Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski Sędzia NSA Halina Kremis Sędzia WSA Anna Siedlecka /sprawozdawca/ Protokolant Asystent sędziego Łukasz Cieślak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 października 2014 r. sprawy ze skargi W. M. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej jednorazową opłatę z tytułu wzrostu wartości nieruchomości gruntowej spowodowanego uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w związku z zamiarem jej zbycia oddala skargę
Przedmiotem skargi jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...], wydana po rozpatrzeniu wniosku W. M. T. o ponowne rozpatrzenie sprawy, w której decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. ([...]) odmówiono stwierdzenia nieważności, wydanej z upoważnienia Prezydenta W., decyzji Dyrektora Wydziału Mienia i Geodezji Urzędu Miejskiego we W. z dnia [...] r. (Nr [...]), ustalającej M. T. opłatę jednorazową w wysokości 1.567.290,90 zł, w związku z zamiarem zbycia nieruchomości położonej we W., oznaczonej geodezyjnie jako działki nr 3, AM - 3, nr 1, AM - 7, nr 3 i nr 9, AM - 8 oraz nr 9/1, AM - 9, obręb [...], o łącznej powierzchni 38,1336 ha. W podstawie prawnej decyzji SKO we W. z dnia [...] r. podano art. 127 § 3 w związku z art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego i na tej podstawie utrzymano w mocy decyzję SKO we W. z dnia [...] r.
W uzasadnieniu decyzji kolegium podano, że w ocenie strony wnioskującej o ponowne rozpatrzenie sprawy, argumenty przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji kolegium są "chybione i w sposób niewłaściwy opisują stan prawny i faktyczny sprawy i w konsekwencji prowadzą do błędnych wniosków". Zdaniem skarżącego, kolegium przede wszystkim "w sposób rażący zignorowało wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 sierpnia 2013 r. (II OSK 829/12) poprzez krytyczną i nieuprawnioną interpretację uzasadnienia tegoż wyroku, podczas gdy taki zabieg jest niedopuszczalny albowiem godzi w zasadę określoną w art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi". W. M. T. stwierdził również, że podtrzymuje wszystkie podniesione dotychczas argumenty, zarówno we wniosku o stwierdzenie nieważności, jak i "na wszystkich szczeblach odwoławczych". Ponadto stwierdzono, że z uzasadnienia wyroku NSA, którym uchylono decyzję kolegium wydaną wcześniej w tej sprawie, wynika, że doszło do rażącego naruszenia prawa przez organ administracji. Tymczasem kolegium "nie wgłębiło się w istotę sprawy, a w szczególności nie wyjaśniło w sposób wystarczający i przekonywujący" zarzutów zarówno podniesionych przez NSA, jak i skarżącego. Strona wnioskująca zwróciła także uwagę na - w jej ocenie - "dysonans, jaki towarzyszy Kolegium przy rozwiązywaniu wniosków skarżącego i brak konsekwencji w orzekaniu, mimo, że oba wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie w zasadzie w sposób identyczny definiują nieprawidłowości, jakie miały miejsce przy podejmowaniu zarówno decyzji zaskarżonej niniejszym wnioskiem jak i decyzji zmieniającej tą decyzję". Wobec powyższego W. M. T. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy i zmianę zaskarżonej decyzji poprzez stwierdzenie nieważności decyzji Prezydenta W. z dnia [...] r.
Dalej kolegium wyjaśniło, że decyzją z dnia [...] r. ([...]) oraz - wydaną na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy - decyzją z dnia [...] r. ([...]) - odmówiło stwierdzenia nieważności wzmiankowanej decyzji, działającego z upoważnienia Prezydenta W., Dyrektora Wydziału Mienia i Geodezji Urzędu Miejskiego we W. z dnia [...] r. (Nr [...]). W wyniku rozpatrzenia skargi strony na decyzję kolegium, Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 15 grudnia 2011 r. (II SA/Wr 696/11) oddalił skargę. Po rozpatrzeniu skargi kasacyjnej wniesionej przez W. M. T., Naczelny Sąd Administracyjny - wyrokiem z dnia 20 sierpnia 2013 r. (II OSK 829/12) uchylił wyrok sądu pierwszej instancji oraz obie decyzje kolegium.