Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska /sprawozdawca/, Sędzia WSA Andrzej Cisek, Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz, Protokolant - Iwona Borecka, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 grudnia 2005r. przy udziale Prokuratora Prokuratury Apelacyjnej we Wrocławiu- Anny Głowacińskiej sprawy ze skargi Wojewody Dolnośląskiego na uchwałę Rady Miejskiej Dzierżoniowa z dnia 27 października 2003r. Nr XVI/127/2003 w przedmiocie zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Dzierżoniowa, dla części miasta Dzierżoniów - obręb Przedmieście I. stwierdza nieważność § 12 ust. 2 zaskarżonej uchwały; II. orzeka, że wymieniony w pkt I § 12 ust. 2 zaskarżonej uchwały nie może być wykonany.
Uchwałą z dnia 27 października 2003 r. Nr XVI/127/2003 Rada Miejska Dzierżoniowa, na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz.U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591 z późn. zmianami) oraz art. 26 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jednolity Dz.U. z 1999 r., Nr 15, poz. 139 z późn. zmianami) w zw. z art. 85 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2003 r., Nr 80, poz. 717) oraz w związku z uchwałą Rady Miejskiej Dzierżoniowa Nr LXV/470/2002 z dnia 27 maja 2002 r., dokonała zmiany miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Dzierżoniowa, dla części miasta Dzierżoniów - obręb Przedmieście.
W § 12 powyższej uchwały postanowiono, iż:
"1) stawkę procentową służącą naliczeniu opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym ustala się w wysokości 30 %,
2) ustalenia dotyczące punktu 1 nie dotyczą terenów będących własnością gminy oraz terenów komunikacyjnych i zieleni izolacyjnej."
Wojewoda Dolnośląski w skardze złożonej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu, na podstawie art. 93 ust. 1 i art.102a ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, wniósł o stwierdzenie nieważności powyższej uchwały jako sprzecznej z prawem.
Uzasadniając skargę, organ wskazał, że § 12 ust. 2 uchwały podjęto z istotnym naruszeniem prawa, bowiem zgodnie z art.36 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, wójt, burmistrz albo prezydent miasta są zobligowani do pobrania jednorazowej opłaty, określonej w stosunku procentowym do wzrostu wartości nieruchomości w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego (przy czym wysokość opłaty nie może być wyższa niż 30 % wzrostu wartości nieruchomości), jeżeli wartość nieruchomości wzrosła, w związku z uchwaleniem lub zmianą miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a właściciel lub użytkownik wieczysty zbywa tę nieruchomość. Dodał, iż dla oceny charakteru prawnego tej opłaty nie może mieć znaczenia, że ustawodawca nie określił jej w wysokości ścisłej, a tylko ramowej (do 30%), pozostawiając właściwemu organowi prawo ustalenia jej stosunkowego wymiaru. Zdaniem organu ustalenie stawki w wysokości 0% lub odstąpienie od jej ustalenia, nie tylko w istocie nie mieści się w granicach prawnych możliwości wynikających z przepisu art. 36 ust. 3 cytowanej ustawy, ale prowadziłoby do zniweczenia woli ustawodawcy, wskazującego na rentę planistyczną, jako jeden element danin o charakterze publicznym. Na potwierdzenie swojego stanowiska Wojewoda Dolnośląski przywołał wyrok tut. Sądu z dnia 6 września 2002 r., sygn. akt II SA/Wr 1192/02.
W piśmie z dnia 12 lutego 2004 r. Wojewoda Dolnośląski oświadczył, iż ogranicza swoje żądanie zawarte w skardze, w ten sposób, że wnosi o stwierdzenie nieważności § 12 ust. 2 uchwały Nr XVI/127/2003 Rady Miejskiej w Dzierżoniowie z dnia 27 października 2003 r.