Pismem z dnia 8 czerwca 2020 r. Z. Sp. z o.o. Sp. komandytowa, reprezentowana przez A. Z., wniosła zażalenie na powyższe postanowienie, któremu pełnomocnik zarzucił naruszenie przepisów postępowania administracyjnego, to jest: - art. 98 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego, poprzez jego bezpodstawne niezastosowanie i bezpodstawną odmowę zawieszenia na skutek nieuzasadnionego pominięcia złożonego dnia 8 czerwca 2020 r. wniosku przez pełnomocnika skarżącego o zawieszenie postępowania, w tym oparcie zaskarżonego postanowienia na przepisach dotyczących zawieszenia obligatoryjnego (z art. 97 k.p.a.), podczas gdy strona składała wniosek o zawieszenie fakultatywne (z art. 98 k.p.a.), a także nie uwzględniając spełnionych przez stronę przesłanek wskazanych w przepisie, a więc pominięcie, iż strona zawnioskowała o zawieszenie, zaś samo zawieszenie postępowania jest zgodne z interesem strony, nie powoduje naruszenia interesu społecznego oraz brak jest innych stron postępowania, które sprzeciwiałyby się jego zawieszeniu; - art. 7 k.p.a., poprzez pominięcie faktu, iż nie zawieszenie postępowania narusza zasadę wyrażoną w przepisie dotyczącą załatwienia sprawy w sposób zgodny z interesem społecznym i słusznym interesem obywateli, nie uwzględniając tym samym, iż słuszny interes strony przemawia za wstrzymaniem wydania rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia w toczącym się równolegle postępowaniu przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu, sygn. akt II SA/Wr 321/20. Jak argumentował pełnomocnik spółki, postępowanie to, wszczęte zostało na skutek wniosku dostosowującego decyzję Prezydenta Miasta L. z dnia 23 marca 2015 r., na mocy której Z. Sp. z o.o. Sp. k. uzyskała zezwolenie na zbieranie odpadów przy ulicy [...] w L., obręb geodezyjny F. Równolegle Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. prowadziło, na skutek zawiadomienia Prezydenta Miasta L., postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji zezwalającej na zbieranie odpadów. W postępowaniu tym Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. decyzją z dnia 2 kwietnia 2020 r., stwierdziło nieważność przedmiotowej decyzji Prezydenta Miasta L. Na decyzję Kolegium skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł pełnomocnik Spółki - radca prawny R. D. Samorządowe Kolegium Odwoławcze wstrzymało wykonalność decyzji stwierdzającej nieważność zezwolenia. W niniejszym postępowaniu Prezydent Miasta L., poprzez wydanie postanowienia z dnia 7 lipca 2020 r., odmówił zawieszenia postępowania administracyjnego. Organ swoje postanowienie oparł na twierdzeniu, iż możliwość równoległego stwierdzenia nieważności decyzji nie stanowi przesłanki zawieszenia postępowania na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a., niezależnie od tego, na jakim etapie znajduje się postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji, które jest obecnie przedmiotem oceny w sprawie zawisłej przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym we Wrocławiu. Tymczasem, zdaniem pełnomocnika, organ pominął fakt, iż strona wnosiła o fakultatywne zawieszenie postępowania na podstawie art. 98 k.p.a. W ocenie pełnomocnika, poprzez wydanie postanowienia o odmowie zawieszenia, organ I instancji naruszył przesłanki art. 98 § 1 k.p.a., pomijając, iż skarżący spełnił przesłanki konieczne do wniesienia wniosku o zawieszenie postępowania. Zgodnie ze wskazanym przepisem, fakultatywne zawieszenie postępowania może nastąpić w sytuacji, w której strona, na żądanie której postępowanie zostało wszczęte, złoży stosowny wniosek, jak również zawieszenie postępowania nie zagraża interesowi społecznemu, a inne strony toczącego się postępowania nie sprzeciwią się jego zawieszeniu. Jak wskazuje Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 13 czerwca 2008 r., sygn. akt II SA/Wa 241/08, organ musi zbadać, czy występują przesłanki zawieszenia postępowania, wymienione w art. 98 § 1 k.p.a. Pełnomocnik podniósł, iż w niniejszej sprawie postępowanie dostosowawcze toczy się z wniosku strony. Z kolei w ocenie strony zasadnym jest obecnie zawieszenie postępowania na fakultatywnej podstawie z art. 98 k.p.a. Intencją strony jest bowiem umożliwienie Prezydentowi Miasta L. wstrzymanie się z rozstrzygnięciem do czasu zakończenia postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji. W obecnej sytuacji bowiem organ bezwzględnie musiałby przyjąć, że skoro zezwolenie na zbieranie odpadów nie zostało stronie cofnięte (wszak