Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Andrzej Cisek Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak (spraw.) Protokolant: Aleksandra Siwińska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 5 maja 2010 r. sprawy ze skargi C. B., M.B. i T. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ustalającej warunki zabudowy oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r. ([...]), podjętą na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 Kodeksu postępowania administracyjnego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze we W., po rozpatrzeniu wniosku T. B. i C.B. o ponowne rozpatrzenie sprawy rozstrzygniętej w pierwszej instancji decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. z dnia [...] r. (SKO[...]), odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Gminy T. z dnia [...] r. (Nr[...] ) ustalającej - na rzecz L. M. - warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej rozbudowę, przebudowę i zmianę sposobu użytkowania istniejącego budynku na hotel z restauracją wraz z pomieszczeniami i infrastrukturą techniczną oraz parkingami, przewidzianej do realizacji przy ul. L. [...] w T., na terenie działki nr[...] , AM-[...], obręb T., zmienionej decyzjami wyżej wymienionego organu pierwszej instancji z dnia [...]r. (Nr[...]) i z dnia [...] r. (Nr[...])
Na wstępie uzasadnienia przywołano okoliczności stanu faktycznego sprawy. Wskazano, że opisaną na wstępie decyzją z dnia [...] r. (Nr[...]) Burmistrz Gminy T. ustalił - na rzecz L.M. - warunki zabudowy dla inwestycji obejmującej rozbudowę, przebudowę i zmianę sposobu użytkowania istniejącego budynku na hotel z restauracją wraz z pomieszczeniami i infrastrukturą techniczną oraz parkingami, przewidzianą do realizacji przy ul. L. [...] w T., na terenie działki nr[...], AM-[...], obręb T.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało następnie zmienione przez ten sam organ decyzjami z dnia [...] r. (Nr[...] ) i z dnia [...] r. (Nr[...]).
Podaniem z dnia [...] r. T. B. i C.B. zażądali od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we W. stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Gminy T. z dnia [...] r. (Nr[...]), zmienionej jego decyzjami z dnia [...]r. i z dnia [...]r., zarzucając, że została wydana z rażącym naruszeniem prawa.
Na samym wstępie wnioskodawcy uzasadnili status strony w postępowaniu zakończonym wydaniem kwestionowanej decyzji, podnosząc, że wraz z M.B. są współwłaścicielami nieruchomości oznaczonej ewidencyjnie jako działka nr[...], AM-[...],: sąsiadującej z terenem, którego dotyczyło ustalenie warunków zabudowy. Swój interes prawny wywiedli z treści przepisów art. 61 ust. 1-5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) oraz § 1 - 10 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164. poz. 1588), argumentując, że planowana inwestycja w sposób negatywny wpływałaby na zakres ich uprawnień właścicielskich do działki nr [...], AM-[...]. Domagali się przy tym zachowania istniejącego charakteru zabudowy willowo - pensjonatowej, tzw. strefy zdrojowej miasta, w której zlokalizowany jest przedmiotowy teren oraz ich nieruchomość, co - w ich ocenie - nie może być spełnione przy zupełnie dowolnym kształtowaniu zabudowy przestrzennej, wyrażonym w przedmiotowym postępowaniu. Ponadto wnioskodawcy zarzucili, że wydano decyzję o warunkach zabudowy rażąco odbiegających od charakteru i gabarytów obiektów znajdujących się w tzw. obszarze analizowanym. I tak, ustalono szerokość elewacji frontowej wynoszącą 50 metrów, gdy tymczasem wedle ujętych w załączniku nr [...] wyników analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu na obszarze analizowanym, wskazujących na obowiązującą (z tolerancją 20%) średnią szerokość elewacji frontowej 15m, nie powinna ona wynosić więcej niż 18 metrów. Te same zarzuty odnieśli do parametru wysokości górnej krawędzi elewacji frontowej, jej gzymsu i attyki - ustalonej w obszarze analizowanym w wysokości 6 metrów (z tolerancją 20%, czyli maksymalnie 7,20 metra), gdy tymczasem w decyzji ustalono ten parametr na poziomie 12 metrów. Wskazali również na ustalenia decyzji odnośnie do dachów płaskich i dwuspadowych, gdy tymczasem analiza sąsiedniej zabudowy wskazuje na wymóg dachów wielospadowych o średnim kącie nachylenia 35°. Strony ponadto zarzuciły, że kwestionowana decyzja nie posiada konstytutywnych cech decyzji o warunkach zabudowy, tj. nie zawiera wymaganych prawem rozstrzygnięć. Wskazały, że stanowiący jej integralną część załącznik nr 2. zawierający część tekstową wyników analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu - wbrew wymogom art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym - nie określa, m.in., gabarytów i formy architektonicznej obiektów budowlanych oraz linii zabudowy, ponadto nie zawiera wyszczególnienia, jakie działki były brane pod uwagę przy przeprowadzaniu analizy. Następnie zwrócili uwagę, że załącznik nr 3, który zawiera część wyników analizy funkcji oraz cech zabudowy i zagospodarowania terenu - wbrew § 3 wyżej wymienionego rozporządzenia Ministra Infrastruktury - nie określa zamkniętego konturu granic obszaru analizowanego, zaś granice analizy na nim wyrysowane nie spełniają wymogu określenia obszaru analizowanego. Wnioskodawcy zarzucili ponadto, że kwestionowana decyzja - wbrew § 4 rozporządzenia - nie zawiera rozstrzygnięcia odnośnie do obowiązującej linii nowej zabudowy, co dyskwalifikuje tę decyzję jako rozstrzygnięcie, które mogłoby być podstawą do wydania decyzji w przedmiocie pozwolenia na budowę. Powyższe - w ocenie stron - oznacza, że decyzję organu I instancji wydano z rażącym naruszeniem prawa, powodującym jej niekompletność i niewykonalność oraz brak możliwości oparcia się na niej przy wydawaniu pozwolenia na budowę.