Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis (spr.) Asesor WSA Wojciech Śnieżyński Protokolant: specjalista Izabela Szczerbińska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2018 r. sprawy ze skargi[...] Sp. z o.o. na decyzję Wojewody D. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej oddala skargę w całości.
Starosta S.decyzją z dnia [...] r., Nr [...], odmówił zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia Spółce[...] sp. z o.o. pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...]na terenie działki nr [...], aM-[...] w miejscowości ., gm. P.
Odwołanie od wskazanej powyżej decyzji, w 14-dniowym terminie, wniosła Spółka [...]sp. z o.o. - reprezentowana przez pełnomocnika Ł.M. W odwołaniu powołano się na wskazany powyżej art. 46 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 7 maja 2010 r., o wspieraniu usług i sieci telekomunikacyjnych, dodając, że przepis ten dopuszcza możliwość lokalizacji tego rodzaju inwestycji pod warunkiem, że nie narusza przepisów odrębnych ani też nie jest sprzeczna z określonym w miejscowym planie przeznaczeniem terenu oraz nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. W ocenie skarżącej spółki zakazy lub też ograniczenia wyrażone w miejscowym planie muszą odnosić się wprost do danego rodzaju zabudowy.
Wojewoda D., decyzją z dnia [...] r., nr [....], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa oraz art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jednolity - Dz. U. z 2017 r., poz. 1332 ze zm.), po rozpatrzeniu odwołania Spółki [...] sp. z o.o. - reprezentowanej przez Ł. M.od decyzji organu pierwszej instancji utrzymał ją w mocy. Na uzasadnienie organ odwoławczy wskazał, że Starosta S.decyzją z dnia [...] r., nr [...] odmówił Spółce [...]sp. z o.o. zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...] w miejscowości S. w gm. P. W uzasadnieniu decyzji, organ pierwszej instancji podał, że postanowieniem z dnia [...] r., nałożył na inwestora obowiązek dostosowania planowanej inwestycji do wymogów miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Na terenie objętym planowanym zamierzeniem budowlanym obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przyjęty na podstawie uchwały Rady Gminy P. z dnia [...] r., Nr [...] (Dz. Urz. Wpj. [...]. z 2004 r., Nr [...], poz. [...]). Planowana stacja bazowa telefonii komórkowej ma być realizowana na terenie oznaczonym symbolem NZ - teren istniejącej zielni niskiej. Z kolei § 8 pkt 7 wskazanego powyżej planu, według organu pierwszej instancji, nakazuje chronić i zachować cenne siedliska przyrodnicze. Jak to zrelacjonował organ pierwszej instancji, w odpowiedzi na powyższe postanowienie Starosty S., inwestor uznał, że zgodnie z art. 46 ust. 1 ustawy z dnia 7 maja 2010 r., o wspieraniu usług i sieci telekomunikacyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2017 r., poz. 2062), miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, zwany dalej "planem miejscowym", nie może ustanawiać zakazów, a przyjmowane w nim rozwiązania nie mogą uniemożliwiać lokalizowania inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, jeżeli taka inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. Dodał przy tym, że w myśl art. 46 ust. 2 wskazanej ustawy, jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym, dopuszcza się jej lokalizowanie, jeżeli nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń. Przeznaczenie terenu na cele zabudowy wielorodzinnej, rolnicze, leśne, usługowe lub produkcyjne nie jest sprzeczne z lokalizacją inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej, a przeznaczenie terenu na cele zabudowy jednorodzinnej nie jest sprzeczne z lokalizacją infrastruktury telekomunikacyjnej o nieznacznym oddziaływaniu. W ocenie organu pierwszej instancji, przytoczony przez inwestora przypis ma na celu wspieranie inwestycji celu publicznego w zakresie łączności publicznej. Ponadto organ dodał, że intencją ustawodawcy było, aby postanowienia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, nie uniemożliwiały bez uzasadnionych powodów rozwoju infrastruktury telekomunikacyjnej. Starosta S.odnosząc się do miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przyjętego uchwałą z dnia [...] r., Nr [...], stwierdził, że przewiduje on teren oznaczony symbolem TK - tereny istniejących urządzeń i obiektów z zakresu telekomunikacji oraz że w § 11 ust. 6 uchwały wskazano, że zaleca się sukcesywną rozbudowę oraz modernizację istniejącego systemu urządzeń i obiektów teletechnicznych telefonii przewodowej i bezprzewodowej. Organ pierwszej instancji podał również, że uchwała Rady Gminy P.z dnia [...] r., Nr [...] dotyczy uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla terenu planowanej strefy przemysłowej w miejscowości S. i J.oraz działek o numerach ewidencyjnych [...], [...] i [...] położonych w miejscowości S., gmina P. (Dz. Urz., Woj. [...]