Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Zygmunt Wiśniewski, Sędziowie Sędzia WSA - Mieczysław Górkiewicz, Sędzia NSA - Andrzej Wawrzyniak (spr.), , Protokolant asystent sędziego - Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 21 marca 2012 r. sprawy ze skargi Z. S. na uchwałę Rady Gminy Legnickie Pole z dnia 30 stycznia 2009 r. nr XXIII/141/09 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszarów w gminie Legnickie Pole-w obrębach Taczalin, Księginice, Kłębanowice, Koskowice, Mikołajowice oddala skargę.
W dniu 30 stycznia 2009 r. Rada Gminy Legnickie Pole podjęła uchwałę nr XXIII/141/09 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszarów w gminie Legnickie Pole - w obrębach Taczalin, Księginice, Kłębanowice, Koskowice, Mikołajowice.
Pismem z dnia 21 marca 2011 r. skarżący Z. S. wezwał Radę Gminy Legnickie Pole do usunięcia naruszenia jego interesu prawnego.
Uchwałą z dnia 21 kwietnia 2011 r. nr VII/29/2011 Rada Gminy Legnickie Pole nie uwzględniła powyższego wezwania.
Pismem z dnia 14 maja 2011 r. Z. S. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na uchwałę Rady Gminy Legnickie Pole nr XXIII/141/09 z dnia 30 stycznia 2009 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszarów w gminie Legnickie Pole - w obrębach Taczalin, Księginice, Kłębanowice, Koskowice, Mikołajowice.
Skarżący uchwale tej zarzucił naruszenie:
1) art. 1 ust. 2 pkt 3, 5 i 6 oraz art. 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) w związku z art. 64 ust. 3 Konstytucji RP i art. 140 kc,
2) art. 15 i art. 17 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz przepisów rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie wymaganego zakresu projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz.U. Nr 164, poz. 1587), i wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w całości oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przypisanych.
W obszernych motywach skargi podniesiono w szczególności, że zaskarżona uchwała dopuściła w obrębie wsi Taczalin, którego skarżący jest mieszkańcem i właścicielem gospodarstwa rolnego, zlokalizowanie elektrowni wiatrowych. Skarżący, jako właściciel nieruchomości objętej planem, zarzucił przedmiotowej uchwale naruszenie interesu prawnego, o którym mowa w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.jedn. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), to jest nieprzestrzeganie przez organ norm prawnych o charakterze powszechnie obowiązującym. Chcąc wykazać naruszenie interesu prawnego polegające na istnieniu bezpośredniego związku pomiędzy zaskarżoną uchwałą a własną, indywidualną i prawnie gwarantowaną sytuacją (nie zaś sytuacją faktyczną), skarżący wywodził, że taki związek "istniał w chwili wprowadzenia w życie przedmiotowej uchwały i niewątpliwie doprowadzi do znacznego ograniczenia lub pozbawienia skarżącego konkretnych uprawnień właścicielskich w przyszłości". W opinii skarżącego, gmina zrealizowała przysługujące jej władztwo planistyczne w sposób naruszający prawo, nadużywając swych uprawnień. Zaskarżona uchwała stworzyła możliwość projektowania i lokalizacji elektrowni wiatrowych na terenie rolniczym, co skutkuje "ograniczeniami dla zabudowy oraz w dalszej perspektywie możliwości prowadzenia przez skarżącego gospodarstwa rolnego w ogóle". Zdaniem skarżącego, "uchwała opiera się na niezgodnej z prawdą przesłance polegającej na tym, że planowana farma wiatrowa nie będzie wpływać na rolnicze sposoby użytkowania terenu oraz doprowadzi do aktywizacji gospodarki". W jego opinii, "farma wiatrowa doprowadzi do systematycznego osuszania gruntów, ograniczy swobodę w zakresie typu upraw i spowoduje tym samym obniżenie wydajności gospodarstwa oraz spadek jej wartości". Skarżący wywodził, że: "Zupełnie wprowadzającym w błąd i nieznajdujące poparcia w przepisach dotyczących ochrony środowiska są postanowienia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w zakresie odległości lokalizacji siłowni wiatrowych - § 9 ust. 2 - od poszczególnych obiektów". Turbiny wiatrowe będą pracowały bez przerwy, będąc nośnikami hałasu o dużym natężeniu i "źródłem efektu migotania cienia, co może doprowadzić nawet do zaburzeń psychicznych, omdleń lub padaczki", a "bliskie położenie farm wiatrowych od siedlisk ludzkich doprowadzi do pojawienia się u mieszkańców tych terenów syndromu turbin wiatrowych". "Sąsiedztwo farm wiatrowych spowoduje nieodwracalną degradację krajobrazu i środowiska naturalnego oraz spadek cen ziemi i nieruchomości w całej okolicy".