Sprawa ze skargi na decyzję SKO w L. w przedmiocie ustalenia jednorazowej opłaty w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Białek Sędziowie Sędzia WSA Anna Siedlecka Sędzia NSA Julia Szczygielska( spr.) Protokolant Aleksandra Siwińska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 25 lutego 2010 r. sprawy ze skargi K. i S.M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] października 2009 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia jednorazowej opłaty w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji z dnia [...] sierpnia 2009r. nr [...]; II. uchyla decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...] lipca 2009r. nr [...] oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji nr [...], znak [...]; III. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie strona 1/9

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu decyzją z dnia [...] października 2009r., Nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania S. i K.M., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy R. z dnia [...] sierpnia 2009r., Nr [...], ustalającą jednorazową opłatę w wysokości 13.502,70 zł w związku ze wzrostem wartości nieruchomości oznaczonej nr geodezyjnym 25/2, położonej w obrębie R., w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ II instancji wskazał, że w/w decyzja z dnia [...] sierpnia 2009r. nr [...] wydana została na podstawie art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 1, ust. 4, ust. 6 i ust. 11 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), uchwały Rady Gminy R. Nr [...] z dnia [...] marca 2007r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w obrębach: J., K., R. oraz terenów górniczych położonych na terenie Gminy R. (Dz. Urz. Woj. Nr [...], poz. [...], z mocą obowiązującą od dnia 26 lipca 2007r.). Skutkiem podjęcia tej uchwały, działka nr 25/2 została przeznaczona na cele mieszkalnictwa jednorodzinnego i zabudowę zagrodową (MNR), natomiast przed uchwaleniem tegoż planu działka ta była przeznaczona na cele rolne.

W dniu 13 sierpnia 2008r. S. i K.M. umową darowizny (akt notarialny Repertorium A Nr [...] z dnia 7 sierpnia 2008r.) zbyli, na rzecz T. i M.R., działkę oznaczoną numerem 25/2 o powierzchni 0,5300 ha. Przedmiotowe zbycie nastąpiło przed upływem terminu określonego przepisami ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym do wygaśnięcia roszczenia. W toku postępowania zmierzającego do ustalenia przedmiotowej opłaty sporządzony został, zgodnie z przepisem § 50 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004r. w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego (Dz. U. Nr 207, poz. 2109 ze zm.), operat szacunkowy, z którym zapoznały się strony.

Organ wskazał również, że w dniu 22 kwietnia 2009r. K. i S.M. oraz M. i T.R. zawarli umowę rozwiązującą umowę darowizny działki nr 25/2, w wyniku czego własność działki nr 25/2 została przeniesiona na rzecz K. i S.M.. Okoliczność ta nie stanowi jednak powodu do odstąpienia od obowiązku pobrania opłaty planistycznej. Przedmiotowa opłata została ustalona w oparciu o operat szacunkowy wskazujący na wzrost wartości nieruchomości działki nr 25/2 na kwotę 45.009,00 zł, z czego 30% (zgodnie z § 55 powyższej uchwały) stanowi kwotę 13.502,70 zł. Z uwagi na powyższe okoliczności sprawy zasadnym było więc zobowiązanie stron do wniesienia przedmiotowej należności.

W odwołaniu od powyższej decyzji S. i K.M. wskazali na okoliczność darowania działki ich córce i zięciowi (M. i T.R.). Z darowizny tej (umowa z dnia 7 sierpnia 2008r.), której powodem było uregulowanie stanu prawnego nieruchomości, nie odnieśli żadnych dochodów, stąd obciążenie ich opłatą planistyczną jest niezgodne z prawem. Ponieważ umowa miała nieodpłatny charakter, a jako darczyńcy nie uzyskali żadnego ekwiwalentu, odwołujący wnieśli o uchylenie w całości decyzji organu I instancji. Podnieśli przy tym, że orzecznictwo sądów administracyjnych nie jest jednoznaczne w kwestii opłaty planistycznej, powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 października 2000r. (sygn. akt OPK 16/00, publ. ONSA 2001/2/64), w którym stwierdzono, że zbycie nieruchomości, w kontekście opłaty planistycznej, musi wiązać się z osiągnięciem korzyści wynikających z takiej czynności. Zatem skoro odwołujący nie sprzedali działki, nie ma możliwości ustalenia opłaty planistycznej.

Strona 1/9