Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA - Ireneusz Dukiel, Sędzia NSA - Andrzej Wawrzyniak, , Protokolant asystent sędziego - Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 grudnia 2014 r. sprawy ze skargi K. na uchwałę Rady Gminy w M. z dnia ... w przedmiocie odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków I. stwierdza, że zaskarżona uchwała została wydana z naruszeniem prawa; II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Gminy M. na rzecz K.kwotę 557 zł (słownie: pięćset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 4 października 2013 r. wpłynął do wójta gminy M. wniosek skarżącego K. o zatwierdzenie taryf dla zbiorowego zapatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na terenie gminy M. na okres od dnia 15 grudnia 2013 r. do dnia 14 grudnia 2014 r. Wniosek zawierał pisemne uzasadnienie oraz załączniki w postaci sprawozdania finansowego, wieloletniego planu rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, informacji o ilości i cenie zakupu wody oraz odprowadzania ścieków, a w końcu informacji ekonomiczno- finansowej (tabele A-H). Podany okres obowiązywania taryfy został określony w wyniku autopoprawki do wniosku.
W dniu 12 października 2013 r. wpłynęło do Rady Gminy M. pismo Wójta opiniujące wniosek negatywnie. Stanowisko to zostało uzasadnione tym, że sposób liczenia amortyzacji do taryf jest taki sam jak w poprzednim wniosku, który uchwałą Rady nr...r. został odrzucony, zaś organ nadzoru nie zakwestionował tej uchwały.
W dniu 15 listopada 2013 r. odbyła się sesja Rady, na której Wójt i prezes Spółki przedstawili swoje stanowiska. Prezes poinformował o złożeniu skargi do sądu administracyjnego na poprzednią uchwałę.
Zaskarżoną uchwałą Rada na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3, art. 18 ust. 2 pkt 15 u.s.g. (Dz. U. z 2013 r., poz. 594) oraz art. 24 ust. 1 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858) w związku z art. 23, art. 25 i art. 27 tej ustawy w związku z § 6, 7 i 19 rozporządzenia Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. (Dz. U. Nr 127, poz. 886) odmówiła zatwierdzenia taryf.
W dniu 9 stycznia 2014 r. Wojewoda D. wystosował do Rady sygnalizację, w której na podstawie art. 91 ust. 4 u.s.g. stwierdził podjęcie tej uchwały z nieistotnym naruszeniem prawa. Według organu nadzoru uchwała została podjęta z naruszeniem art. 24 ust. 5 ustawy, który stanowi w szczególności, że rada gminy podejmuje uchwałę o odmowie zatwierdzenia taryf, jeżeli zostały one sporządzone niezgodnie z przepisami. W ocenie organu nadzoru wynika z tego, że uchwała odmowna powinna posiadać szczegółowe uzasadnienie ze wskazaniem przepisów, z którymi taryfa jest niezgodna. Niezgodność ta wymaga wykazania poprzez odpowiednią analizę przepisów (tak wyroki II SA/Wr 96/09, II OSK 2420/10, II SA/Wr 521/12). Według wyjaśnień udzielonych przez organy Gminy, uchwalenie odmowy związane było z tożsamym stanem faktycznym i prawnym jak ten, który uprzednio uzasadniał wydanie uchwały odmownej. Organ nadzoru powołał pisemne uzasadnienie tej poprzedniej uchwały, w którym wskazano na naruszenie art. 23 i art. 25 ustawy w związku z § 6 pkt 1a i §7 rozporządzenia wykonawczego poprzez wliczenie do kosztów świadczenia usług amortyzacji w wysokości nie pomniejszonej o część stanowiącą równowartość dotacji. Według Rady odpisy amortyzacyjne od tej części wartości początkowej środka trwałego, która została sfinansowana otrzymanym wsparciem finansowym, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów i dlatego nie mogą być ujęte w taryfach. W ocenie organu nadzoru Rada podejmując uchwałę w dniu 15 listopada 2013 r. przyjęła uzasadnienie o takiej samej treści. Taryfy w obu przypadkach naruszały wskazane przepisy poprzez wliczenie do kosztów świadczenia usług wodociągowych i komunikacyjnych w wysokości nie pomniejszonej o taką ich część, która jest równa kwotowo otrzymanej dotacji. Dlatego badana uchwała została podjęta z nieistotnym naruszeniem prawa (patrz P. Chmielewski w Komentarzu do art. 91 u.s.g. wyd. 2004).