Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Siedlecka Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Cisek Sędzia NSA Julia Szczygielska (sprawozdawca) Protokolant Małgorzata Boaro po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 4 marca 2010 r. sprawy ze skargi M.Z., M.Z. i W.Z. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] lipca 2009 r. nr [...] w przedmiocie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. na rzecz skarżących kwotę 757 zł (słownie: siedemset pięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2009r., Nr [...] Prezydent Wrocławia odmówił - na podstawie art. 59 ust. 1 w związku z art. 4 ust. 2 pkt 2 i art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym /Dz. U. Nr 80, poz. 717, ze zm./ - ustalenia na rzecz M.Z. i M.Z. warunków zabudowy dla inwestycji obejmującej przebudowę istniejącego stropodachu na dach stromy z poddaszem użytkowym, zlokalizowanej przy ul. [...], działki nr 107 i 108, AM-2, obręb B., ze względu na niezgodność z wynikami analizy.
W uzasadnieniu tejże decyzji organ stwierdził, że planowana zmiana zagospodarowania terenu należy do tzw. innych inwestycji w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 w/w ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym i stosownie do przepisu art. 59 ust. 1 ustawy wymaga ustalenia, w drodze decyzji, warunków zabudowy. Tym samym wniosek inwestora został sformułowany prawidłowo i zawierał wszystkie niezbędne elementy, które zostały określone w art. 52 ust. 2 w/w ustawy. We wspomnianym wniosku, oprócz przedmiotu inwestycji, podane zostały dodatkowe informacje o unieważnionej decyzji lokalizacyjnej z dnia 16 sierpnia 2000r. oraz, że jest on wnioskiem ponownym w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego. Zdaniem organu, powyższe ustalenia wskazują - na ubieganie się przez inwestorów o decyzję lokalizacyjną ex post, tj. po zrealizowaniu w trybie samowoli budowlanej opisanego we wniosku zamierzenia budowlanego.
Dalej organ podkreślił, że dotychczasowa linia orzecznictwa wskazywała, że nie jest możliwe wydanie decyzji ustalającej warunki zabudowy po zrealizowaniu lub rozpoczęciu inwestycji. Tymczasem z uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2007r. (sygn. akt P/37/6) - można dojść do przekonania, że wydanie decyzji lokalizacyjnej po zrealizowaniu zamierzenia budowlanego jest jednak prawnie możliwe i uzasadnione.
Organ I instancji stwierdził, że posiada uzasadnione wątpliwości co do przyjęcia takiego poglądu, ale mając na uwadze, że wątpliwości należy rozstrzygać na korzyść wnioskodawcy, stąd podjął i przeprowadził postępowania w kierunku rozstrzygnięcia merytorycznego.
Organ I instancji wskazał, że w ramach analizy, o której mowa w art. 53 ust. 3 pkt 1 i 2 w/w ustawy, ustalił że do dnia 31 grudnia 2003r. na przedmiotowym terenie obowiązywał plan szczegółowy zagospodarowania przestrzennego osiedla B. we W., uchwalony uchwałą Miejskiej Rady Narodowej z dnia 16 marca 1990r. Nr [...] (Dz. Urz. Woj. Nr [...]). Obecnie teren ten nie jest objęty żadnym planem miejscowym oraz nie leży na obszarze, w odniesieniu do którego istnieje obowiązek jego sporządzenia. Na podstawie egzemplarza archiwalnego w/w planu miejscowego ustalono także, że teren planowanej inwestycji nie leży na terenach przeznaczonych w tym planie dla realizacji inwestycji celu publicznego, o których mowa w art. 39 ust. 3 pkt 3 i art. 48 w/w ustawy. Nie są więc wymagane uzgodnienia z wojewodą i marszałkiem województwa.