Sygn. akt 3 II SA/Wr 1587/2001 W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 23 marca 2004r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA - Henryka Łysikowska, Sędzia NSA - Barbara Adamiak (sprawozdawca), Asesor WSA - Bogumiła Kalinowska, Protokolant - Krzysztof Caliński, po rozpoznaniu w dniu 23 marca 2004r. na rozprawie sprawy ze skargi A. K. na Gminę S. P. w przedmiocie zwrotu opłaty za korzystanie z zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych I. Nakazuje zwrot uiszczonej opłaty w wysokości proporcjonalnej do okresu ważności zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych w roku 2001 II. Zasądza od Gminy S. P. na rzecz strony skarżącej kwotę 130 złotych 90 gr tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania przed sądem
A.K. poinformował Burmistrza Miasta S. P., że od dnia [...]. w związku z rezygnacją z prowadzonego lokalu gastronomicznego zaprzestaje dalszej sprzedaży alkoholu. W związku z tym wnosi o zwrot nie wykorzystanej kwoty za zezwolenie na sprzedaż alkoholu. Poinformował organ, że za rok 2001 zapłacił [...]. Pismem z [...] zwrócił się ponownie o zwrot niewykorzystanej koncesji na sprzedaż alkoholu. Wpłacając kwotę [...] poinformował, że w miesiącu marcu zakończy prowadzenie działalności gospodarczej. Uzyskał wówczas zapewnienie, że za każdy miesiąc nie wykorzystany, pieniądze zostaną zwrócone.
Zarząd Miasta w dniu [...] opierając się na informacji Regionalnej Izby Obrachunkowej we W., stwierdził, że zwrot opłat nie przysługuje.
A. K. wniósł skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Zarzucił, że stanowisko Zarządu Miasta narusza prawo. Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi nie reguluje spraw związanych ze zwrotem pieniędzy za niewykorzystaną koncesję, a zatem nie ma przeszkód do orzeczenia o zwrocie nadpłaty.
Burmistrz Miasta S. P. wniósł o oddalenie skargi. W uzasadnieniu wskazał, że w związku z wątpliwościami zwrócono się do Prezesa Regionalnej Izby Obrachunkowej we W. Opierając się na udzielonych wyjaśnieniach udzielono A.K. odpowiedzi na skargę.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 § 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. nr 153, poz. 1269), sąd administracyjny sprawuje wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej. Według art. 1 § 2 powołanej ustawy - Prawo o ustroju sądów administracyjnych, kontrola sprawowana jest pod względem zgodności z prawem, jeżeli ustawy nie stanowią inaczej. Ustawa z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270) nie wprowadza do oceny przy rozpoznawaniu skargi na akty i czynności organów administracji publicznej innych kryteriów, a zatem wyłącznym kryterium jest kryterium zgodności z prawem.
Według art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej "Rzeczypospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej". Jedną z podstawowych wartości demokratycznego państwa prawnego jest działanie organów władzy publicznej na podstawie i w granicach prawa (art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej). Przy wykładni przepisów prawa należy mieć na względzie ochronę praw; jednostki, która może być obciążona obowiązkami publiczno-prawnymi tylko na podstawie przepisów prawa powszechnie obowiązującego i tylko w granicach wyznaczonych w tych przepisach prawa.
Zgodnie z art. 111 ust. 5 ustawy z 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (tj. Dz. U. 2002, nr 147, poz. 1237 ze zm.) "W roku nabycia lub utraty ważności zezwolenia opłatę, o której mowa w ust. 1, uiszcza się w wysokości proporcjonalnej do okresu ważności zezwolenia (...)". Jest to obowiązująca reguła przy ustalaniu wysokości opłaty. Regułę tę należy zastosować w razie gdy jednostka uiściła opłatę w wysokości, która nie uwzględniła utraty ważności zezwolenia. Naruszenie tej reguły jest działaniem niezgodnym z prawem.