Zdaniem sądu wyrażany w piśmiennictwie pogląd, że dodanie do dotychczas obowiązującej treści sformułowania "albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania" oznacza, że aktualnie zażalenie przysługuje na trzy wymienione pozostałe postanowienia "w sprawie zawieszenia" z wyjątkiem postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania jest nieprzekonywujący. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego przeważa pogląd, że podjęcie zawieszonego postępowania powinno również nastąpić w formie postanowienia. Powyższe wynika z obowiązku zapewnienia stronom prawa do czynnego udziału w podjętym postępowaniu na każdym jego etapie. Mając jednak na uwadze, że ocena przeprowadzonego postępowania przed jego zawieszeniem i po jego podjęciu jest możliwa przez organ wyższego stopnia w ramach rozpatrywania przez ten organ odwołania od decyzji organu pierwszej instancji, a następnie całość postępowania podlega ocenie przez wojewódzki sąd administracyjny (w przypadku wniesienia skargi na decyzję), brak jest uzasadnienia do zaskarżania postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania. Strony powinny mieć jednak zagwarantowane prawo do zaskarżenia postanowienia odmawiającego podjęcia zawieszonego postępowania w celu oceny przez organ wyższego stopnia, czy rzeczywiście nie ustały przyczyny zawieszenia postępowania, a organ niezasadnie odmawia jego podjęcia, a w konsekwencji wydania decyzji w sprawie". Zdaniem Sądu z tego uzasadnienia projektu zmiany wynika, że zasadniczym powodem dodania wyrażenia "albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania" do treści art. 101 § 3 kpa było wyłącznie dostrzeżenie przez ustawodawcę istnienia czwartego rodzaju postanowienia w sprawie zawieszenia tj. postanowienia o podjęciu zawieszonego postępowania. Nie można jednak pominąć wskazanych w nim motywów z powodu których ustawodawca wykluczył możliwość jego kontroli instancyjnej. Skoro zatem ustawodawca wykluczył zażalenie na podjęcie zawieszonego postępowania motywując to możliwością oceny jego zasadności w ramach kontroli podjętego rozstrzygnięcia na skutek odwołania (i skargi do sądu) to ten sam argument przemawia za wykluczeniem zażalenia na postanowienie odmawiające zawieszenia. Dodanie do dotychczasowej treści art. 101 § 3 kpa sformułowania "albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania" zmienia sens i rozumienie zawartego w tym przepisie pojęcia "w sprawie zawieszenia" w taki sposób, że od 11 kwietnia 2011 r. oznacza ono jedynie postanowienie o zawieszeniu postępowania. Skoro zażalenie nie służy na podjęcie zawieszonego postępowania to nie może też służyć na odmowę zawieszenia postępowania, gdyż skutek obu tych postanowień jest taki sam, a mianowicie że postępowanie administracyjne jest kontynuowane. Organ w jednym i w drugim przypadku (zarówno przy postanowieniu o odmowie zawieszenia, jak i przy postanowieniu o podjęciu zawieszonego postępowania) ocenia czy istnieją przeszkody do dalszego prowadzenia postępowania administracyjnego. Należy wskazać, że w przypadku rozpoznawania wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania organ nie tylko bada czy ustały przyczyny jego zawieszenia, ale ponownie ocenia samą zasadność zawieszenia. Brak jest takich okoliczności, które przemawiałyby za przyjęciem dopuszczalności zażalenia na postanowienie o odmowie zawieszenia w sytuacji gdy nie przysługuje ono na postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania. W każdym z tych przypadków bowiem zasadność odmowy zawieszenia i zasadność podjęcia zawieszonego postępowania podlegać będzie kontroli instancyjnej w ramach odwołania od decyzji. Zdaniem sądu, skoro wprowadzeniu do treści art. 101 § 3 kpa "albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania" towarzyszyło przekonanie ustawodawcy, że brak jest uzasadnienia do zaskarżania tego postanowienia to znaczy, że prawidłowa interpretacja "w sprawie zawieszenia postępowania" powinna obejmować tylko postanowienie o zawieszeniu postępowania, a nie o odmowie zawieszenia. Podobne stanowisko na tle wprowadzonej przez ustawodawcę zmiany omaianego przepisu wyrażone zostało już w orzecznictwie sądowoadministracyjnym (por. postanowienia WSA w Białymstoku - z 29 września 2011 r. II SAlBk 466/11 Lex 1122843 i z 21 lutego 2012 r. II SA/Bk 513/11 oraz postanowienia WSA w Warszawie z 29 listopada 2011 r. II SAlWa 2184/11 i z 22 marca 2012 r. V SAlWa 270/12 i wyroki tego Sądu z 16 lutego 2012 r. IV SAlWa 1822/11 i z 25 kwietnia 2012 r. VII SAlWa 127/12 - wszystkie dostępne na https:/Icbois.nsa.gov.pl). Odnotować należy, że odmienny pogląd przyjmujący dopuszczalność zażalenia na każde z czterech postanowień "w sprawie zawieszenia" po zmianie treści art. 101 § 3 kpa wyrażony został w wyroku WSA w Łodzi z 29 lipca 2011 r. w sprawie II SA/Łd 626/11 (Lex nr 1122846). Sąd w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę ostatniego poglądu nie podziela. Pogląd ten jest - zdaniem sądu w niniejszym składzie - nie do pogodzenia ani z literalną, ani funkcjonalną wykładnią omawianego przepisu. Dodatkowo należy zwrócić uwagę na podobieństwo regulacji zawartej wart. 101 § 3 kpa do art. 194 § 1 pkt 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi regulującego dopuszczalność zażalenia w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Ten ostatni przepis stanowi, że zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego przysługuje na postanowienia wojewódzkiego sądu administracyjnego w przypadkach przewidzianych w ustawie, a ponadto na postanowienia, których przedmiotem jest zawieszenie postępowania i odmowa podjęcia zawieszonego postępowania. Na tle tego przepisu nie ma wątpliwości, że zażalenie dopuszczalne jest jedynie na postanowienia wstrzymujące tok postępowania tj. na postanowienie o zawieszeniu i na postanowienie o odmowie podjęcia zawieszonego postępowania. Pozostałe dwa rodzaje postanowień "w przedmiocie" czy też "w sprawie" zawieszenia" tj. postanowienie odmawiające zawieszenia i postanowienie o podjęciu zawieszonego postępowania nie są zaskarżalne. Analogiczna regulacja kwestii zaskarżalności postanowień w przedmiocie zawieszenia postępowania przyjęta w kodeksie postępowania administracyjnego po dniu 10 kwietnia 2011 r. uprawnia do dokonywania podobnej ich wykładni (tak: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w postanowieniu z dnia 30 maja 2012 L, sygn. II SAlGd 112/12).
Wobec przedstawionych okoliczności Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu - uznając, że Wojewoda D. podejmując zaskarżone postanowienie zastosował prawidłowo obowiązujące przepisy prawa procesowego nie znalazł podstaw do uwzględnienia skargi i stosownie do przepisu art. 151 powołanej na wstępie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzekł, jak w sentencji.