Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek Sędziowie: Sędzia NSA Halina Kremis (spr.) Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Protokolant Anna Biłous po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 23 listopada 2011r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Wojewody D. z dnia 28 czerwca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę oddala skargę.
Decyzją Prezydenta W. z dnia 16 lutego 2011 r., Nr 18/2011 odmówiono A. Sp. z o.o. zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę dla inwestycji obejmującej budowę stacji bazowej [...] przewidzianej do realizacji we W., przy ul. M. [...], na działkach oznaczonych geodezyjnie nr [...], AM-16, oraz nr [...], nr [...], nr [...], AM-12, obręb M..
Od powyższego rozstrzygnięcia, w ustawowym terminie odwołała się Spółka.
Kwestionowanej decyzji zarzuciła naruszenie: art. 35 ust. 4 Prawa budowlanego, poprzez odmowę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę w sytuacji, gdy zostały spełnione wymagania określone wart. 35 ust. 1 oraz art. 32 ust. 4 Prawa budowlanego; art. 46 ust. 1 ustawy ustawa z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106. poz. 675) poprzez przyjęcie, że budowa stacji bazowej jest niezgodna z przeznaczeniem danego terenu, podczas gdy przepis ten wyraźnie stanowi, że miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwić lokalizowania inwestycji celu publicznego w zakresie łączności publicznej; § 58 ust. 1 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego M.M. we W., zatwierdzonego przez Radę Miejską W. uchwałą Nr [...] z dnia 17 maja 2007 r., poprzez jego niewłaściwą interpretację, tj. poprzez nie zaliczenie stacji telefonii komórkowej do infrastruktury technicznej oraz uznanie, iż jej lokalizacja byłaby sprzeczna z przeznaczeniem danego terenu; art. 35 ust. 3 Prawa budowlanego, polegające na błędnej interpretacji zdefiniowanej w planie miejscowym "infrastruktury technicznej" i uznania zamierzenia za niezgodne z planem miejscowym; art. 143 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), poprzez odmowę zaliczenia budowy stacji telefonii komórkowej do urządzeń infrastruktury technicznej, wbrew temu przepisowi; art. 20 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 2007 r., poprzez przyjęcie, że zgodne z zapisami planu miejscowego jest tylko to, co zostało wyraźnie w nim dopuszczone; art. 87 Konstytucji, poprzez naruszenie określonej w tym przepisie hierarchii aktów prawnych obowiązujących w Rzeczpospolitej Polskiej, tj. dokonania interpretacji aktu prawa miejscowego w sprzeczności z przepisami ustawy; art. 107 § 1 oraz § 3 kpa, polegające na nie wskazaniu faktów, które organ uznał za udowodnione, przyjmując, iż planowana inwestycja nie jest zgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego; art. 7 oraz art. 8 kpa, polegające na podejmowaniu rozstrzygnięć niezgodnych z prawem, co nie sprzyja pogłębianiu zaufania wnioskodawcy do organów Państwa.
Wojewoda D. decyzją Nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz.1623, z późn. zm.) po rozpatrzeniu odwołania A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. od opisanej decyzji utrzymał ją w mocy.