Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Palus Sędziowie Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (sprawozdawca) Sędzia NSA Halina Kremis Protokolant Małgorzata Boaro po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi E. Z. na decyzję Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego we W. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki drewnianego budynku gospodarczego oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją organ utrzymał w mocy decyzję nakazującą J. i E. Z. rozbiórkę drewnianego budynku gospodarczego położonego przy ul. [...]w J. Według przytoczonych ustaleń i ocen początkowo organ nadzoru budowlanego prowadził postępowanie w sprawie zmiany sposobu użytkowania tego budynku. W postępowaniu tym skarżący przedłożył ocenę techniczną z października 2007 r. E. S. uzupełnioną aneksem z dnia 28 listopada 2007 r. Według autora oceny budynek musi być strefą pożarową oddzieloną od przyległego budynku gospodarczego ścianą murową o grubości 30 cm z cegły, jako element oddzielenia przeciwpożarowego. W tym celu należy zamurować 2 okna na I piętrze oraz drzwi w przyległym budynku. Początkowo organ I instancji stosował art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 38, poz. 229 ze zm.), a następnie art. 51 ust. 1 pkt 2 obecnie obowiązującej ustawy, jednak jego decyzje na skutek odwołań skarżącego były uchylane, w szczególności z uwagi na formułowanie nakazów wprowadzających zmiany w obiekcie przyległym, nie zaś w budynku będącym przedmiotem postępowania. W toku kolejnego ponownego rozpoznania zapadła decyzja nakazująca rozbiórkę tego budynku, jednak została ona uchylona po stwierdzeniu, że dotychczasowe postępowanie było przedwczesne, przed wyjaśnieniem, czy budynek nie jest samowolą budowlaną. W tej kolejnej sprawie organ I instancji wszczął odrębne postępowanie, a następnie decyzją z dnia 14 kwietnia 2009 r. nakazał rozbiórkę budynku. Organ decyzją z dnia 24 lipca 2009 r. utrzymał w mocy powyższą decyzję. Wyrokiem z dnia 8 grudnia 2009 r. tut. Sąd w sprawie sygn. akt II SA/Wr 484/09 uchylił decyzję obu instancji z uwagi na niewyjaśnienie kręgu podmiotów będących stronami i pominięcie niektórych z nich oraz nieprzeprowadzenie oględzin budynku. W toku ponownego rozpoznania organ I instancji zapewnił udział w postępowaniu wszystkim stronom. W oparciu o dowód z oględzin ustalił obecny stan budynku. Jest to budynek konstrukcji drewnianej, kryty papą, posiada bramę garażową. Teren przed bramą został utwardzony. W ścianie równoległej do szczytowej budynku murowanego posiada okno, drugie okno znajduje się w ścianie od strony zaplecza, równoległej do ściany budynku murowanego. Decyzja z dnia 29 czerwca 2010 r. ponownie nakazano rozbiórkę budynku drewnianego. Budynek ten został wybudowany około 1987 r. w celu przechowywania materiałów służących do nadbudowy części mieszkalnej nad pomieszczeniami gospodarczymi oraz dobudowy. Roboty budowlane prowadzone były na podstawie pozwolenia na budowę. W piśmie z 1993 r. potwierdzającym przyjęcie zgłoszenia zakończenia budowy stwierdzono obowiązek rozbiórki budynku drewnianego. Wobec niemożności wydanie nakazu zmian w tym budynku, zgodnie z treścią oceny technicznej z 2007 r., należało stosować art. 37 prawa budowlanego z 1974 r.
Według uzupełniających ustaleń organu nadbudowa wraz z dobudową zrealizowana została zgodnie z pozwoleniem na budowę nr [...] z dnia 13 lipca 1987 r. W decyzji tej nie ujęto przedmiotowego budynku gospodarczego. Nie było go w projekcie technicznym nadbudowy. Zgodę na wybudowanie budynku drewnianego wyraził jedynie w 1986 r. zarządca nieruchomości. Jednak zgodnie z art. 28 ustawy z 1974 r. wymagane było przede wszystkim pozwolenie na budowę tego budynku. Zgodnie z § 44 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno - budowlanego, wykonanie stałych i tymczasowych budynków wymagało pozwolenia na budowę. Wobec wybudowania budynku bez pozwolenia na budowę przed dniem 1 stycznia 1995 r. należało z mocy art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 118 ze zm.) stosować przepisy ustawy z 1974 r. Zgodnie z art. 37 ust. 2 pkt 2 ustawy z 1974 r. decyzję o nakazie rozbiórki wydaje się wobec obiektów budowlanych wybudowanych bez pozwolenia na budowę, które powodują niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Przedmiotowy budynek nie zapewnia bezpieczeństwa pożarowego dla sąsiedniego budynku gospodarczego przez brak stosowanego oddzielenia pożarowego. Nie było dopuszczalne wydanie nakazu odpowiednich przeróbek w odniesieniu do sąsiedniego budynku. Nie było więc warunków do legalizacji budynku drewnianego, stwarzającego zagrożenie dla ludzi lub mienia. Wykonane zostały zalecenie zawarte w wyroku sygn. II SA/Wr 484/09.