Samorządowe Kolegium Odwoławcze wstrzymało wykonalność własnej decyzji), to skutecznie występuje ono w obrocie prawnym, cały czas uprawnia stronę do zbierania odpadów przy ul. [...] zgodnie z jego treścią, a więc Prezydent Miasta L. działając w ramach postępowania dostosowawczego nie ma żadnych podstaw do odmowy dostosowania zezwolenia i bezwzględnie winien wydać decyzję pozytywną. Jednakże strona - po przeanalizowaniu całej skomplikowanej sytuacji procesowej - doszła do wniosku, iż należy wyjść naprzeciw sytuacji organu I instancji i umożliwić zawieszenie postępowania na zasadzie fakultatywnej - z wniosku strony. Dla strony najważniejsze jest bowiem konkluzywne wyjaśnienie całej sytuacji oraz uniknięcie ryzyka późniejszego wznowienia postępowania w niniejszej sprawie na skutek wyroku sądu administracyjnego (niezależnie od jego treści). Uzupełniająco pełnomocnik podniósł, iż organ postanawiając o odmowie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie naruszył także zasadę określoną w art. 7 k.p.a., mówiącą o kierowaniu się przy załatwianiu interesem społecznym i słusznym interesem obywateli. Odnosząc się zaś do kwestii dopuszczalności zaskarżenia niniejszego postanowienia, pełnomocnik spółki wskazał, że zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie przyjmuje się szeroko dopuszczalność zaskarżenia takiego postanowienia w trybie art. 101 k.p.a.. Jak pisze K. Wojciechowska (M. Wierzbowski (red.) Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, wyd. el. Legalis 2020; komentarz do art. 101 k.p.a.): wydaje się jednak za zasadne przyjęcie, że na postanowienie to służy zażalenie. Gdyby bowiem ustawodawca chciał uniemożliwić zaskarżanie go w powyższym trybie, użyłby zwrotu "na postanowienie o zawieszeniu postępowania (...) służy stronie zażalenie", a nie jak w przepisie art. 101 § 3 k.p.a. "na postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania (...) służy stronie zażalenie", (odmiennie wypowiedział się NSA w wyroku z 3 stycznia 2017 r., sygn. akt II OSK 885/15 podnosząc, że wraz z wprowadzoną zmianą możliwość zaskarżenia postanowienia została ograniczona do postanowień "w sprawie zawieszenia postępowania" rozumianych jako postanowień "o zawieszeniu postępowania"). Zauważając oczywiście rozbieżności w tej sprawie autorka opowiada się jednak jednoznacznie za ochroną praw procesowych strony i wyraźnie wskazuje, że (...) WSA w Łodzi w postanowieniu z dnia 15 lipca 2009 r., sygn. akt III SA/Łd 189/09 stwierdził, że w myśl art. 101 § 3 k.p.a. stronie służy zażalenie na każde postanowienie w sprawie zawieszenia postępowania, a więc także na postanowienie o odmowie zawieszenia. Tezę tę podtrzymał WSA w Łodzi w wyroku z dnia 29 lipca 2011 r., sygn. akt II SA/Łd 626/11, uznając, że dopuszczalne jest zażalenie na postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania (a także na postanowienie o podjęciu postępowania). Jednocześnie w wyroku tym sąd przyjął, że zażalenie przysługuje na wszystkie postanowienia w sprawie zawieszenia postępowania, a zatem na postanowienia o zawieszeniu lub odmowie zawieszenia postępowania, na postanowienie w sprawie podjęcia lub odmowie podjęcia zawieszonego postępowania. Wynika to z tego, że wprowadzone nowe brzmienie art. 101 § 3 k.p.a. przez dodanie "albo odmowy podjęcia zawieszonego postępowania", przy pozostawieniu bez zmiany określenia granic zaskarżenia postanowienia w sprawie zawieszenia postępowania, nie daje podstaw do ograniczenia prawa zażalenia. Analogicznie wypowiedział się WSA w Warszawie w wyroku z dnia 2 czerwca 2011 r., sygn. akt II SA/Wa 453/11, a także w wyroku z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt SA/Wa 199/12. Przyjął on, że sformułowanie "w sprawie zawieszenia postępowania", użyte w art. 101 § 3 k.p.a., odnosi się nie tylko do zawieszenia postępowania administracyjnego, ale również do odmowy jego zawieszenia, podjęcia zawieszonego postępowania oraz odmowy podjęcia zawieszonego postępowania. Inne rozumienie powyższego zwrotu prowadziłoby do pozbawienia strony postępowania administracyjnego jej praw procesowych, a nie było to intencją ustawodawcy. Każde tego rodzaju orzeczenie zapada zatem w procesowej formie postanowienia, od którego stronie służy środek zaskarżenia w postaci zażalenia. Mając na uwadze powyższe naruszenia postępowania przez organ I instancji pełnomocnik wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i orzeczenie przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w L. o zawieszeniu postępowania.