Sprawa ze skargi na decyzję SKO w J.G. w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Alicja Palus Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis (sprawozdawca) Sędzia WSA Olga Białek Protokolant referent Aneta Szmyt po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 lipca 2017 r. sprawy ze skargi E.P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.G. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę w całości.

Uzasadnienie strona 1/14

Decyzją Wójta Gminy Z. z dnia [...] r., nr [...], ustalono E.P. opłatę w wysokości 3.480,00 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości, oznaczonej geodezyjnie jako działki nr 45/19 o pow. 0,1273 ha oraz udziału 1/17 części działki nr 45/6 o pow. 0,2803 ha, obręb wieś K., na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Podstawę prawną decyzji organu pierwszej instancji stanowiły przepisy art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przstrzennym (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 778, ze zm.); § 18 pkt 2 uchwały Gminy Z. Nr [...] z dnia 29 września 2014 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wsi K. (dz. Urz Woj. D. z dnia 2 października 2014 r., poz. 40780, art. 156 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t. j. Dz. U. z 2015 r., poz. 1774, ze zm.).

Odwołanie od tej decyzji wniosła E.P..

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J.G., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - (tj. Dz. U. z 2016 r., poz. 23) oraz art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 1, ust. 3, ust. 4, ust. 6 i ust. 11 ustawy, art. 87 ust. 1, ust. 3, ust. 3a z dnia 17 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2016 r., poz. 778), art. 4 pkt 6, pkt 6a, pkt 8, pkt 16, art. 7, art. 150 ust. 1 i 2, art. 151 ust. 1, art. 152 ust. 2, art. 153 ust. 1, art. 154 ust. 1, art. 156 ust. 1, 3 i 4, art. 157 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2015 r., poz. 872), po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez E.P. utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.

Na uzasadnienie organ odwoławczy wskazał, że decyzją z dnia [...] r., Wójt Gminy Z., po ponownym rozpoznaniu sprawy wskutek uchylenia wcześniejszej decyzji przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze, ustalił E.P. opłatę w wysokości 3.480,00 zł z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej geodezyjnie jako działki nr 45/19 o pow. 0,1273 ha oraz udziału 1/17 części działki: działki nr 45/6 o pow. 0,2803 ha, obręb wieś K., na skutek uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Uzasadniając decyzję organ pierwszej instancji wskazał na dotychczasowy przebieg postępowania w sprawie, w tym w pierwszej kolejności na wpływ w dniu 15 grudnia 2015 r., a więc przed upływem 5 lat od dnia wejścia w życie miejscowego planu dla wsi K., mającego wpływ na zwiększenie wartości nieruchomości, wypisu aktu notarialnego Rep. A nr [...] na podstawie którego nastąpiło zbycie tych nieruchomości, a następnie inne czynności i ustalenia, orzeczenie decyzją z dnia [...] r. o ustaleniu jednorazowej opłaty planistycznej z -tytułu wzrostu wartości działek oraz decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J.G. z dnia [...] r., uchylającą decyzję organu pierwszej instancji i przekazującą sprawę do ponownego rozpoznania. Następnie organ pierwszej instancji wskazał na powzięte w toku ponownego rozpoznania sprawy ustalenia, mające na celu usunięcie pierwotnych uchybień. Jako dowód w sprawie wskazano wypis i wyrys obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego wsi K., sporządzony na dzień 07 czerwca 2016 r. W celu prawidłowego zlokalizowania nieruchomości w planie sporządzono mapę ewidencyjną z naniesionym wyrysem z planu, pozwalającą na prawidłowe określenie granic nowopowstałych nieruchomości. Organ wskazał, że w okresie do 17 października 2014 r. występowała luka planistyczna, czyli okres bez planu zagospodarowania przestrzennego, precyzując jednocześnie przeznaczenia i wykorzystanie działek według planów miejscowych oraz w okresie luki planistycznej (zgodnie z Planem ogólnego zagospodarowania przestrzennego Gminy Z. zatwierdzonym Uchwałą Nr [...] Rady Gminy Z. z dnia 27 lipca 1992 r. nieruchomości objęte postępowaniem przeznaczone były pod uprawy polowe do dn. 31 grudnia 2006 r.; zgodnie z uchwałą Rady Gminy Z. Nr [...] z dnia 29 września 2014 r. nieruchomości przedmiotowe oznaczone zostały symbolem MN7 - tereny zabudowy jednorodzinnej, od dnia 17 października 2014 r.; zgodnie z zapisem ewidencji gruntów oraz wnoszonymi opłatami od podatku od nieruchomości przedmiotowe nieruchomości w okresie tzw. luki planistycznej, tj. w okresie od 01 stycznia 2004 r. do 16 października 2014 r. wykorzystywane były jako tereny rolne. Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności i stan prawny organ ustalił, że nastąpił wzrost wartości nieruchomości w związku z uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przed uchwaleniem planu miejscowego nieruchomości związane były wyłącznie z produkcją rolną, natomiast w planie podstawowe przeznaczenie zostało zmienione, umożliwiając lokalizację zabudowy mieszkaniowej. Następnie, wyjaśniając podstawę prawną ustalenia opłaty, Wójt przywołał, poza art. 36 ust. 4, art. 37 ust. 1, ust. 3, ust. 4, także przepisy art. 87 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wskazując, że wyroki dotyczące renty planistycznej każą uznać, że konsekwencją brzmienia art. 87 ust. 3a ustawy jest konieczność ustalenia wartości nieruchomości dla trzech rodzajów przeznaczenia terenu (wg planu, który wygasł, wg faktycznego sposobu wykorzystania w okresie bez planu i wg aktualnego planu). Na potwierdzenie tego stanowiska podano wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 08 lipca 2014 r., sygn. akt II SA/Wr 225/14.

Strona 1/14