Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody D. w przedmiocie wymeldowania B. P. i K. P. z miejsca zameldowania na pobyt stały
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Henryka Łysikowska Sędziowie: Sędzia NSA Krystyna Anna Stec (sprawozdawca) Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk Protokolant: Monika Mikołajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 marca 2005r. sprawy ze skargi B. P. na decyzję Wojewody D. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania B. P. i K. P. z miejsca zameldowania na pobyt stały oddala skargę.

Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Ewidencja ludności
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda
Uzasadnienie strona 1/3

Decyzją z dnia [...]r. Nr [...] Wojewoda D. utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ś. z dnia [...]r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania B. P. i K. P. z miejsca zameldowania na pobyt stały w Ś., R. [...].

W uzasadnieniu decyzji wyjaśniono, że organ administracyjny I instancji orzekając w sprawie uznał, iż spełnione zostały przesłanki pierwszego stanu faktycznego art.15 ust.2 ustawy z dnia 10.04.1974r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych. W odwołaniu od tej decyzji B. P. podniósł, że komornik wykonując eksmisję rzeczy byłej żony dokonał też eksmisji jego osoby i jego córki wraz z ich rzeczami. Twierdził, iż eksmisja ta wobec niego i córki była bezprawna stąd wniósł pozew o ustalenie istnienia stosunku najmu przedmiotowego lokalu, jednakże wyroki Sądu Rejonowego i Okręgowego w tej sprawie zapadły na jego niekorzyść.

Organ odwoławczy rozpoznając sprawę zauważył, że zgodnie z art.15 ust.2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych organ wydaje na wniosek strony lub z urzędu decyzję w sprawie wymeldowania osoby, która utraciła uprawnienie wymienione w art.9 ust.2 ustawy i bez wymeldowania się opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego, albo osoby, która bez wymeldowania się opuściła dotychczasowe miejsce pobyty stałego i nie przebywa w nim co najmniej 6 miesięcy a nowego miejsca jej pobytu nie można ustalić.

Podniesiono, że z dniem 19.06.2002r. na podstawie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27.05.2002r. sygn.akt K 20/01 utracił moc obowiązującą art.9 ust.2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych z powodu niezgodności z Konstytucją RP. Wobec powyższego, jak wywodzono, organ ewidencji ludności wydaje decyzję o wymeldowaniu osoby z miejsca pobytu stałego w dwóch sytuacjach:

1. wobec osoby, która bez wymeldowania się opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego - albo

2. wobec osoby, która bez wymeldowania się opuściła dotychczasowe miejsce pobytu stałego i nie przybywa w nim co najmniej przez okres 6 miesięcy, a nowego miejsca jej pobytu nie można ustalić.

W ocenie organu II instancji z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika, że przedmiotowa sprawa słusznie rozpatrywana była przez organ I instancji w kontekście pierwszego stanu faktycznego art.15 ust.2 ustawy, bowiem organowi prowadzącemu postępowanie znane było miejsce pobytu B. i K. P . Na podstawie akt sprawy ustalono jako

r

okoliczność niesporną, iż Komornik Sądu Rejonowego w Ś. po przeprowadzeniu eksmisji w dniu [...]r. wydał Administracji Budynków

sygn.akt 3 II SA/Wr 2456/03

3

Komunalnych "A" lokal mieszkalny - R. [...]w Ś . Eksmisja wykonana została na podstawie wyroku zaocznego (prawomocnego i zaopatrzonego w rygor natychmiastowej wykonalności) z dnia [...]r. sygn.akt [...], w którym Sąd Rejonowy w Ś. Wydział I Cywilny nakazał pozwanej B. K.-P. aby opuściła, opróżniła i wydała wraz z osobami prawa jej reprezentującymi stronie powodowej - Gminie Miejskiej Ś. - lokal mieszkalny położony w Ś., R. [...]. Wskazano też, że B. P.- uważając, iż eksmisja dotyczyła jedynie B. K.-P. - wytoczył powództwo o ustalenie, że między nim a Gminą nadal istnieje stosunek najmu przedmiotowego lokalu. Powództwo to został prawomocnie oddalone. W tych okolicznościach organ odwoławczy uznał, że opuszczenie miejsca zameldowania na pobyt stały przez B. P. i K. P. należy rozpatrywać jako wynik przeprowadzonej eksmisji oraz oddalonego powództwa o ustalenie istnienia stosunku najmu w/w lokalu. Stwierdzono, że B. P. i K. P. nie zamieszkują w tym lokalu. Zatem, jak wywiedziono, stałe zameldowanie w lokalu - R. [...] w Ś. stanowi fikcję meldunkową. Podstawę prawną jej usunięcia stanowi pierwsza część art.15 ust.2 powołanej ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych.

Strona 1/3
Inne orzeczenia o symbolu:
6050 Obowiązek meldunkowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Ewidencja ludności
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu
Inne orzeczenia ze skargą na:
Wojewoda