Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędzia WSA Olga Białek (spr.) Sędzia WSA Alicja Palus Protokolant Patrycja Kikosicka-Jędrzejczak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2009 r. sprawy ze skargi Spółki A. sp. j. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia 8 kwietnia 2009 r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie wydania decyzji o warunkach zabudowy dla budowy salonu przy ul. B. [...]. oddala skargę
Prezydent Wrocławia postanowieniem z dnia 23 lutego 2009 r. nr 18/2009, na podstawie art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) zawiesił z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie wydania decyzji ustalającej warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku salonu wystawowego mebli wraz elementami infrastruktury technicznej na terenie nieruchomości położonych we W., oznaczonych geodezyjnie jako działki: nr [...], nr [...], część działki nr [...] i nr [...] AM-19, obręb K. oraz na część działki nr [...], AM-28, obręb K. - do czasu sporządzenia planu miejscowego ale nie dłużej niż do dnia 29 grudnia 2009 r.
W uzasadnieniu organ wskazał, że z wnioskiem o wydanie przedmiotowej decyzji wystąpił inwestor Spółka A. Spółka jawna. W toku postępowania organ ustalił, że dla terenu na którym planowana jest inwestycja nie obowiązują ustalenia planu miejscowego, jednakże na mocy uchwały Rady Miejskiej Wrocławia z dnia 5 października 2006 r. nr LVI/3330/06 przystąpiono do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla części zespołu urbanistycznego Kowale Komercyjne we Wrocławiu. Natomiast według informacji przekazanej przez Biuro Rozwoju Wrocławia (pismo z dnia 12 lutego 2009r.) lokalizacja przedmiotowej inwestycji na narożniku Placu K. będzie miała istotny wpływ na wykreowanie charakteru wnętrza urbanistycznego i powinna służyć poprawie wizerunku miasta. Plac K. stanowi bowiem ważne miejsce w strukturze funkcjonalno-przestrzennej miasta, dlatego ustalenie odpowiednich parametrów zabudowy w planie miejscowym dla przedmiotowego terenu określono jako szczególnie ważne.
Mając na uwadze powyższą informację Prezydent W. stwierdził, że realizacja planowanego przedsięwzięcia może wejść w kolizję z ustaleniami opracowywanego planu, dlatego też za zasadne uznał skorzystanie z możliwości zawieszenia postępowania przewidzianego przepisem art. 62 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, w celu umożliwienia Gminie dokonania wyboru właściwego sposobu zagospodarowania przestrzennego, z uwzględnieniem urbanistyki i architektury oraz potrzeb interesu publicznego.
W zażaleniu na powyższe postanowienie inwestor zarzucił naruszenie art. 62 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przez niewłaściwą wykładnię i błędne zastosowanie; art. 6 ust. 2 pkt 1 tej ustawy poprzez jego niezastosowanie w niniejszej sprawie; art. 7, art. 77 art. 124 § 2 k.p.a., poprzez ich niezastosowanie. Wskazał również na nieuwzględnienie wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych związanych z uzyskaną przez niego decyzją Prezydenta W. z dnia 2 grudnia 2008 r. udzielającą pozwolenia na rozbiórkę budynku usługowego byłego salonu mebli zlokalizowanego na działce nr [...].
W uzasadnieniu zażalenia strona zarzuciła, że powody zawieszenia postępowania są natury ogólnej i mało konkretnej. Podniesiono, że organ nie wziął pod uwagę faktu, iż zostały już przeprowadzone roboty rozbiórkowe na podstawie przywołanej decyzji z dnia 2 grudnia 2008 r. jak również tego, że planowane zamierzenie inwestycyjne uwzględnia określone w studium kierunki zagospodarowania przestrzennego miasta dla tego obszaru. W ocenie żalącej się strony, organ nie udowodnił w sposób jasny i bezsporny zasadności zawieszenia postępowania. Nie wziął też pod uwagę interesu wnioskodawcy. Prawo zabudowy jest bowiem elementem prawa własności a regulacje planistyczne są elementem ograniczenia tego prawa. Zdaniem inwestora postanowienie nie zawiera również uzasadnienia faktycznego i prawnego.