Przywrócenie terminu w związku z jego uchybieniem nie jest dopuszczalne, gdy strona dopuściła się choćby lekkiego niedbalstwa. Skoro przy ocenie winy przyjmuje się obiektywny miernik staranności jaki należy wymagać od strony dbającej należycie o swoje interesy, to zajęcie stanowiska odmiennego, uwzględniającego subiektywny miernik staranności wprowadziłoby do stosunków procesowych element niepewności. Nie można zaliczyć do kategorii przeszkód prawidłowo otrzymanego postanowienia z prawidłowym pouczeniem a następnie nie dotrzymać terminu złożenia zażalenia z uwagi na oczekiwania związane ze zmianą stanowiska dysponenta lokalu. Oznacza to brak staranności a to jest element winy i nie może być zaliczony do tych, o których mowa w art. 58 par. 1 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marka B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 5 kwietnia 2001 r. (...) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na zawieszenie postępowania w sprawie zameldowania na pobyt stały - oddala skargę.
Postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2001 r. (...) - Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. na podstawie art. 58 par. 1, art. 59 par. 1 i par. 2 w związku z art. 144 Kpa - odmówiło Markowi B. przywrócenia terminu do wniesienia zażalenia na postanowienie Burmistrza Miasta Sz.-Z. z dnia 21 marca 2001 r. (...) w sprawie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie zameldowania ww. na pobyt stały w Sz. Z. przy ul. K. 32/2.
W uzasadnieniu podano, że warunkiem przywrócenia terminu jak stanowi to przepis art. 58 par. 1 Kpa jest brak po stronie zainteresowanego winy w jego uchybieniu. Brak takiej winy powinien być wykazany przez stronę we wniosku o przywrócenie terminu. Jako przyczynę uchybienia terminu Marek B. wskazał, że miał nadzieję na zmianę stanowiska PKP Z.G.M. w W. w wyniku interwencji w Dyrekcji Generalnej PKP w W. W ocenie organu przyczyny tej nie można zaliczyć do przyczyn uzasadniających przyjęcie, że uchybienie terminu nastąpiło bez winy zainteresowanego. Zmiana stanowiska zarządcy lokalu wiązałaby się z ustąpieniem przyczyny zawieszenia postępowania i dokonaniem jego zameldowania na pobyt stały.
Skargę na powyższe postanowienie złożył Marek B. Zarzucił naruszenie prawa. Domagał się jego uchylenia.
W uzasadnieniu podał, że wraz z żoną zdecydował się wrócić do poprzedniego miejsca pobytu, w którym zamieszkiwał przez 25 lat. Wymeldowanie z tego miejsca nastąpiło z uwagi na wyjazd do pracy w G.-Ś. Po powrocie chce dalej mieszkać i pracować a także opiekować się rodzicami. Dysponent mieszkania poinformował, że musi zmienić zawód. Składa skargę gdyż urzędnicy organu tak doradzili. Sprawa nie została rozpoznana merytorycznie, choć odwołanie złożone zostało w terminie. Skarga jest konieczna i uzasadniona.
Organ II instancji wniósł o oddalenie skargi. Podtrzymał wydane postanowienie w sprawie oraz jego uzasadnienie.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Przepis art. 16 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ dopuszcza kontrolę legalności niektórych postanowień organów administracji w tym również odmowy przywrócenia terminu do złożenia zażalenia jako kończących postępowanie w sprawie. Stosownie jednak do art. 21 wyżej cytowanej ustawy zakres kontroli zaskarżonych do Sądu postanowień ograniczony jest do ich oceny zgodności z prawem. Naczelny Sąd Administracyjny nie jest natomiast uprawniony w tym postępowaniu do oceny legalności wydanego wcześniej postanowienia Burmistrza Miasta Sz.-Z. z dnia 21 marca 2001 r. o (...) w przedmiocie zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie zameldowania na pobyt stały skarżącego w Sz.-Z. przy ulicy K. nr 32/2. Biorąc pod uwagę tak ograniczony zakres kognicji, Sąd rozpatrując niniejszą skargę może jedynie zbadać, czy zaskarżone postanowienie odpowiada prawu, czy też to prawo narusza i w zależności od tej oceny orzec w sposób przewidziany w art. 22 cytowanej wyżej ustawy.