Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Mierzejewska, Sędziowie WSA Olga Żurawska - Matusiak (spr.), Sławomir Antoniuk, Protokolant Małgorzata Kędzielewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2010 r. sprawy ze skargi P. G. na postanowienie Szefa Służby Celnej z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy zawieszenia postępowania w sprawie zwolnienia ze służby oddala skargę
Postanowieniem z [...] lutego 2010 r. Szef Służby Celnej utrzymał w mocy postanowienie Dyrektora Izby Celnej w [...] z [...] grudnia 2009 r. odmawiające zawieszenia postępowania administracyjnego w sprawie zwolnienia ze służby P. G. (dalej jako skarżący).
Do wydania powyższego postanowienia doszło w następujących okolicznościach sprawy.
W toku toczącego się postępowania o zwolnienie skarżącego ze Służby Celnej, na podstawie art. 105 pkt 10 ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323), skarżący złożył wniosek o zawieszenie tego postępowania do czasu rozstrzygnięcia wniesionej do Trybunału Konstytucyjnego skargi dotyczącej analogicznego przepisu w sprawie zwolnienia ze służby zawieszonych w czynnościach funkcjonariuszy Straży Granicznej.
Postanowieniem z [...] grudnia 2009 r. Dyrektor Izby Celnej w [...] odmówił zawieszenia postępowania w sprawie zwolnienia ze służby, uznając, że zwrócenie się do Trybunału Konstytucyjnego o dokonanie interpretacji prawa nie jest tożsame z rozstrzygnięciem zagadnienia wstępnego i nie może stanowić okoliczności uzasadniającej zawieszenie postępowania administracyjnego na podstawie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.
W zażaleniu na powyższe postanowienie skarżący, podtrzymując żądanie zawieszenia postępowania, podkreślił, że istnieje bezpośredni związek przyczynowy pomiędzy rozstrzygnięciem Trybunału Konstytucyjnego a rozpatrzeniem sprawy o zwolnienie ze służby, albowiem podstawą zwolnienia ma być przepis, którego konstytucyjność jest kwestionowana.
W związku z nieprawidłowym pouczeniem, skarżący swoje pismo złożył do organu I instancji, który mając na względzie art. 127 § 2 k.p.a. w zw. z art. 144 k.p.a., przekazał je do organu właściwego, zgodnie z zasadą, że błędne pouczenie nie może szkodzić stronie.
Wskazanym na wstępie postanowieniem Szef Służby Celnej utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.
Organ wskazał, że w sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zawieszenie postępowania na wniosek strony, stosownie do art. 98 § 1 k.p.a., albowiem postępowanie w sprawie zwolnienia ze służby zostało wszczęte z urzędu. Ocenił również, że w sprawie nie występują przesłanki nakładające na organ obowiązek zawieszenia postępowania z urzędu, w tym wskazana przez skarżącego przesłanka wynikająca z art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. Zdaniem organu w przedmiotowej sprawie kwestia zagadnienia wstępnego nie występuje. Przepis stanowiący podstawę prawną prowadzonego postępowania obowiązuje i korzysta z domniemania zgodności z Konstytucją. Nawet ewentualne skierowanie wniosku do Trybunału Konstytucyjnego o zbadanie jego zgodności z Konstytucją, co jak podkreślił organ dotąd nie nastąpiło, nie ma wpływu na kwestię zawieszenia postępowania w sprawie zwolnienia ze służby. Odwołując się do orzecznictwa i poglądów doktryny, organ wskazał, że badanie przez Trybunał Konstytucyjny przepisu mającego zastosowanie w sprawie nie stanowi zagadnienia wstępnego w rozumieniu art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a.