Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz (spr.), Sędziowie Sędzia WSA - Olga Białek, Sędzia WSA - Ireneusz Dukiel, , Protokolant asystent sędziego - Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 listopada 2015 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Nowogrodźcu z dnia 23 kwietnia 2015 r. nr IX/49/15 w przedmiocie uchwalenia zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi Godziszów oddala skargę w całości.
Wojewoda jako organ nadzoru nad działalnością gminną (art. 93 ust. 1 u.s.g Dz. U. z 2013r., poz. 594) wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonego planu miejscowego w całości jako naruszającego art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p. (Dz. U. z 2015r., poz. 199) i art. 12 a ustawy o drogach publicznych (Dz. U. z 2015r., poz. 460). Według skarżącego uchwała narusza zasady sporządzania planu miejscowego, bowiem pomija obowiązkowy składnik w postaci określenia liczby miejsc przeznaczonych na parkowanie pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową (art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p.). W§7 ust. 2 pkt 2 uchwała stanowi, że "Minimalną liczbę miejsc postojowych dla samochodów osobowych należy ustalić w oparciu o następujące minimalne wskaźniki: ... co najmniej 1 miejsce postojowe dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową na każde 10 miejsc postojowych...". Kluczową rolę dla prawidłowego określenia liczby tych miejsc ma unormowanie art. 12 a ustawy o drogach publicznych, w którym przewidziano wyznaczanie stanowisk postojowych dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową przez organ właściwy do zarządzania ruchem na drogach. Stanowiska te wyznacza się w liczbie nie mniejszej niż 1 stanowisko - jeżeli liczba stanowisk na postój pojazdów wynosi 6-15, 2 stanowiska - jeżeli liczba wynosi 16-40, 3 stanowiska jeżeli liczba wynosi 41-100 i 4% ogólnej liczby stanowisk jeżeli ogólna liczba stanowisk wynosi więcej niż 100. Wynika z tego, że liczba miejsc postojowych dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową zależy od ogólnej liczby miejsc postojowych. W nin. sprawie według wyjaśnień burmistrza przepis § 7 ust. 2 pkt 2 planu odnosi się do terenu oznaczonego 01U, KP, KS i 02 KDD. Teren 01U stanowi sferę ruchu, zaś teren 02 KDD drogę publiczną, czyli tereny na których wyznacza się stanowiska postojowe dla pojazdów zaopatrzonych w kartę parkingową (art. 12 a ust. 1 pkt 1 i 3). W ocenie burmistrza w planie wyznaczono większą liczbę stanowisk niż wymaga tego art. 12 a.
Według skarżącego minimalna liczba miejsc w uchwale nie została określona prawidłowo. Organ w ramach władztwa planistycznego ma prawo określenia liczby miejsc dla wskazanych pojazdów, jednak musi respektować założenia przyjęte w art. 12 a ust. 2 cyt. ustawy. Dopuszczalne więc jest przyjęcie w planie większej liczby. Jednak z uchwały nie wynika ile miejsc dla takich pojazdów przewiduje w przypadku, gdy ogólna liczba miejsc do parkowania będzie mniejsza niż 10 lub większa niż 16. Wyjaśnienia burmistrza nie mogą uzupełniać braku unormowania tych przypadków w uchwale podejmowanej przez organ. Przepisy prawne nie powinny wywoływać niepewności co do ich znaczenia (§ 5 i 6 ZTP, wyrok II SA/Wr 57/15). Brak prawidłowego unormowania jednego z elementów obowiązkowych planu miejscowego uzasadnia stwierdzenie nieważności uchwały w całości (art. 28 ust. 1 u.p.z.p., wyrok II SA/ Wr 178/14).