Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy w M. w przedmiocie odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Halina Kremis, Sędziowie Sędzia WSA - Anna Siedlecka (spr.), Sędzia NSA - Zygmunt Wiśniewski, , Protokolant asystent sędziego - Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 20 lipca 2016 r. sprawy ze skargi A. sp. z o.o. w B. na uchwałę Rady Gminy w M. z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków oddala skargę w całości.

Uzasadnienie strona 1/7

Rady Gminy w M. w dniu [...] r. podjęła uchwałę nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków na okres od dnia 1 września 2013 r. do dnia 31 sierpnia 2014 r.

Uchwała stanowiła negatywne rozpatrzenie przez Radę Gminy wniosku A. sp. z o.o. w B. (dalej: "Spółka"). Podjęta została, pomimo pozytywnego zweryfikowania przez Wójta Gminy M. wniosku taryfowego, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3, art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy o samorządzie gminnym (jedn. t. Dz. U. z 2013 r., poz. 594) oraz art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 ze zm.) - zwanej dalej: "ustawą zaopatrzeniową" w związku z art. 23, art. 25 i art. 27 tej ustawy w związku z § 6, 7 i 19 rozporządzenia Ministra Budownictwa z dnia 28 czerwca 2006 r. w sprawie określenia taryf, wzoru wniosku o zatwierdzenie taryf oraz warunków rozliczeń za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków (Dz. U. Nr 127, poz. 886) - zwanym dalej: "rozporządzeniem wykonawczym". W uzasadnieniu uchwały organ podał, że zwrócił się do Spółki o wyjaśnienie okoliczności wywołujących wzrost cen, którymi były spadek ilości odprowadzanych ścieków, zmiana wartości podatku od nieruchomości oraz zmiana zasad wliczania kosztów amortyzacji w trakcie opracowywania wniosku taryfowego. Przedstawiciele Spółki zostali zobowiązani do wyjaśnienia podstaw dokonania zmiany sposobu obliczania amortyzacji. W odpowiedzi Prezes Spółki wyjaśnił, że od okresu 2008/2009 amortyzację ujmowano w taryfach niewłaściwie. W poprzednich taryfach ujmowano amortyzację "podatkową" czyli od wartości podatkowej, nie zaś pełną amortyzację środka trwałego wyliczaną od wartości początkowej. Przekonywał, że obecnie podano zgodnie z § 6 pkt 1a rozporządzenia wykonawczego - amortyzację w pełnej wysokości, to jest bez jej pomniejszenia o część odpowiadającą otrzymanym dotacjom. Uprzednio, po wyłączeniu równowartości dotacji, nie była ona ujmowana w kosztach i znacząco obniżała ceny. Określone środki trwałe powstały w wyniku inwestycji realizowanych przez Spółkę z wykorzystaniem środków Funduszu Spójności. Obecnie pojawiło się w tym zakresie odmienne stanowisko Izby Gospodarczej Wodociągów Polskich i Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Nie zgadzając się z tą argumentacją Rada stwierdziła, że taryfy opracowane zostały niezgodnie z zasadami określonymi w art. 23 i art. 25 ustawy zaopatrzeniowej w związku z § 6 pkt 1a i § 7 rozporządzenia wykonawczego, poprzez wliczenie do kosztów świadczenia usług amortyzacji w wysokości nie pomniejszonej o część równą kwotowo otrzymanej dotacji. W tej części amortyzacja nie powinna być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów. W kosztach eksploatacji i utrzymania uwzględnia się amortyzację, spłaty rat kapitałowych ponad wartość amortyzacji lub umorzenia i spłaty odsetek zaciągniętych od kredytów i pożyczek (tak cyt. przepisy). Koszty te planuje się według kosztów ustalonych na podstawie ewidencji księgowej sporządzonej zgodnie z przepisami o rachunkowości, przy czym obciążenie dotyczy kosztów inwestycji finansowanych ze środków własnych, w tym z kredytów lub pożyczek (§ 7 rozporządzenia). Przepisy te nie regulują sposobu uwzględniania amortyzacji w kosztach przedsiębiorstwa. Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonej uchwały, Rada uznała, że w tym zakresie należało uwzględnić zasady ogólne wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej: "u.p.d.o.p."). Dotacje są wolne od podatku dochodowego (art. 12 ust. 1 pkt 1 i art. 17 ust. 1 pkt 21 u.p.d.o.p.), zaś według art. 16 ust. 1 pkt 48 u.p.d.o.p. do kosztów uzyskania przychodów nie wlicza się odpisów z tytułu zużycia środków trwałych w części odpowiadającej wydatkom zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W szczególności równowartość uzyskanej dotacji nie stanowi kosztów uzyskania przychodów. Kolejno Rada omówiła treść interpretacji podatkowej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 20 kwietnia 2012 r. dot. przepisów art. 15 ust. 1 i 6, art. 16 i art. 16a - 16m ustawy podatkowej. Wynika z niej, że dotacje wchodzą w zakres art. 16 ust. 1 pkt 48 tej ustawy, również w przypadku refundowania wydatków podatnika z Funduszu Spójności. W jego ocenie, skoro odpisy amortyzacyjne w części pokrytej dotacją nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, to nie powinny być ujmowane w taryfach jako pozycja kosztów przedsiębiorstwa. Byłoby to przenoszeniem na odbiorców usług kosztów nie obciążających przedsiębiorstwa. Z zasady "zanieczyszczający płaci" nie wynika możność obciążenia mieszkańców opłatą nadmierną i nieracjonalną. Nastąpiło więc naruszenie wskazanych przepisów prawnych, uzasadniające odmowę zatwierdzenia taryf.

Strona 1/7