfery faktów. Jest nią treść dokumentów wytworzonych przez organy władzy publicznej i podmioty niebędące organami administracji publicznej, treść wystąpień, opinii i ocen przez nie dokonywanych, niezależnie do jakiego podmiotu są one kierowane i jakiej sprawy dotyczą. Informację publiczną stanowi więc treść wszelkiego rodzaju dokumentów odnoszących się do organu władzy publicznej, związanych z nim bądź dotyczących go w jakikolwiek sposób. Są nimi zarówno treści dokumentów bezpośrednio przez organ wytworzonych, jak i te, których używa się przy realizacji przewidzianych prawem zadań, nawet gdy nie pochodzą wprost od niego (por. wyrok NSA z dnia 21 lipca 2011 r., sygn. akt I OSK 678/11). O zakwalifikowaniu zatem określonej informacji do udostępnienia decyduje treść i charakter żądanej informacji. W konsekwencji zdaniem DWINGiK, stan majątkowy osoby nie mieszczącej się w kręgu osób, których dochody i majątek podlegają ujawnieniu (a takiej okoliczności strona skarżąca nie przywołała), nie stanowi informacji publicznej, dostępnej dla każdego, a tym samym domaganie się wiedzy o nim obwarowane zostało w u.p.g.k. szczególnymi warunkami. Zdaniem DWINGiK na wyjaśnienie zasługuje również wskazane w art. 20 ust. 1 pkt. 1 u.p.g.k. udostępnienie informacji o gruntach, do których należy między innymi oznaczenie księgi wieczystej. Przypadek ten może mieć miejsce gdy wnioskodawca wskaże konkretną działkę (nieruchomość) według jednoznacznie określonego adresu lub szczegółowych danych położenia tej działki ewidencyjnej. DWINGiK podniósł, że w analizowanej sprawie wnioskodawca nie wskazał położenia (adresu) lub numeru działki. W przypadku zatem, gdy przedmiotem wniosku nie jest uzyskanie zaświadczenia konkretnej określonej treści (konkretnie wskazanego gruntu, budynku lub lokalu) lecz poszukiwanie majątku nieruchomego dłużnika, organ ewidencyjny ma obowiązek w świetle wyżej przytoczonych przepisów prawa odmówić uwzględnienia takiego wniosku.

Strona 1/7
Inne orzeczenia o symbolu:
6120 Ewidencja gruntów i budynków
Inne orzeczenia z hasłem:
Egzekucyjne postępowanie
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Inspektor Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego