Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę dwóch budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej wraz z niezbędną infrastrukturą
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Palus Sędziowie: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn Asesor WSA Wojciech Śnieżyński (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Renata Pawlak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 30 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. z/s we [...] na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę dwóch budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej wraz z niezbędną infrastrukturą oddala skargę w całości.

Uzasadnienie strona 1/7

Starosta [...] decyzją z [...].05.2019 r., nr [...], po rozpatrzeniu wniosku z [...].12.2017 r., odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia firmie [...] sp. z o.o. z/s we [...] dalej: "spółka", pozwolenia na budowę dwóch budynków jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną: linie zasilające WLZ od złączy kablowych na dz. nr [...],[...],[...],[...][...], obręb ewidencyjny [...], jednostka ewidencyjna [...] - obszar miejski. Jako podstawę prawną decyzji organ wskazał art. 35 ust. 3 i art. 82 ustawy z 7.07.1994 r. Prawo budowlane (t. jedn. Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 ze zm.) - dalej: "u.p.b.". W uzasadnieniu decyzji organ opisał przebieg postępowania prowadzonego w sprawie. Szczegółowo odniósł się do kwestii wygaśnięcia wcześniej wydanej dla wskazanej nieruchomości decyzji o pozwoleniu na budowę. Przede wszystkim przedstawiony przez ten organ wywód dotyczył bezskutecznego usunięcia przez spółkę braków w przedłożonej dokumentacji projektowej, w tym dostarczenia ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy dla planowanego zamierzenia budowlanego. W postanowieniu z [...].03.2018 r. organ poinformował spółkę m.in. o tym, że zgodnie z art. 546 ust. 1 ustawy Prawo wodne (Dz. U. 2017, poz. 1566) - dalej: "u.p.w." decyzje wydane na podstawie art. 50 i art. 59 ustawy zmienianej w art. 497, dotyczące nieruchomości lub jej części znajdujących się na obszarze, o którym mowa w art. 169 ust. 2 pkt 2, lub w odległości mniejszej niż 50 m od stopy wału przeciwpowodziowego po stronie odpowietrznej, wygasają z dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, z wyjątkiem decyzji dotyczących rozbudowy, przebudowy; odbudowy istniejących obiektów liniowych. Wskazał przy tym, że obowiązek przedłożenia nowej decyzji o warunkach zabudowy potwierdza postanowienie WSA z 02.02.2018 r., sygn. akt II SA/Kr 1633/17. Powołując się na treść art. 20, art. 34 i art. 35 ust. 1 i ust. 3 u.p.b. oraz stwierdziwszy bezskuteczny upływ terminu do przedłożenia żądanej decyzji o warunkach zabudowy, a także pozostałych braków dokumentacji, organ I instancji odmówił zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę.

[...] sp. z o.o. wniosła odwołanie od powyższej decyzji podnosząc zarzut naruszenia: 1) art. 35 ust. 3 wz. z art. 32 ust. 4 pkt 1 u.p.b. oraz art. 546 ust. 1 u.p.w., poprzez błędną wykładnię przywołanych przepisów i uznanie, że wniosek złożony przez inwestora był niekompletny, nie zawierał decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wobec jej wygaśnięcia, co dalej miało skutkować wydaniem decyzji o odmowie zatwierdzenia projektu i udzielenia pozwolenia na budowę; 2) art. 7, art. 11 oraz art. 80 k.p.a. w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, poprzez oparcie zaskarżonej decyzji o błędnie ustalony stan faktyczny, z pominięciem istotnych elementów wynikających ze zgromadzonego materiału dowodowego, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego ustalenia możliwości zatwierdzenia projektu budowlanego dla zamierzenia budowlanego; 3) art. 10 § 1 w zw. z art. 79a k.p.a. poprzez ich niezastosowanie, bowiem przed wydaniem decyzji organ I instancji nie umożliwił skarżącemu wypowiedzenia się co do zebranych materiałów oraz przedstawienia stanowiska w sprawie. Spółka wskazała, że organ uzasadniając decyzję założył, że przedłożona do wniosku decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wygasła. Uzasadniając taki wniosek organ ograniczył się do przywołania treści art. 546 ust. 1 u.p.w., nie dokonując żadnych własnych ustaleń i pomijając wszelkie okoliczności faktyczne istniejące w sprawie. Organ nie dokonał żadnej własnej analizy spełnienia jednej w dwóch przesłanek wskazanych w tym przepisie, a mianowicie ustalenia czy: 1) nieruchomość lub jej część znajduje się na obszarze, o którym mowa w art. 169 ust. 2 pkt 2; 2) nieruchomość lub jej część znajduje się w odległości mniejszej niż 50 m od stopy wału przeciwpowodziowego po stronie odpowietrznej. Organ nie powołał się także na wykaz, wskazany w art. 546 ust. 5 u.p.w. Nie wskazał nawet, czy taki wykaz został sporządzony na dzień wydania decyzji. Spółka podniosła przy tym, że nie jest prawdą stwierdzenie zawarte w uzasadnieniu decyzji, iż nie uzupełniła wszystkich braków wniosku, o które została wzywana. Uzupełniła i szczegółowo odniosła się do wszystkich elementów, o które była wzywana. Nie przedłożyła wyłącznie nowej ostatecznej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, gdyż w jej ocenie złożyła wniosek w tej sprawie w okresie ważności pierwotnej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, a tym samy nie było podstaw do zakwestionowania kompletności wniosku. Według spółki, stanowisko organu w tym zakresie jest nieprawidłowe, pomija bowiem treść art. 32 ust. 4 pkt 1 u.p.b. i ugruntowane na tle tego przepisu orzecznictwo, które zostało powołane w odwołaniu. Skoro zatem w sprawie kompletny wniosek został złożony jeszcze przed 1.01.2018r., to pomijając nawet ewentualne rozważania dotyczące tego, czy w stosunku do decyzji o warunkach zabudowy zagospodarowania w niniejszej sprawie ma zastosowanie art. 546 ust. 1 u.p.w., z uwagi na nie wykazanie spełnienia w odniesieniu do decyzji przesłanek wskazanych w przywołanym przepisie (skutkujących jej wygaśnięciem), nie sposób zaprzeczyć, że wniosek o wydanie pozwolenia na budowę w niniejszej sprawie, został złożony jeszcze w okresie ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania, a tym samym wiązał organ zgodnie z art. 32 ust. 4 pkt 1 u.p.b. Ewentualne późniejsze wygaśnięcie decyzji o warunkach zabudowy miałoby znaczenie tylko w przypadku, gdyby inwestor chciał się ubiegać o nowe pozwolenie na budowę.

Strona 1/7