Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Palus Sędziowie: Sędzia WSA Władysław Kulon Sędzia NSA Halina Kremis (sprawozdawca) Protokolant Edyta Forysiak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 19 czerwca 2013 r. sprawy ze skargi Gminy Miejskiej K. na decyzję Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia, że nie wystąpiły przyczyny cofnięcia z urzędu bez odszkodowania pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód w zakresie poboru wody do napędu turbiny elektrowni wodnej I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.
Dyrektor Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we W. decyzją z dnia [...] r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1) kpa w związku z art. 4 ust. 4 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 145) po rozpatrzeniu odwołania Gminy Miejskiej K. od decyzji Starosty K. z dnia [...] r., znak: [...], stwierdzającej, że nie wystąpiły przyczyny cofnięcia z urzędu bez odszkodowania pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód w zakresie poboru wody do napędu turbiny elektrowni wodnej w K. wydanego decyzją Wojewody W. z dnia [...] r., znak: [...], dla J. P. oraz Z. B. "[...]" będącego następcą prawnym zakładu R.W. i R. J. "[...]" s. c. w K., utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Starosty K..
Na uzasadnienie organ wskazał między innymi, że Gmina Miejska K. wniosła o cofnięcie z urzędu pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód w zakresie poboru wody do napędu turbiny elektrowni wodnej w K. wydanego decyzją Wojewody W. z dnia [...] r., znak: [...], dla J. P. oraz Z. B. "[...]", będącego następcą prawnym zakładu R. W. i R. J. "[...]" s. c. w K.. W uzasadnieniu wskazała, że pozwolenie wodnoprawne zostało wydane dla R. W. i R. J. "[...]" s. c., którzy zgodnie ze stanem faktycznym nie korzystają z jego uprawnień od co najmniej 14 lat, tj. od roku 1997, kiedy to elektrownia wodna została sprzedana na rzecz nowego właściciela - Z. B.. Gmina podniosła ponadto, że zgodnie z art. 134 ust. 2 Prawa wodnego przejęcie praw i obowiązków wynikających z pozwolenia wodnoprawnego dotyczące eksploatacji instalacji (elektrowni wodnej) może nastąpić na zasadach określonych w ustawie Prawo ochrony środowiska, z których wynika, że przeniesienie praw i obowiązków następuje w drodze decyzji, której Z. B. nie posiada. Ponadto wskazała, że J. P. Elektrownie Wodne prowadził elektrownię wodną na podstawie umowy dzierżawy nieruchomości zabudowanej budynkiem użytkowym, wykorzystywanym na potrzeby elektrowni, stanowiącej własność Gminy Miejskiej K.. Powyższa umowa dzierżawy została wypowiedziana w kwietniu 2009 r. ze skutkiem na dzień 1 sierpnia 2009 r., wobec powyższego J. P. nie korzysta z uprawnień wynikających z pozwolenia wodnoprawnego przez okres co najmniej 2 lat.
W wyniku przeprowadzonego postępowania Starosta K. wydał decyzję, w której orzekł, że nie wystąpiły przyczyny cofnięcia z urzędu bez odszkodowania pozwolenia wodnoprawnego na szczególne korzystanie z wód w zakresie poboru wody do napędu turbiny elektrowni wodnej w K..
Odwołanie od tej decyzji złożyła Gmina Miejska K. zarzucając organowi pierwszej instancji naruszenie przepisów art. 7, 8 i 9 k.p.a, poprzez niewyjaśnienie okoliczności niezbędnych do rozstrzygnięcia sprawy, art. 10 § 1 k.p.a. poprzez niezawiadomienie stron postępowania przed wydaniem decyzji o możliwości zapoznania się z nowymi dowodami w sprawie, tj. świadectwa pochodzenia wytworzonej energii odnawialnej przez J. P., jako istotny dowód mający wpływ na rozstrzygnięcie decyzji oraz naruszenie art. 64 § 4 k.p.a, poprzez niezawiadomienie o wszczęciu postępowania z urzędu w stosunku do Z. B.. Zarzuciła ponadto naruszenie art. 75 i 77 k.p.a. poprzez wadliwe zgromadzenie materiału dowodowego, naruszenie przepisu art. 107 § 1 i 3 k.p.a, poprzez pominięcie w uzasadnieniu decyzji uzasadnienia faktycznego i prawnego, niewskazanie faktów, które organ uznał za udowodnione, dowodów, na których się oparł oraz przyczyn z powodu których innym dowodom odmówił wiarygodności i mocy dowodowej oraz niewyjaśnienie podstawy prawnej decyzji, z przytoczeniem przepisów prawa. Odwołująca zarzuciła ponadto naruszenie art. 140 k.p.a, poprzez wydanie decyzji, a nie postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie oraz naruszenie art. 20, 29 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne (Dz. U. Nr 38 poz. 230 z późn. zm.) poprzez przyjęcie, że doszło do wstąpienia w prawa i obowiązki określone w pozwoleniu wodnoprawnym oraz naruszenie art. 134 ust. 1, art. 136 ust. 1 pkt 5 oraz art. 138 ust. 1 Prawa wodnego poprzez wadliwą interpretację. Wniosła ponadto o uwzględnienie w postępowaniu odwoławczym zarzutów dotyczących decyzji udzielającej pozwolenia na budowę i zarzuciła jej, iż nie spełnia wymogów art. 22 i 24 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo wodne oraz jest niezgodna z zakresem wnioskowanych uprawnień określonych w operacie wodnoprawnym.