Nie ma interesu prawnego w postępowaniu planistycznym nawet ten, komu przysługuje roszczenie o ustanowieniu określonego prawa do gruntu. Roszczenie o ustanowienie określonego prawa nie jest bowiem w postępowaniu planistycznym chronione żadnym przepisem prawa materialnego.
To zaś oznacza, że roszczenie o ustanowienie prawa własności /użytkowania wieczystego/ do gruntu nie daje podstawy do wniesienia zarzutu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W konsekwencji jedyną drogą zaskarżenia niekorzystnej dla strony uchwały pozostaje art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./, a w takim przypadku ustawodawca "wraca" do konieczności wykazania naruszenia prawa lub interesu prawnego dla uznania zasadności skargi.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Małgorzaty i Edwarda W. na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia 21 marca 2002 r. (...) w sprawie odrzucenia protestu do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - oddala skargę.
Uchwałą (...) Rady Miejskiej W. z dnia 21 marca 2002 r., podjętą w sprawie odrzucenia protestu wniesionego przez Małgorzatę i Edwarda W. do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru ograniczonego ul. G. S. G.-R., ul. K. I. G. i B. S., Gen. T. K., P. i S. S., O. P. G. i granicą administracyjną miasta W. w obrębie O. we W. na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym /Dz.U. 2001 nr 142 poz. 1591 ze zm./ i art. 23 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ oraz w związku z uchwałą (...) Rady Miejskiej W. z dnia 29 stycznia 1998 r. w sprawie przystąpienia do sporządzenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obszaru ograniczonego ul. G. S. G.-R., ul. K. I. G. i B. S., G. T. K., P. i S. S., O. P. G. i granicą administracyjną miasta W. w obrębie O. we W. /Biuletyn Urzędowy Rady Miejskiej W. nr 1 poz. 7/, Rada Miejska W. uchwaliła w par. 1, że odrzuca się protest wniesiony przez Małgorzatę i Edwarda W. do projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego opisanego obszaru; w par. 2 wykonanie uchwały powierzono Zarządowi Miasta.
Skargę na opisaną uchwałę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wnieśli Małgorzata i Edward W. Podnieśli, że ich zdaniem, przy podejmowaniu zakwestionowanej uchwały strona przeciwna dokonała naruszenia prawa materialnego poprzez zastosowanie art. 23 ust. 3 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym, zamiast uznania pisma strony jako zarzutu do projektu planu i zastosowania prawidłowego przepisu art. 24 przywołanej ustawy. Skarżący podkreśla, że jego pismo z dnia 27 grudnia 2001 r. wskazywało na naruszenie interesu prawnego skarżącego i obiektywnego porządku prawnego.
Skarżący podnoszą, że organ zaniechał rozpatrzenia i ustosunkowania się do zarzutu w przewidzianym prawem trybie i terminie, a także nie rozpoznał /łącznie z zarzutem/ wniosków mieszkańców terenu objętego zmianą planu dotyczących sprzedaży bezprzetargowej na rzecz każdego mieszkańców odpowiednich części nieruchomości gruntowych niezabudowanych pozostających w posiadaniu każdego z wnioskodawców.
Nadto we wniosku do planu z dnia 6 stycznia 2000 r. wnioskowano o zbycie na rzecz wnioskodawców gruntów dzierżawionych jako grunty rolne, a także gruntów niezabudowanych, dzierżawionych jako grunty rolne, przylegających bezpośrednio do ich działek budowlanych, które oznaczone są numerem 199, AM 6 obręb O.
Skarżący podkreślał, że do czasu rozpoznania wskazanych wniosków postępowanie w zakresie procedury planowania przestrzennego nie powinno być zakończone. Pozostawienie wniosków o wykup gruntów bez biegu, z jednoczesnym procedowaniem w zakresie opracowania projektu planu, spowodowało naruszenie interesu prawnego skarżącego wraz z naruszeniem obiektywnego porządku prawnego.
Złożenie wniosków przez wszystkich mieszkańców ul. U. i ul. S. wiązało się z zamiarem stworzenia jednolitego terenu o charakterze rekreacyjnym o odpowiednich walorach estetycznych i spowodowało należyte wykorzystanie działek wnioskujących, którzy urządzili tam ogrody przydomowe i miejsca wypoczynku w ciszy i spokoju.