Organ omówił orzecznictwo sądowe na temat pojęcia interesu prawnego (wyrok I OSK 560/06). Według organu z art. 415 k.c. nie wynika interes prawny do uzyskania danych podmiotowych z operatu ewidencji gruntów. Przepisy prawa cywilnego w ogóle nie stanowią podstawy do wyprowadzenia interesu prawnego (tak NSA w wyroku II OSK 1289/06), bowiem nie dają podstaw prawnych do konkretyzacji sytuacji prawnej jednostki na drodze administracyjnej.
W skardze skierowanej bezpośrednio do sądu administracyjnego zawodowy pełnomocnik skarżącej zarzucił "naruszenie przepisów prawa materialnego - art. 7 k.p.a. przez błędną wykładnię pojęcia interesu prawnego zawartego w art. 24 ust. 5 pkt 3 p.g. i k.". W uzasadnieniu przedstawił pełniejszy cytat z wyroku II OSK 1289/06 w którym czytamy, że jednak przepisy prawa cywilnego mogą być podstawą wyprowadzenia interesu prawnego, ale w związku z przepisami materialnego prawa administracyjnego. W nin. sprawie interes prawny skarżącej wynika z art. 24 ust. 5 pkt 3 p.g. i k. w związku z art. 415 k.c. oraz przepisami ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach w związku z art. 160 k.k. Okoliczności przytoczone przez skarżącą w pełni uzasadniają istnienie po jej stronie interesu prawnego w uzyskaniu danych o osobie właściciela podanej działki.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie w oparciu o dotychczasową argumentację. Dodatkowo powołał pogląd prawny wyrażony w wyroku II OSK 1478/14 o braku podstaw do wyprowadzenia interesu prawnego z art. 415 k.c., a także dalszy cytat z wyroku I OSK 560/06, że dla wykazania interesu prawnego należy wskazać przepis prawa materialnego zobowiązujący organ do wydania dokumentu lub uprawniający wnioskującego do jego otrzymania.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Strony trafnie przedstawiły ogólne pojęcie, cechy i źródła interesu prawnego, z konieczną korektą dla poglądu organu, że prawo cywilne w ogóle nie może być podstawą tego interesu.
Jednak te ogólne spostrzeżenia należy uzupełnić istotną uwagą, że interes prawny należy do pojęć niedookreślonych, zatem ocennych i przydawanych danemu podmiotowi w praktyce stosowania prawa dopiero po rozważeniu konkretnych okoliczności faktycznych danej sprawy.
Istotne jest również kolejne spostrzeżenie natury ogólnej, że postaci przejawiania się interesu prawnego są zróżnicowane w zależności od kontekstu ustawowego. Materialnoprawny przepis art. 28 k.p.a. nie ma charakteru samodzielnego, bowiem zawsze stosowany jest w połączeniu z konkretną podstawą prawną interesu prawnego, co już może uzasadniać pewne modyfikacje tego ogólnego pojęcia. Znane są z kolei ustawowe modyfikacje tego pojęcia lub wręcz ustawowe jego wyłączenia, gdy dana ustawa ogranicza, rozszerza lub wyklucza stosowanie art. 28 k.p.a.
Wymaga szczególnego podkreślenia podstawowe zróżnicowanie treści tego pojęcia w przypadku, gdy dana ustawa lub norma prawna wymaga wprawdzie istnienia interesu prawnego, jednak nie w uzyskaniu decyzji administracyjnej lub chociażby zaświadczenia, ale pozyskaniu od organu informacji znajdującej się w jego zasobach. Wówczas powszechnie przyjmowana podstawowa, procesowa postać tego interesu, staje się nieodpowiednia dla oceny potrzeby danego podmiotu w takim szczególnym przypadku. Podmiot ten bowiem nie domaga się przecież jakiejkolwiek konkretyzacji normy prawnej z uwagi na obowiązek lub uprawnienie mu przysługujące, lecz przekazania mu informacji niezbędnej w danej sytuacji prawnej i służącej ochronie jego interesu w postępowaniu niekoniecznie administracyjnym.