. Z [...] r., poz. [...]). Według § 13 ust. 9 tej uchwały, dopuszcza się lokalizację stacji bazowych oraz masztów radiowo-telekomunikacyjnych. W wyniku analizy akt sprawy, Wojewoda D.i wskazał, że planowane zamierzenie budowlane dotyczy budowy stacji bazowej telefonii komórkowej, która ma być realizowana na terenie miejscowości S., gmina P., działka [...], AM-[..], obręb S. W myśl art. 35 ust. 1 ustawy Prawo budowlane, przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę organ administracji architektoniczno-budowlanej sprawdza: 1. zgodność projektu budowlanego z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i innymi aktami prawa miejscowego albo decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu, a także wymaganiami ochrony środowiska, w szczególności określonymi w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, o której mowa w art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, 2. zgodność projektu zagospodarowania działki lub terenu z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, 3. kompletność projektu budowlanego i posiadanie wymaganych opinii, uzgodnień, pozwoleń i sprawdzeń oraz informacji dotyczącej bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, o której mowa w art. 20 ust. 1 pkt lb, oraz zaświadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 7 oraz 4. wykonanie - w przypadku obowiązku sprawdzenia projektu, o którym mowa w art. 20 ust. 2, także sprawdzenie projektu - przez osobę posiadającą wymagane uprawnienia budowlane i legitymującą się aktualnym na dzień opracowania projektu - lub jego sprawdzenia - zaświadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 7. Na terenie objętym planowanym zamierzeniem budowlanym obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania terenu przyjęty na podstawie uchwały Rady Gminy P. z dnia [...] r., w sprawie miejscowego planu przestrzennego Gminy P. w części dotyczącej wsi S.z przysiółkami: S.G. i G. Teren, w obrębie którego na być realizowane planowane zamierzenie budowlane jest oznaczony symbolem ZN-tereny istniejącej zieleni niskiej. Jak wynika z projektu zagospodarowania terenu (k. 22 projektu), na terenie oznaczonym symbolem ZN przewidziano m.in. budowę wieży typu [...]. Jak wynika z § 6 ust. 2 uchwały, na terenach oznaczonych symbolem ZN przewidziano jako przeznaczenie podstawowe użytki rolne; głównie łąki i pastwiska położone w dolinach rzeki K. i jej bezimiennych dopływów. Istniejące przeznaczenie podstawowe terenu utrzymuje się bez zmian. Zaleca się ekstensywne wykorzystanie terenu dla potrzeb rolnictwa, zgodnie z zasadami rolnictwa ekologicznego. Nakazuje się zachowanie i ochronę istniejących siedlisk przyrodniczych ze stanowiskami roślin objętych ochroną ścisłą i częściową oraz obszarów źródliskowych. Ponadto nakazuje się ochronę przed zanieczyszczeniem wód cieków naturalnych i zachowanie koryt cieków w stanie naturalnym. Dopuszcza się budowę małych zbiorników wodnych, służących potrzebom rolnictwa; zgodnie z warunkami przepisów szczególnych. Uwzględniając wskazaną regulację miejscowego planu oznacza to, że tylko te inwestycje (t. j. wymienione w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako podstawowe i dopuszczalne), a nie inne, mogą być realizowane na terenie, w obrębie którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego określa takie a nie inne przeznaczenie. W praktyce tworzy to zamknięty katalog inwestycji dopuszczony do realizacji na określonym terenie. Z kolei inwestor w swym odwołaniu przytoczył art. 46 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (wyżej przywołane). W świetle przytoczonych przepisów, lokalizacja stacji bazowej telefonii komórkowej na terenie - jak to ma miejsce w analizowanej sprawie - oznaczonym symbolem ZN - czyli zieleń niska, może być uwzględniana, gdy nie jest to sprzeczne z określonym w planie przeznaczeniem terenu ani nie narusza ustanowionych w planie zakazów lub ograniczeń, jak też - co istotne - jeżeli lokalizacja inwestycji celu publicznego z zakresu łączności publicznej nie jest umieszczona w planie miejscowym. Odnosząc się do wskazanego miejscowego planu zagospodarowania terenu wskazać należy, że w § 6 ust. 2 przewiduje, jako odrębny teren istniejących urządzeń i obiektów z zakresu telekomunikacji oznaczony symbolem TK. Ponadto w § 11 ust. 6 pkt 1 uchwały przyjęto, że utrzymuje się bez zmian istniejący system obiektów i urządzeń teletechnicznych, telefonii przewodowej i bezprzewodowej, z zaleceniem jego sukcesywnej rozbudowy i modernizacji. Jak wynika z przedłożonego projektu zagospodarowania terenu, np. działka sąsiednia, znajdująca się obok działki objętej planowanym zamierzeniem budowlanym jest oznaczona symbolem TK. Oznacza to, że inwestycje z zakresu łączności publicznej są przewidziane w miejscowym planie. Tym samym należy wykluczyć konieczność ich realizacji na innych, nie przewidzianych ku temu, terenach.