2. Przy opracowaniu planu zagospodarowania przestrzennego działki nr 95/5 po raz drugi nie uwzględniono żadnej strefy ochronnej dla jego domu mieszkalnego oraz gruntów rolnych.
3. Zaprojektowany mur na granicy posesji w żadnej mierze nie rozwiąże problemu, tzn. nie wytłumi hałasu ani nie ograniczy zanieczyszczenia powietrza wyziewami powstałymi podczas produkcji.
4. Ocena dr Z. R. też nie jest pozytywna dla skutków produkcji firmy "P.-P."
5. Z pięcioletniego, nielegalnego okresu działalności firmy widać negatywne oddziaływanie produkcji na warunki środowiskowe.
6. Studium dla tej części D. wyraźnie mówi o handlu i usługach nie zaś o uciążliwej i szkodliwej produkcji, jaką jest wytwarzanie przepustów i rur z plastiku, podczas której emitowany jest bardzo szkodliwy styren, co stwierdził dr Z. R.
Natomiast zarzuty A. Ś. zawarte w piśmie z 2 stycznia 2000 r. dotyczyły:
1. Niewyrażenia zgody na przeniesienie działki nr 95/5 na cele nierolnicze, ponieważ uciążliwa produkcja wykonywana na tej działce uniemożliwia jej prowadzenie hodowli.
2. Dotychczasowa działalność firmy "P.-P." w ramach samowoli budowlanej doprowadziła do powstania dużych strat w jej hodowli /wielokrotne uduszenia kurczaków i spadek przyrostów/. O szkodach i uciążliwości wyżej wymienionej działalności informowała pisemnie Wójta Gminy.
3. Przy opracowaniu drugiego planu zagospodarowania przestrzennego, zaprojektowana strefa ochronna nie spełni swojego zadania, ponieważ droga wewnętrzna firmy nadal pozostanie w odległości 4 m od jej obiektów hodowlanych. Ruch pojazdów, jaki się odbywa na tej drodze, powoduje hałas i będzie go powodował, co prowadzi do strat w hodowli.
4. Z badań z 1997 r. i oceny dr Z. R. z ubiegłego roku wynika, że "P.-P." spowodowała znaczną degradację środowiska naturalnego. W związku z tym, że do dziś nie zbadano emisji styrenu do atmosfery, nie można określić stopnia dalszej jego degradacji.
5. Jednak wiadomo, będzie to przyczyna znacznego pogorszenia środowiska, co w konsekwencji zmusi ją do zaprzestania produkcji rolnej, jaką jest hodowla drobiu.
6. Dodatkowym problemem jest zagrożenie pożarowe. Od dwóch lat firma składuje swoje produkty bezpośrednio za ogrodzeniem, w odległości 2 m od jej zabudowań, nie przestrzegając żadnych przepisów przeciw pożarowych /pismo Komendy Rejonowej Straży Pożarnej z 26 czerwca 1998 r. określa strefę minimalną na 10 m od zabudowań na sąsiedniej działce/.
II. Pierwszy zarzut, zarówno K. Ś., jak i A. Ś., ma charakter ogólny, a jego rozwinięcie następuje w dalszych uwagach K. Ś. /podobna sytuacja - dotyczy głównego zarzutu A. Ś./. Dlatego również uzasadnienie nieuznania tego zarzutu będzie miało podobną budowę.
Po pierwsze, należy zauważyć, iż na podstawie art. 7 ustawy o samorządzie gminnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ oraz art. 4 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./, zwanej dalej ustawą, sprawy o znaczeniu lokalnym z zakresu ładu przestrzennego, a w szczególności ustalanie przeznaczenia i zasad zagospodarowania terenu należą do zadań własnych gminy. Kompetencję gminy w zakresie zagospodarowania przestrzennego wyznaczają zatem przepisy ustawy o samorządzie gminnym oraz ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Gmina realizuje te zadania etapami, podejmując rozstrzygnięcia za pośrednictwem swoich organów, a mianowicie: