Sprawa ze skargi ze skargi Z. K. na Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta W. w przedmiocie wymierzenia grzywny za niewykonanie wyroku WSA we Wrocławiu sygn. akt II SA/Wr 432/05
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Palus (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Halina Kremis, Sędzia NSA Julia Szczygielska, , Protokolant Wojciech Śnieżyński, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 26 listopada 2009 r. sprawy ze skargi ze skargi Z. K. na Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta W. w przedmiocie wymierzenia grzywny za niewykonanie wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 22 listopada 2005r. sygn. akt II SA/Wr 432/05 oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Wyrokiem z dnia 22 listopada 2005r. (sygn. akt II SA/Wr 432/05 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił decyzję Wojewody z dnia [...] r. Nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta W. z dnia [...] r. Nr [...]udzielającą pozwolenia na użytkowanie sklepu spożywczo-mięsnego zlokalizowanego przy ul. M. [...] we W. oraz uchylił opisaną decyzję organu pierwszej instancji.

W dniu [...]r. Z.K. wniósł bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na niewykonanie tego wyroku, żądając jednocześnie - na podstawie art. 154 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) - wymierzenia Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego dla miasta W. grzywny "w celu wymuszenia wykonania wyroku Sądu z 22 listopada 2005r."

W uzasadnieniu skargi Z. K. wyjaśnił, że mimo upływu trzech lat wyrok wskazywany w skardze nie został wykonany, a ponadto oświadczył, że oczekuje odpowiedzi na pytanie dlaczego wyrok przekazano Wojewodzie, a nie Powiatowemu Inspektorowi Nadzoru Budowlanego i czy jest to tylko wyraz ignorancji organów.

Skarga zostało doręczona organowi w dniu 28 lipca 2009r.

W odpowiedzi na skargę przedstawionej w piśmie wniesionym do Sądu w dniu 27 sierpnia 2009r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego dla miasta W. wniósł o odrzucenie skargi z powodu naruszenia art. 54 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku - o oddalenie skargi.

Uzasadniając alternatywne wnioski organ wskazał, że w jego ocenie skarga podlega odrzuceniu ze względu na wniesienie jej bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, z pominięciem tut. organu. Zgodnie bowiem z art. 54 § 1 ww. ustawy "Skargę do sądu administracyjnego wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi." Powyższe oznacza, iż obowiązuje pośredni tryb wnoszenia skargi do odpowiedniego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, z którym ustawodawca łączy określone skutki prawne - dniem wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego jest dzień doręczenia skargi organowi. Wobec powyższego zdaniem organu skarga wniesiona bezpośrednio do sądu administracyjnego (z pominięciem organu), nie czyni zadość wymaganiom przewidzianym dla trybu jej wnoszenia i dotknięta jest wadliwością uniemożliwiającą sądowi jej merytoryczne rozpoznanie - niedopuszczalnością w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 6 cyt. ustawy. Powyższy pogląd jest ugruntowany również w orzecznictwie administracyjnym (por. postanowienie WSA we Wrocławiu z dnia 2 sierpnia 2007 r., sygn. akt II SAB/Wr 13/07, niepublik., postanowienie NSA z dnia 14 czerwca 2007 r., sygn.akt II GSK 213/07 niepublik., postanowienie WSA w Warszawie z dnia 22 czerwca 2009 r., sygn. akt IV S.A./Wa 680/09, orzeczenie nieprawomocne). Z uwagi zatem na wyżej powiedziane, organ wniósł o odrzucenie przedmiotowej skargi.

Ponadto wyjaśnił, iż po analizie treści przedmiotowej skargi i zawartych w niej zarzutów stwierdził, że została wniesiona przez osobę nieuprawnioną. Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny oraz prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich i organizacja społeczna, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym. W założeniu ustawodawcy przepis ten konstruuje pojecie legitymacji skargowej o charakterze uniwersalnym, w odniesieniu do aktów i czynności, w stosunku do których skarga jest dopuszczalna na podstawie art. 3 § 2 i 3 ustawy i nie odwołuje się do pojęcia strony w postępowaniu administracyjnym, zdefiniowanego w art. 28 k.p.a. (np. wyrok NSA W-wa z dn. 17.05.2006 IOSK 888/05 LEX nr 236577). O interesie prawnym w rozumieniu komentowanego przepisu mówimy wtedy, gdy ma on oparcie w przepisach prawa. O tym więc, czy konkretny podmiot ma w danej sprawie chroniony interes prawny, decyduje przepis prawa. Najczęściej będą to przepisy prawa materialnego, jednakże mogą to być również przepisy procesowe lub ustrojowe. Od wykazania więc związku między chronionym przez przepisy prawa interesem prawnym a aktem lub czynnością organu administracji publicznej uzależnione jest uprawnienie do złożenia skargi. Organ wskazał przy tym, iż Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 listopada 2004 r., OSK. 919/04 (niepubl.) również uznał, że istotę interesu prawnego należy upatrywać w jego związku z konkretną normą prawną i wyjaśnił, że może to być norma należąca do każdej dziedziny prawa (nie tylko prawa administracyjnego), na podstawie której określony podmiot, w określonym stanie faktycznym, może domagać się konkretyzacji jego uprawnień lub obowiązków, bądź "(...) żądać przeprowadzenia kontroli określonego aktu lub czynności w celu ochrony jego praw lub obowiązków (...)".

Strona 1/4