1. Art. 93 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. 1997 nr 115 poz. 741/ stanowi podstawę prawną do podjęcia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu określającą zasady podziału nieruchomości.
2. Dopuszczalność określenia zasad podziału nieruchomości w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest ograniczona przesłanką - braku w miejscowym planie szczegółowych zasad podziału nieruchomości.
3. Art. 93 ust. 6 powołanej ustawy o gospodarce nieruchomościami nie określa przesłanek materialnoprawnych, które wiążą organ podejmujący decyzję o warunkach zagospodarowania terenu, przy ustaleniu warunków podziału nieruchomości. Zastosowanie w tym zakresie ma ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139/.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Lucyny i Daniela P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. z dnia 8 marca 1999 r. (...) w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla podziału nieruchomości gruntowych w K.-M., oznaczonych numerami: 2193/2 i 2194/2, w celu wydzielenia drogi dojazdowej - Uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną przez nią w mocy decyzję organu I instancji; (...).
Wójt Gminy T. decyzją z 22 marca 1999 r. (...), wydaną na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. nr 89 poz. 415 ze zm./, odmówił Danielowi P. ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla podziału nieruchomości gruntowych w K.-M., oznaczonych numerami: 2193/2 i 2194/2, w celu wydzielenia drogi dojazdowej. W uzasadnieniu wskazał, że proponowane we wniosku wydzielenie drogi dojazdowej do planowanego zespołu mieszkaniowego 11 MW jest sprzeczne z ustaleniami obowiązującego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego Gminy T., zatwierdzonego uchwałą Rady Gminy (...) z 30 kwietnia 1993 r. Teren drogi dojazdowej znajduje się w pasie zieleni izolacyjnej, oznaczonej symbolem ZI. W tekście planu brak ustaleń dopuszczających inne jego przeznaczenie. Ustalenie warunków zabudowy i zagospodarowania terenu w przedmiotowej sprawie będzie możliwe po zmianie obowiązującego planu lub sporządzeniu nowego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Uchwałę w sprawie przystąpienia do sporządzenia planu podjąć może Rada Gminy, również na wniosek zainteresowanego.
Lucyna i Daniel P. wnieśli od decyzji odwołanie. W odwołaniu zarzucili, że odmowa jest nieuzasadniona gdyż: 1/ teren projektowanej drogi nie znajduje się w pasie zieleni izolacyjnej, lecz pas ten przecina, co jest cechą charakterystyczną dla wszystkich inwestycji liniowych, 2/ pas zieleni izolacyjnej zaplanowany został w związku z projektowaną obwodnicą drogi z O. do O. i spełniać miał funkcję izolacji akustycznej. Budzi zastrzeżenie szerokość tego pasa /najprawdopodobniej 50 m od osi drogi/ zaplanowana zbyt rozrzutnie dla projektowanej klasy drogi. W planie miejscowym zagospodarowania Gminy, w bezpośrednim sąsiedztwie wnioskowanego terenu, widnieje po stronie północnej istniejącej drogi kontur ZI na długości kilkuset metrów. Gdyby uznać stanowisko Gminy jako zasadne, to tereny położone na północ od tego pasa byłyby komunikacyjnie odcięte od jedynej drogi publicznej. W praktyce zasada ta nie jest /bo nie może być/ spełniona, o czym świadczą następujące precedensy: a/ za wiedzą i zgodą Gminy wydzielono drogę stanowiącą aktualnie własność gminy i oznaczoną numerem geodezyjnym 2275/15 /załącznik graficzny w skali 1:2.000/, b/ sprzedana przez Gminę działka nr 2143/10 wymagać będzie - przy jej zagospodarowaniu - poprowadzenia przez pas ZI drogi dojazdowej na wzór drogi zrealizowanej /za zgodą i wiedzą Gminy/ na sąsiednich działkach 1143/7 i 2142/10/, c/ za zgodą i wiedzą Gminy na działce 1506/2 wycięto istniejącą zieleń izolacyjną i urządzono prywatną drogę. Trzeci zarzut dotyczył braku w treści planu szczegółowej dyspozycji odnośnie możliwości przecięcia konturu ZI przez drogę, co wynika z faktu, że w planie jest zapisana dyspozycja ogólna, która w połączeniu ze stosowną powszechnie zasadą, że w każdym konturze planu /planie/ dopuszczalne jest przeznaczenie terenu na cele odbiegające od wyznaczonych w planie miejscowym, stwarza podstawę do uznania zaprojektowanej drogi dojazdowej do osiedla mieszkaniowego jako zgodnej z planem. Czwarty zarzut dotyczył art. 93 ust. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, który nakładał na Gminę T. obowiązek aktywnego udziału w procesie kształtowania struktury przestrzennej Gminy. Zaskarżona decyzja Wójta dowodzi, że Gmina uchyla się od spełnienia tego obowiązku. Piąty zarzut dotyczył poprowadzenia drogi dojazdowej przez pas zieleni izolacyjnej - Las K.