Sprawa ze skargi na decyzję SKO w L. w przedmiocie wygaśnięcia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu
Sentencja

Sygnatura akt II SA/Wr 140/03 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLIT EJ POLSKIEJ Dnia 2 czerwca 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: SNSA Zygmunt Wiśniewski Sędziowie: NSA Halina Kremis (sprawozdawca) As. WSA Alicja Palus Protokolant: apl. prok. Joanna Rajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 czerwca 2005 r. sprawy ze skargi Polskiej Telefonii Komórkowej A na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie wygaśnięcia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/6

Decyzją z dnia [...]r. (nr [...]) Prezydent Miasta L. stwierdził wygaśnięcie decyzji Prezydenta Miasta L. z dnia [...]r. (nr [...]), ustalającej warunki zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na rozbudowie stacji bazowej telefonii komórkowej [...]nr [...], zlokalizowanej na istniejącej wieży telekomunikacyjnej przy ul.. C. [...] w L., na terenach oznaczonych w ewidencji gruntów nr [...], obręb F . W podstawie prawnej decyzji organ przywołał art. 35 ust. 1 i 2 oraz art. 48 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139 ze zm.) oraz art. 162 § 1 pkt 1 kpa.

W motywach rozstrzygnięcia organ pierwszej instancji powołał się na fakt, iż z dniem [...] r. wszedł w życie i zastąpił na terenie położonym pomiędzy ulicami: C. A. F., S. B. i Krótką obowiązujący dotychczas miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego miasta L., nowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z tym planem, nie jest możliwa lokalizacja stacji bazowej telefonii komórkowej w jednostce oznaczonej symbolem 5U, MW, bowiem ustalenia planu zakazują lokalizacji na tym terenie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko, a do takich zaliczane są tego typu inwestycje.

Decyzję organu pierwszej instancji zakwestionowała Sp. z o.o A z siedzibą w P., wnosząc odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L . Wnioskując o uchylenie zaskarżonej decyzji strona wywodzi, iż rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji zostało wydane z naruszeniem przepisu art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999, Nr 15, poz. 139 ze zm.). W myśl powołanego przepisu, stwierdzenie wygaśnięcia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu może nastąpić wyłącznie, kiedy decyzja taka jest sprzeczna z nowym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W ocenie strony, decyzja z dnia [...]r. taką sprzecznością nie jest obarczona.

Jak dalej twierdzi strona, organ pierwszej instancji nie wykazał, dlaczego decyzję tę uważa za sprzeczną z ustaleniami nowego planu. Niesporne zdaniem strony skarżącej jest, iż zgodnie z art. 4 ust. 2 i 3 pkt 2 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. o wprowadzeniu ustawy -Prawo ochrony środowiska, ustawy o odpadach- oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. Nr 100, poz. 1085 ze zm.), stacja bazowa telefonii komórkowej jest kwalifikowana jako "przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko", określone w art. 51 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz. U. Nr 62, poz. 627 ze zm.). Jednakże nowy miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego zakazuje tylko podejmowania, a nie zakazuje kontynuowania przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Projektowana rozbudowa stacji bazowej telefonii komórkowej jest tylko kontynuacją rozpoczętego wcześniej przedsięwzięcia. Dlatego też, takie zamierzenie nie może być traktowane przez organ orzekający jako "przedsięwzięcie mogące znacząco oddziaływać na środowisko".

Strona 1/6