Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędziowie WSA Ewa Pisula-Dąbrowska, Iwona Maciejuk (spr.), , Protokolant sekretarz sądowy Agnieszka Wiechowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 czerwca 2016 r. sprawy ze skargi P. P. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie usunięcia danych znajdujących się w archiwum IPN oddala skargę.
Pismem z dnia [...] sierpnia 2014 r. P. P. wniósł o usunięcie dotyczących go danych zgromadzonych w aktach [...] sygn./ IPN [...] znajdujących się w zasobie archiwalnym IPN.
W uzasadnieniu wniosku pełnomocnik wnioskodawcy stwierdził, iż w zbiorze dokumentów zgromadzonych przez Instytut Pamięci Narodowej znajdują się dokumenty dotyczące P. P. związane z podjęciem przez niego pracy w [...] Szpitalu [...] w charakterze salowego na oddziale [...] w okresie od [...].02.1972 r. do [...].04.1972 r. W ocenie pełnomocnika wnioskodawcy zgromadzenie przedmiotowych dokumentów zostało dokonane sprzecznie z ustawą o IPN.
Prezes IPN-Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu decyzją nr [...] z dnia [...] lutego 2015 r., na podstawie art. 105 § 1 k.p.a. umorzył postępowanie z wniosku P. P. w przedmiocie usunięcia danych znajdujących się w archiwum IPN.
Wskazał, że pismem z dnia [...] października 2014 r. Dyrektor Biura Udostępniania i Archiwizacji Dokumentów IPN poinformował wnioskodawcę, iż dokumenty, o których mowa we wniosku zostały przekazane przez poprzedniego dysponenta i przejęte przez IPN na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 1 ustawy o IPN. [...] Szpital [...] nie był organem bezpieczeństwa państwa w rozumieniu art. 5 ustawy o IPN, w związku z czym wnioskodawca nie był funkcjonariuszem organów bezpieczeństwa państwa. Akta osobowe wnioskodawcy po ustaniu zatrudnienia zostały złożone w Biurze "[...]" MSW w archiwum resortu, które było organem bezpieczeństwa państwa w rozumieniu ustawy. W omawianym przypadku akta wnioskodawcy nie zostały wytworzone przez organy bezpieczeństwa (Zarząd [...]), tylko zgromadzone przez organy bezpieczeństwa (Biuro [...] MSW). Przekazaniu do IPN podlegały zarówno dokumenty wytworzone przez organy bezpieczeństwa państwa jaki i przez nie zgromadzone.
Organ stwierdził, że brak jest przepisów prawa materialnego mogących stanowić podstawę prawną rozstrzygnięcia wniosku P. P. W ustawie o IPN brak jest regulacji, która pozwalałaby na usuwanie danych osobowych znajdujących się w dokumentach przejętych na podstawie art. 25 i następnych ustawy o IPN. Przepis art. 71 ustawy o IPN stanowi, że w działalności IPN określonej w art. 1 nie stosuje się przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia1997 r. o ochronie danych osobowych. Podstawy takiej próżno szukać również w innych przepisach ustawy o IPN.
Brak przepisów prawa materialnego pozwalających na procedowanie w sprawie usuwania danych osobowych z dokumentów zgromadzonych w IPN powoduje, że nie mamy do czynienia ze sprawą administracyjną i postępowaniem administracyjnym oraz koniecznością wydawania decyzji administracyjnej w przedmiocie odmowy usunięcia danych. Tego rodzaju decyzja mogłaby być wydana, gdyby istniał przepis prawa materialnego, tylko strona nie spełniałaby wymogów określonych w przepisach prawa materialnego, albo nie byłyby spełnione jakieś przesłanki określone w tych przepisach. Takie przepisy jednak nie istnieją. Organ wskazał, iż stosownie do treści art. 105 § 1 k.p.a., gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części.