Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący: WSA Elżbieta Kmiecik Sędziowie: WSA Ewa Janowska- spr. Asesor WSA Grażyna Jeżewska Protokolant: Katarzyna Johan po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2005 roku sprawy ze skargi J. B. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w O. z dnia [...], nr [...] 1) stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji, 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości, 3) zasądza od Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w O. na rzecz J. B. kwotę 10 (dziesięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Przedmiotem skargi wniesionej do Naczelnego Sądu Administracyjnego przez
J. B. jest decyzja Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w O. Nr [...] z dnia [...] wydana w oparciu o art. 138 § 1 KPA oraz art. 14 i art. 60 ustawy z dnia 21 listopada 1967r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. z 2002r. Nr 21 poz. 205 ze zm.) utrzymująca w mocy decyzję Wojewódzkiego Komendanta Uzupełnień w O. z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie powołania J. B. do odbycia zasadniczej służby wojskowej.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy ustalił, że skarżący otrzymał kartę powołania w dniu 1 lipca 2003r. z terminem stawiennictwa do służby wojskowej w dniu 30 września 2003r.
Od decyzji organu odwoławczego skarżący wniósł odwołanie wnosząc o odroczenie odbycia służby wojskowej na okres 12 miesięcy ze względu na konieczność załatwienia niezbędnych spraw związanych w prowadzoną działalnością gospodarczą. W treści uzasadnienia skarżący wyjaśnił, że od 2000 roku prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą - A świadcząc usługi informatyczne. W związku z prowadzoną działalnością zawarł ze spółdzielnią mieszkaniową umowę najmu lokalu użytkowego płacąc czynsz, zatrudnił jednego pracownika w oparciu o umowę o pracę zawartą na czas nieokreślony. Podniósł, iż prowadzona przez niego działalność gospodarcza stanowi jedyne źródło uzyskiwania dochodów, z których ponosi koszty związane z uiszczaniem podatków, składek na ZUS, wynagrodzenia pracownika, czynszu najmu, opłat eksploatacyjnych lokalu, oraz innych opłat i wydatków związanych z prowadzoną działalnością.
W ocenie organu odwoławczego okoliczności podniesione w odwołaniu nie stanowią wystarczającej podstawy do uwzględnienia odwołania w świetle przepisu art. 39 ust.3 ustawy o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej, bowiem prowadzenie jakiejkolwiek działalności gospodarczej nie stanowi podstawy odroczenia służby wojskowej. Organ podkreślił, że skarżący otrzymał kartę powołania w dniu 1 lipca 2003r. z terminem stawiennictwa do służby wojskowej w dniu 30 września 2003r., wobec czego możliwe było w tym okresie, przy dołożeniu należytego starania, załatwienie spraw związanych z prowadzoną działalnością.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniesiono o uchylenie zaskarżonej decyzji wskazując jako podstawę odroczenia służby wojskowej prowadzenie działalności gospodarczej. Skarżący podniósł, że działalność gospodarcza jest jego podstawowym źródłem utrzymania, w którą włożył wiele pracy i wysiłku, a także poniósł koszty na jej utworzenie (zakup sprzętu komputerowego, adaptację i remont lokalu, zakup urządzeń technicznych i mebli). Zarzucił, iż w związku z prowadzoną działalnością posiada różne zobowiązania finansowe, w tym z tytułu kredytu bankowego i kosztów związanych w zatrudnieniem dwóch pracowników, ponosi koszty utrzymania samodzielnego mieszkania, a zlikwidowanie firmy w stanie rozkwitu narazi go na utratę w sposób bezpowrotny zainwestowanych pieniędzy i pozbawi pracy.