Odmowa przyjęcia prowadzenia Kancelarii Tajnej poprzez odmowę podpisania nowego zakresu czynności, czyli w istocie odmowa przyjęcia nowego rodzaju stanowiska, winna była być potraktowana jako odmowa przyjęcia nowych warunków służby, a nie zaś jak przyjął organ - niewywiązywanie się skarżącej z obowiązków służbowych. Odmowa ta zatem winna była być potraktowana w kategoriach braku zgody na zmianę treści stosunku służbowego /wraz z płynącymi z tego faktu konsekwencjami co do możliwości zatrudnienia skarżącej na dotychczasowym stanowisku/, a nie w kategoriach nienależytego wykonywania obowiązków.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marioli K. na decyzję Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia 26 marca 2001 r. (...) w przedmiocie zwolnienia ze służby
I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji;
II. dalej idącą skargę odrzuca.
Decyzją z dnia 31 stycznia 2001 r., (...), wydaną na podstawie art. 104 Kpa, art. 31 ust. 1 pkt 4, ust. 2 i 4 oraz art. 39 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej /Dz.U. nr 61 poz. 283 ze zm./ Dyrektor Aresztu Śledczego w K.-K. zwolnił st. kpr. Mariolę K. ze Służby Więziennej z dniem 28 lutego 2001 r.
W uzasadnieniu podniesiono, że w dniu 1 lutego 2000 r. sporządzona została opinia służbowa skarżącej w związku z niewykonywaniem poleceń służbowych i nie wywiązywaniem się z obowiązków służbowych na zajmowanym stanowisku. Opinia ta utrzymana została w mocy postanowieniem Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w O. z dnia 29 lutego 2000 r.
Stosownie do zapisów zawartych w par. 2 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 21 listopada 1996 r. w sprawie opiniowania funkcjonariuszy Służby Więziennej, w razie wydania opinii zawierającej wniosek o nie wywiązywaniu się z obowiązków służbowych - sporządza się przed upływem roku od jej wydania kolejną opinię służbową.
Dalej organ wskazał, że skoro w dalszym ciągu Mariola K. nie wykonywała poleceń służbowych, w dniu 29 grudnia 2000 r. sporządzona została kolejna opinia, zakończona analogicznymi wnioskami jak w opinii poprzedniej. Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w O. postanowieniem z dnia 29 stycznia 2001 r. utrzymał w mocy również tę opinię nie znajdując podstaw faktycznych i prawnych do jej uchylenia.
Organ powołując się na przepis art. 125 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej, podniósł, że funkcjonariusz ma obowiązek wykonywania poleceń przełożonych.
W konsekwencji powyższych ustaleń, organ stwierdził, że wobec nie wywiązywania się przez Mariolę K. z obowiązków służbowych w okresie odbywania służby stałej, potwierdzonego w dwóch kolejnych opiniach między którymi upłynęło co najmniej 6 miesięcy - orzekł jak wyżej.
Zaskarżoną decyzją z dnia 26 marca 2001 r., wy daną na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 i 2 Kpa oraz art. 31 ust. 1 pkt 3, ust. 4 i art. 39 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1996r. o Służbie Więziennej /Dz.U. nr 61 poz. 283 ze zm./ po rozpatrzeniu odwołania Marioli K. od ww. decyzji z dnia 31 stycznia 2001 r. - Dyrektor Okręgowy Służby Więziennej w O. uchylił tę decyzję w części dotyczącej daty zwolnienia ze służby i orzekł, że Mariola K. zostanie zwolniona ze Służby Więziennej z dniem 31 marca 2001 r., w pozostałej części utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej.
W uzasadnieniu organ odwoławczy stwierdził, że w dniu 1 lutego 2000 r. Dyrektor Aresztu Śledczego w K.-K. sporządził opinię służbową i stwierdził w niej m.in., iż Mariola K. nie wywiązuje się z obowiązków służbowych. Po wniesionym przez opiniowaną odwołaniu opinia została utrzymana w mocy przez wyższego przełożonego.
Z dniem 16 października 2000 r. Dyrektor Aresztu Śledczego w K.-K. sporządził kolejną opinię służbową, w której także stwierdził, iż Mariola K. nie wywiązuje się z obowiązków służbowych. St. kpr. M. K. również od tej opinii wniosła odwołanie. Opinia została uchylona przez wyższego przełożonego ze względów formalnych, z wyraźnym wskazaniem elementów wymagających uzupełnienia. W dniu 29 grudnia 2000 r. Dyrektor Aresztu Śledczego w K.-K. sporządził kolejną opinię służbową, od której opiniowana ponownie wniosła odwołanie. Materiały w tej sprawie wraz z odwołaniem przesłano do wyższego przełożonego. Po przeanalizowaniu całej zgromadzonej dokumentacji organ odwoławczy uznał, iż w sporządzonej w dniu 29 grudnia 2000 r. opinii służbowej Dyrektor Aresztu Śledczego zawarł wszystkie elementy w związku z brakiem których opinia z 16 października 2000 r. została uchylona. Organ nie znajdując podstaw faktycznych i prawnych do uchylenia tej opinii postanowił utrzymać jaw mocy.