Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk, Sędziowie WSA Ewa Kwiecińska (spr.), Maria Werpachowska, Protokolant starszy specjalista Bogumiła Kobierska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2017 r. sprawy ze skargi H. K. na decyzję Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji dotyczącej utraty statusu osoby bezrobotnej oddala skargę.
Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej decyzją z dnia [...] listopada 2016 r. nr [...], działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.) w związku z art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania H. K. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] września 2016 r. znak [...] dotyczącej stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Powiatu [...] z dnia [...] lipca 2016 r. dotyczącej utraty statusu bezrobotnego z dniem [...] kwietnia 2016 r. orzekł w pkt 1 o uchyleniu zaskarżonej decyzji w całości; w pkt 2 o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Powiatu [...] z dnia [...] lipca 2016 r. dotyczącej utraty statusu bezrobotnego z dniem [...] kwietnia 2016 r.
W dniu 23 sierpnia 2016 r. H. K. złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności decyzji Starosty Powiatu [...] z dnia [...] lipca 2016 r. w zakresie utraty statusu bezrobotnego z dniem [...] kwietnia 2016 r. W dniu [...] września 2016 r. Wojewoda [...] stwierdził nieważność ww. decyzji zgodnie z wolą strony.
Jednak strona niezadowolona z rozstrzygnięcia wniosła od niego odwołanie w przypisanym terminie.
Zdaniem organu kwestią sporną w sprawie jest data utraty statusu bezrobotnego przez skarżącą z powodu wstecznego nabycia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Strona postępowania uważa, że utrata statusu z dniem [...] kwietnia 2016 r. jest zbyt późna w stosunku do daty przyznanego specjalnego zasiłku opiekuńczego i powoduje rażące naruszenie prawa.
Z decyzji Wojewody [...] z dnia [...] września 2016 r. wynika, że organ ten przychylił się do wniosku strony o stwierdzenie nieważności i uznał, że doszło do rażącego naruszenia prawa przy stosowaniu przez organ przepisu art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. j ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.
Minister Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej nie podzielił tego stanowiska.
Podstawą do rozstrzygnięcia wątpliwości dotyczących daty z jaką osoba bezrobotna, której przyznano specjalny zasiłek opiekuńczy, powinna zostać pozbawiona statusu, powinno być literalne brzmienie art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. j w zw. z lit. c ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Ustawodawca rozróżnia nabycie prawa (art. 2 ust. i pkt 2 lit. c) i pobieranie świadczenia (art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. j). Pobieranie świadczenia również odbywa się na podstawie przyznanego prawa, a zatem rozróżnienie to wydaje się świadomym działaniem legislacyjnym. W sytuacji wstecznego przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego osoba powinna utracić status bezrobotnego z dniem wydania decyzji o przyznaniu tego świadczenia, nie zaś z datą wsteczną wskazaną w takiej decyzji, gdyż dopiero od wydania takiej decyzji przez inny organ można mówić, że osoba "pobiera" świadczenie. Zatem fakt, że prawo przyznano z datą wsteczną nie powoduje, iż strona w przeszłości owo świadczenie pobierała, pobiera je bowiem dopiero od daty jego faktycznego przyznania.