Sprawa ze skargi na decyzję SKO w W. w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu
Tezy

1. Artykuł 41 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ nie wprowadza przesłanek, od których spełnienia przepis prawa uzależnia przyznanie w sprawie statusu "zainteresowanego". Nie oznacza to jednak wyłączenia obowiązku badania czy wniosek o ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu pochodzi od podmiotu zainteresowanego w sprawie, na rzecz którego zostanie wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

2. Ustawodawca także w kodeksie postępowania administracyjnego nie zdefiniował kogo uznają za "zainteresowanego", czyli osobę na wniosek której kompetentny organ wszczyna postępowanie administracyjne, w przedmiocie lokalizacji inwestycji.

Według Słownika języka polskiego, t. III, wydanego przez PWN, Warszawa 1989 r. str. 910, frazeologicznie być zainteresowanym to "interesować się czymś ze względu na własne korzyści".

3. Artykuł 9 rozporządzenia z dnia 22 marca 1928 r. Prezydenta RP o postępowaniu administracyjnym /Dz.U. nr 36 poz. 341 ze zm./ odróżniał osobę interesowaną od strony postępowania.

4. Nie rozważenie przez organ kwestii, czy postępowanie toczyło się z wniosku osoby zainteresowanej, jak tego wymaga przepis art. 41 ust. 1 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, ani kto jest owym zainteresowanym /inwestor, czy może osoba prawna/ uniemożliwia Sądowi kontrolę legalności zaskarżonej decyzji administracyjnej.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Pracowni Urbanistyczno-Architektonicznej "U.-B." w Dz. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 28 września 2001 r. (...) w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; (...)

Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu
Uzasadnienie strona 1/4

Wójt Gminy Dz. decyzją (...) z dnia 10 lipca 2001 r. orzekł o odmowie ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie gospodarstwa sadowniczego wraz z siedliskiem i zabudową gospodarczą na działce nr 235 obręb K.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że po rozpatrzeniu wniosku Pracowni "U.-B." w Dz. o ustalenie warunków zabudowy działki nr 235 we wsi K. dla realizacji na tej działce siedliska składającego się z obiektów:

mieszkalnego, gospodarczego i garażowego wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, odmówiono ustalenia warunków zabudowy dla tego zamierzenia. Wójt Gminy powołał się na sprzeczność wnioskowanego zamierzenia inwestycyjnego z funkcją terenu, na którym położona jest określona we wniosku działka, oznaczonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy symbolem E 2 RP oznaczającym użytki rolne na południowym stoku Wzgórz K., z przeznaczeniem w planie bez zmian oraz preferowanym przeznaczeniem terenu pod uprawy sadownicze. Ponadto podkreślił sprzeczność zamierzenia wnioskodawcy z obowiązującymi dla tego terenu ustaleniami Planu Ochrony Ślężańskiego Parku Krajobrazowego, zatwierdzonymi rozporządzeniem nr 18/99 Wojewody D. z 3 sierpnia 1999 r. przywołanym w podstawie prawnej decyzji, które nakazują ograniczenie rozpraszania zabudowy i zajmowania nowych terenów w harmonijnym, otwartym krajobrazie leśno-polno-łąkowym, a działka nr 235 obr. K. leży na osi widokowej na W. K.

W odwołaniu od opisanej decyzji wnioskodawca zarzucił nie załatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 par. 3 Kpa, oraz powołanie się przez organ na niewłaściwą podstawę prawną, tj. art. 39 ust. 1 i 40 ust. 1 i 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym oraz na rozporządzenie nr 18/98 Wojewody W. /mylnie zacytowane/, z czego odwołujący wywiódł wniosek o braku podstaw do odmowy ustalenia warunków zabudowy dla wnioskowanego zamierzenia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. decyzją z dnia 28 września 2001 r. (...), wydaną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa oraz art. 40 ust. 1 i 3, art. 43, i art. 46a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania Pracowni Urbanistyczno-Architektonicznej "U.-B." w Dz. od opisanej decyzji, utrzymało ją w mocy.

W motywach tego rozstrzygnięcia wskazano, że podstawowym kryterium ważności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydawanej na podstawie przepisów ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, jest jej zgodność z ustaleniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, które wraz z innymi przepisami prawa kształtują sposób wykonywania prawa własności nieruchomości /art. 33 ustawy/, wyznaczają granice korzystania z rzeczy oraz stanowią podstawę ograniczenia swobody wykonywania prawa własności /art. 140 Kodeksu cywilnego/.

Strona 1/4
Inne orzeczenia o symbolu:
615 Sprawy zagospodarowania przestrzennego
Inne orzeczenia sądu:
NSA oz. we Wrocławiu