Decyzja Burmistrza Miasta i Gminy [...] z dnia [...], nr [...], dotyczy ustalenia renty planistycznej w analogicznej wysokości tj. wynoszącej 1.522,40 zł., ze szczegółowym przedstawieniem sposobu jej wyliczenia.
W tym miejscu, wobec ustalenia wyższej opłaty w wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy przez organ pierwszej instancji, przytoczyć należy stanowisko wyrażone w uchwale siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 maja 1998 r., FPS 2/98 (ONSA z 1998 r., nr 3, poz. 79) wskazujące, że zawarty w art. 139 Kpa zakaz orzekania na niekorzyść strony odwołującej się nie ma zastosowania przy rozpatrywaniu sprawy przez organ pierwszej instancji w postępowaniu toczącym się w następstwie kasacyjnej decyzji organu odwoławczego wydanej na podstawie art. 138 § 2.
Organ odwoławczy dokonując oceny sprawy zasadnie zaskarżoną decyzją utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Prawidłowo również w świetle art. 36 ust. 1 pkt 7 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, odnosząc się do wcześniejszych zarzutów skarżącej, wskazał, iż nie ma znaczenia opóźnienie w wydaniu decyzji, albowiem w myśl tego przepisu jednorazowa opłata nie może być naliczona później niż po upływie 5 lat od dnia, w którym miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego lub jego zmiana stały się obowiązujące.
W tej sytuacji należy stwierdzić, iż wymierzona skarżącej opłata nie narusza stanowiącego jej podstawę prawną art. 36 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym, co prowadzi do wniosku, iż organy obu instancji działały w świetle wymienionego przepisu legalnie. Nie doszło również do naruszenia przepisów procedury w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy, w tym również nie nastąpiło naruszenie ogólnych zasad postępowania wynikających z art. 6, 7 i 8 Kpa, dotyczących praworządności, prawdy obiektywnej i kontroli nad przestrzeganiem prawa w postępowaniu oraz zaufania.
Wobec powyższego, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270), skargę należało oddalić.