Sprawa ze skargi na decyzję Powiatowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia chorób zawodowych I
Sentencja

Wojewódzki Sąd Aministracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Anna Stec, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Strzebińczyk, Asesor WSA Bogumiła Kalinowska, Protokolant Krzysztof Caliński, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 listopada 2004 r. sprawy ze skargi R. W. na decyzję Powiatowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia 15 maja 2002 r. Nr [...] w przedmiocie braku podstaw do stwierdzenia chorób zawodowych I uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. z dnia 9 stycznia 2002 r. nr [...]; II określa, że zaskarżona decyzja oraz poprzedzająca ją decyzja organu pierwszej instancji nie mogą być wykonane.

Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z dnia [...] nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W., działając na podstawie art. 12 ust. 2 pkt. 1 ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (tekst jednolity Dz. U. Nr 90, poz. 575 z 1998 r. ze zmianami) oraz § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz. U. Nr 65, poz. 294 z późniejszymi zmianami), jak również art. 138 § 1 pkt 1 Kodeksu postępowania administracyjnego /jednolity tekst Dz. U. Nr 98, poz. 1071 z 2000 r./, po rozpatrzeniu odwołania R. W., utrzymał w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Sanitarnego we W. z dn. [...] nr [...] o braku podstaw do stwierdzenia chorób zawodowych - zawodowego uszkodzenia słuchu /poz. 15/ oraz cerebrastenii pourazowej i zespołu rzekomonerwicowego /poz. 16/.

W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ odwoławczy przytoczył, iż R. W. pracował w PKP A Zakład Taboru we W. na następujących stanowiskach:

* od 28.02.1974 r. do 31.07.1974 r. - pomocnik rzemieślnika

* od 01.08.1974 r. do 31.07.1985 r. - palacz parowozu od 01.09.1985 r. do 31.12.1986 r. - młodszy maszynista pojazdów trakcji parowej

* od 01.01.1987 r. do 31.12.1988 r. - maszynista pojazdów trakcji parowej

* od 01.01.1989 r. do 31.07.1992 r. - pomocnik maszynisty pojazdów trakcji spalinowej

* od 01.07.1993 r. do 31.08.1994 r. - maszynista pojazdów trakcji parowej

* od 01.09.1994 r. do 8.11.1997 r. - maszynista pojazdów trakcji spalinowej.

W Kolejowym Zakładzie Medycyny Pracy we W. zainteresowany był badany dn. 8.11.2001 r. gdzie stwierdzono: "na podstawie posiadanej dokumentacji brak podstaw do rozpoznania choroby zawodowej w postaci zawodowego uszkodzenia słuchu oraz cerebrastenii pourazowej i zespołu rzekomonerwicowego. W wykonanych audiogramach oraz audiometrii impedancyjnej brak jest cech odbiorczego uszkodzenia słuchu. W posiadanych pomiarach natężenia hałasu i wibracji brak przekroczenia dopuszczalnych wartości." Na podstawie tego orzeczenia oraz po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego Powiatowy Inspektor Sanitarny we W. dn. 09.01.2002 r. wydał decyzję o braku podstaw do stwierdzenia chorób zawodowych - zawodowego uszkodzenia słuchu /poz. 15 wykazu chorób zawodowych / oraz cerebrastenii i zespołu rzekomonerwicowego /poz. 16/.

W toku postępowania odwoławczego w dniu 8.02.2002 r. wpłynęło do Wojewódzkiej Stacji Sanitarno - Epidemiologicznej we W. orzeczenie z dn. 25.01.2002 r. o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej -zawodowego uszkodzenia słuchu, wydane przez Centrum Medycyny Kolejowej w W. Jak stwierdzono dalej w uzasadnieniu decyzji odwoławczej - wymieniona placówka służby zdrowia uzasadniła swoje

Sygn. akt 3 II SA/Wr 1427/02

2 stanowisko tym, iż z lekarskiego punktu widzenia "stopień zaawansowania ubytku słuchu u p. R. W. nie może być uznany za zawodowe uszkodzenie słuchu." Z powodu rozbieżności w rozpoznaniach Kolejowego Zakładu Medycyny Pracy we W. i Centrum naukowego Medycyny Kolejowej w W. dotyczącej zawodowego ubytku słuchu u zainteresowanego oraz nie ustosunkowania się w orzeczeniu Centrum Naukowego Medycyny Kolejowej w W. do drugiej jednostki chorobowej - cerebrastenii pourazowej i zespołu rzekomonerwicowego, figurujących w wykazie pod poz. 16, D. Wojewódzki Inspektor Sanitarny we W. skierował dokumentację zainteresowanego za pośrednictwem Kolejowego Zakładu Medycyny Pracy we W. do Centrum Medycyny Kolejowej w W. celem wydania ostatecznej opinii w sprawie dwóch jednostek chorobowych występujących u R. W. W odpowiedzi dn. 15.04.2002 r. Centrum Naukowe Medycyny Kolejowej w W. ponownie ustosunkowało się do schorzeń występujących u zainteresowanego i wyjaśniło, iż "orzeczenie lekarskie w sprawie choroby zawodowej - zawodowego uszkodzenia słuchu u p. R. W. wydane zostało na podstawie specjalistycznych badań laryngologicznych, wykonanych w Pracowni Ochrony Narządu Słuchu i Równowagi CNMK. Z lekarskiego punktu widzenia stwierdzony stopień zaawansowania ubytku słuchu u badanego nie może być uznany za zawodowe uszkodzenie słuchu." Wypowiadając się co do drugiej jednostki chorobowej przyjęto, iż "na podstawie badania podmiotowego pacjenta oraz posiadanej dokumentacji medycznej nie można potwierdzić rozpoznania cerebrastenii pourazowej, gdyż nie ma żadnych danych o doznanym przez pacjenta urazie. Rozpoznanie zespołu rzekomonerwicowego nie zostało potwierdzone przez zatrudnionego w CNMK specjalistę psychiatrę. Nie ma więc podstaw do jego rozpoznania. W konsultacji neurologicznej zwrócono uwagę na konieczność przeprowadzenia diagnostyki obserwowanych u pacjenta zmian neurologicznych (zgłaszane dolegliwości, nieprawidłowości stwierdzane w badaniu neurologicznym oraz wyniki wykonywanych w przeszłości badań EEG). Miało to na celu zwrócenie uwagi badanego na konieczność przeprowadzenia wnikliwej diagnostyki stanu zdrowia i ewentualne leczenie, było natomiast niezależne od przeprowadzonego postępowania orzeczniczego w związku z chorobą zawodową."

Strona 1/6