Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel Sędzia NSA Halina Kremis (sprawozdawca) Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Boaro po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 września 2014 r. sprawy ze skargi A. S.A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji zezwalającej na prowadzenie działalności polegającej na przetwarzaniu odpadów oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W. decyzją z dnia [...] r. nr [...], po rozpatrzeniu wniosku spółki A. SA z siedzibą we W. o ponowne rozpatrzenie sprawy, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 in fine, art. 158 § 1 i art. 156 § 1 pkt 2 in fine Kodeksu postępowania administracyjnego, utrzymało w mocy decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...]. Tą ostatnią decyzją kolegium stwierdziło, z urzędu, nieważność decyzji Starosty Ś. z dnia [...] r. nr [...], wydanej na rzecz Spółki A. SA z siedzibą we W., zezwalającej w pkt I na prowadzenie działalności polegającej na przetwarzaniu odpadów, poprzez ich kompostowanie w technologii opisanej w pkt III decyzji, na terenie działki oznaczonej geodezyjnie numerem 541/24, obręb [...], gmina [...]; określającej w pkt II rodzaje i ilości przetwarzanych odpadów oraz ilość odpadów powstających w wyniku przetwarzania; określającej w pkt III miejsce i dopuszczone metody przetwarzania odpadów, ze wskazaniem procesu przetwarzania odpadów, zgodnie z załącznikami nr 1 i 2 do ustawy, oraz opis procesu technologicznego z podaniem rocznej mocy przerobowej urządzenia mobilnego; określającej w pkt IV miejsce, rodzaj odpadów i sposób ich magazynowania oraz ustalającej w pkt V czas obowiązywania decyzji - do dnia 22 maja 2023 r.
W uzasadnieniu decyzji kolegium podano, że we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy zarzucono kolegium naruszenie przepisów prawa, w tym, art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego, art. 42 ust. 2 ustawy o odpadach i in. W ocenie strony, w opisanym przypadku nie zachodzi oczywista sprzeczność decyzji Starosty Ś. z treścią przepisów prawa, wobec czego nie może być mowy o rażącym naruszenia prawa dającym podstawę do stwierdzenia nieważności tej decyzji. Zdaniem strony, nieuzasadnione są twierdzenia kolegium wskazujące na stacjonarny charakter środków technicznych wykorzystywanych w procesie przetwarzaniu odpadów i traktowania ich jako instalacji, a zatem, w jej ocenie, w tym przypadku nie zaistniała konieczność uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach dla opisanego przedsięwzięcia.
Pismem z dnia 23 stycznia 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., w związku z wnioskiem strony o ponowne rozpatrzenia sprawy, wystąpiło do Wójta Gminy [...] o udzielenie wyjaśnień dotyczących m. in. przeznaczenia i sposobu korzystania z działki gruntu oznaczonej geodezyjnie nr 541/24, obręb [...]. Wójt pismem z dnia 6 lutego 2014 r. przesłał kolegium wypis i wyrys z obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dotyczące wskazanej działki gruntu.
Dalej kolegium przypomniało, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji stanowi nadzwyczajny tryb postępowania administracyjnego, którego celem jest wyeliminowanie z obrotu prawnego decyzji administracyjnej dotkniętej kwalifikowaną wadą nieważności. Kodeks postępowania administracyjnego stanowi, że postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wszczyna się na żądanie strony lub z urzędu (art. 157 § 1 Kpa), zaś organem właściwym do stwierdzenia nieważności decyzji jest organ wyższego stopnia, a gdy decyzja lub postanowienie zostało wydane przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze - ten organ (art. 157 § 2 Kpa). Wymaga szczególnego podkreślenia, że stwierdzenie nieważności wymienionego aktu administracyjnego, jako odstępstwo od zasady trwałości decyzji ostatecznych, może mieć miejsce wyłącznie w przypadkach enumeratywnie określonych przepisami prawa. W konsekwencji, stwierdzenie nieważności decyzji może nastąpić wyłącznie w przypadku ustalenia, że dotknięta jest ona jedną z wad wymienionych w art. 156 § 1 Kpa tj., gdy decyzja: 1) wydana została z naruszeniem przepisów o właściwości, 2) wydana została bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa, 3) dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną, 4) została skierowana do osoby nie będącej stroną w sprawie, 5) była niewykonalna w dniu jej wydania i jej niewykonalność ma charakter trwały, 6) w razie jej wykonania wywołałaby czyn zagrożony karą 7) zawiera wadę powodującą jej nieważność z mocy prawa.