Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Czernica w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego północnej części wsi Czernica
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Olga Białek (spr.) Sędzia NSA Halina Kremis Protokolant Patrycja Kikosicka-Jędrzejczak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 lutego 2011 r. sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Gminy Czernica z dnia 5 marca 2010 r. nr XXXII/273/2010 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego północnej części wsi Czernica I. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości; II. zasądza na rzecz skarżącego Wojewody Dolnośląskiego od strony przeciwnej kwotę 240 zł (dwieście czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/6

Wojewoda Dolnośląski działając na podstawie art. 93 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, wniósł skargę na uchwałę Rady Gminy w Czernicy Nr XXXII/273/2010 z dnia 5 marca 2010 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego północnej części wsi Czernica, zarzucając tej uchwale istotne naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Zarzucając powyższe skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

W uzasadnieniu Wojewoda wyjaśnił, że w toku postępowania nadzorczego ustalono, iż nie dla wszystkich terenów objętych postanowieniami przedstawionej wyżej uchwały określona została wysokość stawek procentowych o których mowa w art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy. Zgodnie bowiem z przywołanym przepisem w planie miejscowym określa się obowiązkowo stawki procentowe, na podstawie których ustala się opłatę, o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Tymczasem przepis § 29 przedmiotowej uchwały dotyczący stawki procentowej na podstawie której ustalana będzie opłata z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, nie obejmuje wszystkich terenów objętych planem miejscowym. W przepisie tym Rada Gminy Czernica postanowiła: "Na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 12 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym [...] ustala się wysokość stawki procentowej o której mowa w art. 36 ust. 4 tej ustawy, w wysokości:

1. 15% - dla terenów oznaczonych na rysunku planu MN, MN/U, MW, U i P;

2. 0,1% - dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolem ZD, ZL, WS, KDW, G;

3. 0,1 % - dla terenów oznaczonych na rysunku planu symbolem KDG (KDZ), KDZ, KDL, KDD i KP."

Zdaniem organu nadzoru przywołany przepis nie uwzględnia terenów oznaczonych na rysunku planu symbolami: 1 R i 2 R.

Wojewoda Dolnośląski podniósł, że zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w planie miejscowym określa się obowiązkowo, obok innych elementów wskazanych w tym przepisie, również stawki procentowe na podstawie których ustala się opłatę o której mowa w art. 36 ust. 4 ustawy. W myśl tego przepisu, jeżeli w związku z uchwaleniem planu albo jego zmianą, wartość nieruchomości wzrosła a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta pobiera jednorazową opłatę ustaloną w tym planie, określoną w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości. Opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30% wzrostu wartości nieruchomości.

Zdaniem Wojewody przepis art. 15 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wyznacza zakres planu miejscowego, a jednym z jego obowiązkowych elementów jest stawka procentowa o której mowa w art. 36 ust. 4. Brzmienie art. 15 ust. 2 determinuje treść miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. O zrealizowaniu kompetencji wynikającej z przywołanej normy można mówić tylko w przypadku, gdy akt rady gminy reguluje wszystkie zagadnienia wymienione w niej wymienione. Omawiany przepis zawiera bowiem obowiązek a nie uprawnienie, przy czym ustawodawca nie przewidział żadnego odstępstwa w tym zakresie. Oznacza to, że rada gminy każdorazowo obowiązana jest do ustalenia wysokości stawki procentowej, na podstawie której będzie pobierana opłata z tytułu renty planistycznej.

Strona 1/6