Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Anna Siedlecka Sędzia WSA - Ireneusz Dukiel Sędzia NSA - Julia Szczygielska /sprawozdawca/ Protokolant - Magda Mikus po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 listopada 2011 r. ze skargi S.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości gruntowej w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu pierwszej instancji z dnia [...]r. Nr [...] II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. na rzecz strony skarżącej kwotę 1476,00 złotych (słownie: tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu decyzją z dnia [...]r., Nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Wójta Gminy Ś. z dnia [...] r. nr [...] w sprawie ustalenia jednorazowej opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości gruntowej w kwocie 28 614,00 zł, uchyliło pkt 2 decyzji w części dotyczącej solidarnego zobowiązania stron do uiszczenia opłaty i orzekło, że obowiązek uiszczenia opłaty na zasadach określonych w tym punkcie ciąży na S.P., w pozostałej części utrzymuje zaskarżoną decyzję w mocy. Uzasadniając swe rozstrzygnięcie, Kolegium wskazało, że Wójt Gminy Ś. ponownie rozpatrując sprawę ustalił S.P. opłatę jednorazową /rentę planistyczną z tytułu wzrostu wartości zbytych działek nr 190/1 i 190/2/ związaną z uchwaleniem planu miejscowego - w kwocie 28.614,00 zł. W motywach decyzji podniósł, że po uchwaleniu planu miejscowego uchwałą Rady Gminy z dnia [...]r., S.P. zbył umową z dnia 5 listopada 2007r. działki gruntu przeznaczone w planie miejscowym pod zabudowę mieszkaniowa, a użytkowane przed uchwaleniem planu jako grunty rolne. Wobec wzrostu wartości działek związanego z uchwaleniem planu miejscowego, Wójt dopuścił dowód z operatu szacunkowego rzeczoznawcy majątkowego na okoliczność wysokości tego wzrostu. Rzeczoznawca majątkowy w operacie szacunkowym wyliczył ten wzrost: dla działki nr 190/1 - 52.490,00 zł dla działki nr 190/2-42.890,00 zł. W oparciu o tenże operat organ I instancji wyliczył opłatę jednorazową mając na uwadze stawkę 30% ustaloną w uchwale Rady Gminy.
W odwołaniu od tej decyzji skarżący wniósł o jej uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, zarzucając, że została wydana na podstawie błędnie ustalonego stanu faktycznego, opartego na wadliwym operacie. W szczególności w operacie ani w decyzji nie uwzględniono faktycznego sposobu użytkowania nieruchomości przed uchwaleniem planu, gdy zaś Jego działki były użytkowane faktycznie na cele mieszkaniowe a plan tylko akceptował ten stan rzeczy. Dalej wskazał, że rzeczoznawca nie uwzględnił zaleceń zawartych w decyzji Kolegium, uwzględniając je częściowo poprzez korektę wartości nieruchomości. Według strony operat w dalszym ciągu nie może być podstawą wyceny, gdyż do porównania przyjęto transakcje znacznie większymi nieruchomościami niż wyceniane działki a nadto podobne działki były sprzedawane na takich samych warunkach tak przed jak i po uchwaleniu planu. Podkreślono także, że działki nie nadawały się do produkcji rolnej.
Nadto skarżący zauważył, że po sprzedaży działek nie jest już właścicielem tych działek w rozumieniu ustawy a więc nie może być stroną w tej sprawie. Wójt nie wydał zaś decyzji bezzwłocznie po zawarciu przez Niego umowy sprzedaży, przez co działał niezgodnie z ustawą i naraził stronę na szkodę.
Zdaniem skarżącego paragraf 162 uchwały rady gminy ustalający stawkę procentową dotknięty jest nieważnością, gdyż różnicuje on stawki opłaty ustalając stawkę zerowa dla nieruchomości gminnych. Końcowo strona wskazała, że decyzja została wydana po upływie terminu 5 lat od wejścia w życie planu miejscowego i że w sposób niezrozumiały nałożono obowiązek zapłaty opłaty na strony w sytuacji, gdy w sprawie występowała tylko jedna strona.