Dnia 22 listopada 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon Sędziowie: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz (spr.) Sędzia WSA Anna Siedlecka Protokolant Krzysztof Erbel po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 22 listopada 2017 r. sprawy ze skargi Wojewody D. na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia [...] lutego 2015 r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru ulic [...] w W. w zakresie § 3 pkt 1 i 2, § 5 pkt 3, § 8 pkt 2 lit. a oraz lit. b we fragmencie: "U", § 8 pkt 3 lit. a oraz lit. b we fragmencie: "U", § 9 pkt 2 lit. a i b, § 13, § 14, § 15, § 16, § 17 uchwały, a także rysunku planu w zakresie terenów oznaczonych symbolami 1.MW/U, 2.MW/U, 3.MW/U, 4.MW/U, 5.MW/U, 1.U, 2.U, 3.U, 4.U I. stwierdza nieważność § 9 pkt 2 lit. a zaskarżonej uchwały; II. oddala skargę w pozostałej części w zakresie nieobjętym wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2015 r. sygn. akt II SA/Wr 384/15; III. zasądza od Gminy Miejskiej W. na rzecz strony skarżącej kwotę 480 (słownie: czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wyrokiem z dnia 19 sierpnia 2015 r. sygn. akt II SA/Wr 384/15 tut. Sąd uwzględniając częściowo skargę organu nadzoru na fragmenty zaskarżonej uchwały stwierdził nieważność § 13 pkt 1 lit. b tiret trzecie, § 14 pkt 1 lit. b tiret trzecie, § 15 pkt 1 lit. b tiret trzecie, § 16 pkt 1 lit. b tiret trzecie, § 17 pkt 1 lit. b tiret trzecie i § 18 pkt 1 lit. b tiret czwarty planu miejscowego. Według punktu II tego wyroku Sąd oddalił skargę w pozostałej części. Jak wynika z treści skargi, ta pozostała część obejmuje § 3 pkt 1 i 2, § 5 pkt 3, § 8 pkt 2 lit. a oraz lit. b we fragmencie "U", § 8 pkt 3 lit. a oraz lit. b we fragmencie "U", § 9 pkt 2 lit. a i b, § 13, § 14, § 16 i § 17, a ponadto rysunek planu w zakresie terenów oznaczonych symbolami 1. MW/U, 2. MW/U, 3. MW/U, 4. MW/U, 5. MW/U, 1.U, 2.U, 3.U i 4.U, Według treści żądania i uzasadnienia skargi, uchwała w tej części podjęta została z istotnym naruszeniem art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p. w związku z art. 12a ust. 2 ustawy o drogach publicznych (ówcześnie Dz. U. z 2013 r., poz. 260).
Podstawowe znaczenie miało naruszenie wskazanych zasad sporządzania planu miejscowego przez § 9 punkt - lub ustęp 2, skarżący posługuje się oboma określeniami tego fragmentu przepisu, mający uregulować minimalną liczbę miejsc do parkowania pojazdów, w tym miejsc przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową. W ocenie skarżącego po stwierdzeniu nieważności tego przepisu uchwały, należało stwierdzić ponadto nieważność wszelkich ustaleń planu odnoszących się do terenów, na których miały zostać urządzone miejsca parkingowe. Stwierdzenie to powinno nastąpić wyłącznie z tego powodu (to jest wadliwość § 9 uchwały), gdyż poza tym ustalenia te nie nasuwały zastrzeżeń prawnych.
Według skarżącego ustalenie w § 9 jedynie liczby miejsc do parkowania pojazdów było niewystarczające, gdyż należało ponadto ustalić liczbę miejsc dla pojazdów zaopatrzonych w kartę. Pozostałe zaskarżone przepisy planu pozbawione zostały wskutek tego obowiązkowego elementu wymaganych ustawowo ustaleń.
Oddalając skargę Sąd podzielił stanowisko prawne organu, że uchwalona regulacja w sposób dostateczny pozwala na wynikowe ustalenie liczby miejsc dla pojazdów zaopatrzonych w kartę. Uchwała określa bowiem tereny przeznaczone m.in. do parkowania pojazdów, a w konsekwencji do urządzenia miejsc dla pojazdów z kartą oraz pozwala na ustalenie wymaganej liczby obu rodzajów miejsc. Dopiero w razie urządzania tych miejsc i stosowania art. 12a u.d.p. ustalona zostanie konkretna ich liczba.
Wyrokiem z dnia 7 lipca 2017 r. sygn. akt II OSK 2828/15 sąd odwoławczy uchylił powyższy wyrok w punkcie II i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. Sąd ten nie orzekł w zakresie żądanych przez pełnomocnika skarżącego kosztów postępowania kasacyjnego i pominął tę kwestię w uzasadnieniu, zaś pełnomocnik nie wniósł o uzupełnienie wyroku co do zwrotu kosztów.